เป็นเวลาประมาณบ่ายสี่โมง
บทเทศน์วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม 2012 (ปี B)
บทอ่าน :1 ซมอ. 3:3-10, 19 ; 1 คร. 6:13-15, 17-20 ; ยน. 1:35-42
ชีวิตคริสตชนเริ่มจากพระเจ้าทรงเรียก พระคัมภีร์ให้แบบอย่างกระแสเรียกมากมายแก่เรา
ประสบการณ์หนึ่ง
นักบุญยอห์น บัปติสต์ เป็นผู้เตรียมหนทางให้พระเยซูเจ้า และบอกศิษย์ของท่านให้ติดตามพระเยซูเจ้าไป บรรดาศิษย์กลุ่มแรกมาจากศิษย์ของนักบุญยอห์น บัปติสต์ ท่านตระหนักดีว่า พระเยซูเจ้า คือ ลูกแกะของพระเจ้า (วรรคที่ 36) ทำให้เราคิดถึงเรื่องการอพยพของชาวยิวไปอาศัยในประเทศอียิปต์ และการที่พระเจ้าทรงช่วยพวกเขาให้พ้นจากการเป็นทาส ลูกแกะพระเจ้า ทำให้เราคิดถึงลูกแกะปัสกา (อพยพ 12) และลูกแกะผู้ได้รับชัยชนะในหนังสือวิวรณ์ (วว. 5 ; 17:14 ; 21-22) ดังนั้น ศิษย์ทั้งสองคนที่ติดตามพระเยซูเจ้า จึงได้รับการเตือนถึงความลำบาก และเขาต้องเสี่ยงเลือกตัดสินใจ (วรรค 37)
พระเยซูเจ้าตรัสถามว่า “ท่านต้องการสิ่งใด” (วรรค 38) คำถามนี้เรียกร้องความเชื่อของศิษย์ทั้งสอง ทั้งๆ ที่เพิ่งพบกัน พวกเขาตอบว่า ต้องการพระอาจารย์ และถามพระเยซูเจ้ากลับไปว่า “พระองค์ทรงพำนักอยู่ที่ไหน” หมายความว่า เขาปรารถนาจะไปอยู่กับพระเยซูเจ้า พระองค์จึงตอบว่า “มาดูซิ” (วรรค 39) นี่เป็นประสบการณ์ตรง
ผู้ที่เล่าเรื่องนี้คือ นักบุญยอห์น ผู้นิพนธ์พระวรสาร ไม่เคยลืมช่วงเวลาที่เขาพบปะกับพระเยซูเจ้าว่า “ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณบ่ายสี่โมง” ย่อมเหมือนกับเหตุการณ์หรือประสบการณ์พิเศษในชีวิตของเรา เราจะจำรายละเอียดได้ บอกช่วงเวลาได้ และการระลึกถึงเหตุการณ์พิเศษนั้นๆ จะช่วยให้กำลังใจผ่านวิกฤติได้
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ตรัสมาเถิด
การพบปะกับพระเยซูเจ้าไม่ถูกจำกัดสำหรับบรรดาศิษย์กลุ่มแรก พวกเขาต้องแบ่งปันให้ผู้อื่น การติดตามพระเยซูเจ้ามิใช่เรื่องส่วนตัวเท่านั้น แต่เป็นสิ่งที่มีความหมายสำหรับชุมชนด้วย อันดรูว์ได้พบพี่ชายเป็นคนแรก จึงพูดว่า “เราพบพระเมสสิยาห์แล้ว” (วรรค 41)
หนังสือประกาศกซามูเอล (บทอ่านแรก) ได้ให้เราฟังกระแสเรียกที่งดงามของซามูเอล กล่าวคือ ตอนแรกไม่เข้าใจกระแสเรียก เพราะเขายังหนุ่ม จึงงง และคิดว่าเอลีกำลังเรียก ในที่สุดได้รับคำแนะนำของพระสงฆ์ ซามูเอลจึงรู้ว่า พระเจ้ากำลังตรัสเรียก จึงตอบว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ตรัสมาเถิด ผู้รับใช้ของพระองค์กำลังฟังอยู่” (3:10) เราต้องพร้อมเสมอที่จะทำตามพระประสงค์ เพราะทุกสิ่งในตัวเราเป็นส่วนประกอบของกระแสเรียก (1 คร. 13-15) ร่างกายของเราเป็นพระวิหารของพระจิตเจ้า
พระสังฆราช วีระ อาภรณ์รัตน์ แปล
จาก Sharing the Word through the Liturgical Year.
โดย กุสตาโว กูตีเอแรส, หน้า 126-128.