“พระเยซู ชาวนาซาเร็ธ ผู้ถูกตรึงกางเขน ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว”
88. พระคูหาว่างเปล่า ข่าวดีจากทูตสวรรค์ (มก 16:1-8)
161เมื่อวันสับบาโตล่วงไปแล้ว มารีย์ชาวมักดาลา มารีย์มารดาของยากอบ และนางสะโลเม ซื้อเครื่องหอมเพื่อชโลมพระศพของพระเยซูเจ้า 2เช้าตรู่ของวันต้นสัปดาห์ เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว สตรีทั้งสามคนไปยังพระคูหา 3และกล่าวแก่กันว่า “ใครจะกลิ้งก้อนหินออกจากทางเข้าพระคูหาให้เรา” 4แต่เมื่อมองไป ก็เห็นว่าก้อนหินนั้นถูกกลิ้งออกไปแล้ว หินก้อนนั้นใหญ่โตมาก 5ครั้นเข้าไปภายในพระคูหา สตรีทั้งสามคนเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งสวมเสื้อยาวสีขาวนั่งอยู่ด้านขวามือ ก็ตกตะลึง 6ชายหนุ่มผู้นั้นกล่าวกับสตรีทั้งสามคนว่า “อย่ากลัวไปเลย ท่านกำลังมองหาพระเยซู ชาวนาซาเร็ธ ผู้ถูกตรึงกางเขน พระองค์ทรงกลับคืนพระชนมชีพแล้ว พระองค์มิได้ประทับอยู่ที่นี่ สถานที่นี้คือสถานที่ที่เขาได้วางพระศพไว้ 7จงไปแจ้งบรรดาศิษย์และเปโตรให้รู้ว่า “พระองค์เสด็จล่วงหน้าท่านทั้งหลายไปในแคว้นกาลิลีแล้ว ท่านจะเห็นพระองค์ที่นั่น ดังที่ทรงบอกท่านไว้” 8สตรีทั้งสามคนออกจากพระคูหา หนีไปเพราะตกใจกลัวจนตัวสั่น และไม่ได้พูดเรื่องใดๆ กับใครเลยเพราะกลัว
ข้อความนี้เล่าว่า สตรีทั้งสามคนที่ไปเยี่ยมพระคูหาของพระเยซูเจ้า ได้รับการประกาศว่าพระคริสตเจ้าทรงกลับคืนพระชนมชีพ หลังจากนั้น สตรีทั้งสามคนก็ได้หนีไปโดยไม่ได้พูดกับผู้ใดเลย นักพระคัมภีร์มักคิดว่า ต้นฉบับพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโกคงจบลงเพียงตรงนี้ ส่วนข้อความตอนต่อไป (16:9-20) เป็นข้อความที่มีลีลาการเขียนต่างกัน เพราะไม่ได้เล่าเหตุการณ์ในรายละเอียดของเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งอย่างเจาะจง แต่เป็นเพียงการสรุปคำบอกเล่าเรื่องการสำแดงของพระเยซูเจ้า ผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ ตามข้อเขียนของพระวรสารฉบับอื่น ๆ เท่านั้น
- เมื่อวันสับบาโตล่วงไปแล้ว ตามธรรมเนียมพิธีกรรมของชาวยิว วันสับบาโตเป็นวันจำเป็นที่ต้องพักผ่อน แต่เมื่อตะวันตกดินก็นับว่าเป็นวันอาทิตย์แล้ว ซึ่งสามารถทำงานได้ ดังนั้น บรรดาสตรีจึงไปซื้อเครื่องหอมและนำไปที่พระคูหา
- มารีย์ชาวมักดาลา มารีย์มารดาของยากอบ และนางสะโลเม สตรีทั้งสามคนนี้เคยอยู่ที่เนินเขากัลป์วารีโอ เมื่อพระเยซูเจ้าทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน โดยมีการเน้นถึงนางมารีย์ชาวมักดาลาเป็นพิเศษ เพราะเป็นชื่อแรกและเป็นผู้ที่จะได้เห็นพระเยซูเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่นาง (16:9-11)
- ซื้อเครื่องหอมเพื่อชโลมพระศพของพระเยซูเจ้า การชโลมพระศพด้วยเครื่องหอมไม่เป็นการดองศพที่ชาวอียิปต์เคยใช้ ในพระคัมภีร์กล่าวถึงการดองศพเพียงสองกรณีคือกรณีศพของบรรพบุรุษยาโคบและโยเซฟ (เทียบ ปฐก 50:2-3, 26)
- เช้าตรู่ของวันต้นสัปดาห์ สำหรับเราหมายถึงเช้าวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันแรกของสัปดาห์ ในวัฒนธรรมชาวยิว เช่นเดียวกับผู้นิพนธ์พระวรสารฉบับอื่น ๆ นักบุญมาระโกตั้งใจเป็นพิเศษที่จะเน้นวันนี้ เพราะตรงกับ “วันที่สาม” ที่พระเยซูเจ้าทรงทำนายหลายครั้งว่า เป็นวันแห่งการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์ (เทียบ 8:31; 9:31; 10:34; 14:58; 15:29) คริสตชนจะทำให้วันนี้เป็นวันฉลอง (เทียบ กจ 20:7; 1คร 10:2) และจะตั้งชื่อว่า “วันขององค์พระผู้เป็นเจ้า” (เทียบ วว 1:10)
- เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว สตรีทั้งสามคนไปยังพระคูหา สำเนาโบราณบางฉบับเขียนว่า “ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้น”
- และกล่าวแก่กันว่า “ใครจะกลิ้งก้อนหินออกจากทางเข้าพระคูหาให้เรา” ดูเหมือนว่า บรรดาสตรีคิดถึงปัญหานี้ค่อนข้างช้าไปหน่อย แต่คงจะเป็นวิธีการเล่าเรื่องของนักบุญมาระโก ซึ่งต้องการให้เข้าใจว่า ก้อนหินที่จะต้องกลิ้งนั้นใหญ่โตมาก (เทียบ 16:4) จำเป็นต้องเรียกร้องพละกำลังที่สตรีไม่สามารถทำได้
- แต่เมื่อมองไป ก็เห็นว่าก้อนหินนั้นถูกกลิ้งออกไปแล้ว หินก้อนนั้นใหญ่โตมาก นักบุญมาระโกต้องการเน้นความพิศวงของสตรีที่เห็นก้อนหินใหญ่โตนั้นถูกกลิ้งออกไปแล้ว โดยไม่ได้ยินเสียงใด ๆ เลย ต่างจากนักบุญมัทธิวที่บันทึกว่า “ทันใดนั้นได้เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าลงจากสวรรค์เข้าไปกลิ้งหินออก และนั่งบนหินนั้น” (มธ 28:2)
