“เชิญพระศพลงมา วางพระศพในคูหา”
87. การฝังพระศพของพระเยซูเจ้า (2)
b) ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน
- พระธรรมล้ำลึกยิ่งใหญ่แห่งความเชื่อคือ การที่พระเยซูเจ้าทรงถูกตรึงกางเขน สิ้นพระชนม์ ทรงถูกฝังไว้และเสด็จสู่แดนมรณะ พระธรรมล้ำลึกนี้แสดงความถ่อมตนของพระองค์อย่างมากที่สุด และทรงเปิดเผยให้เราเห็นว่าพระเจ้าทรงเปี่ยมด้วยความรัก ทรงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกับเราในทุกสิ่ง จนกระทั่ง ทรงยอมเป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากเป็น คือยอมสูญเสียตนเองในความตาย มนุษย์ทุกคนจะพบกันในที่ฝังศพ ไม่ว่าเป็นคนเฉลียวฉลาดหรือคนโง่ ทุกคนจะต้องตาย
- พระเยซูเจ้าเสด็จสู่สถานที่ที่มนุษย์ทุกคนกลัวตลอดชีวิตคือความตาย ยิ่งเราพยายามอยู่ห่างจากความตายมากเท่าใด เราก็ยิ่งจะอยู่ใกล้ความตายมากเท่านั้น พระองค์ไม่ทรงช่วยเราให้เป็นอิสระพ้นจากความตาย แต่ทรงช่วยเราให้เป็นอิสระโดยผ่านทางความตาย พระเยซูเจ้าทรงเลือกที่จะให้เครื่องหมายแน่นอนของจริงนี้คือ ทรงยอมเป็นหนึ่งเดียวกับทุกคนที่จะถูกฝังไว้ เพื่อเราจะไม่สงสัยว่า พระองค์สถิตกับเราทุกหนทุกแห่ง แม้กระทั่งในการสาปแช่งของความตาย บัดนี้ เรารู้พระเจ้าผู้ทรงรักเราและผู้ที่เรารักทรงอยู่ที่นั่น เมื่อเราเป็นอิสระจากความกลัวเกี่ยวกับอนาคต เราสามารถดำเนินชีวิตในปัจจุบันด้วยความยินดี โดยชื่นชมสิ่งงดงามทั้งหลายโดยไม่กลัวที่จะสูญเสีย เรารู้ว่าความตายไม่เป็นเหตุการณ์สุดท้ายที่ทำให้เราต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เป็นชีวิตที่เปี่ยมด้วยทุกสิ่งที่เรามีอยู่บ้างแล้ว
- หลังจากที่เราได้พิศเพ่งพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขนแล้ว เราจงวอนขอพระเจ้าเพื่อทรงช่วยเราให้กระทำเช่นเดียวกับโยเซฟชาวอาริมาเธียคือ รับพระวรกายที่พระเยซูเจ้าทรงมอบให้เราเป็นของประทาน เป็นอาหารที่ทำให้เราอิ่ม และเป็นเหล้าองุ่นที่ดับความกระหายของเรา
- เราจงวอนขอพระเจ้าเพื่อทรงช่วยเราให้ถูกฝังไว้พร้อมกับพระคริสตเจ้า เพื่อจะได้พ้นจากความกลัวที่จะต้องตาย เพราะความตายเป็นการพบปะกับพระองค์ จะได้เรียนรู้ทั้งการแบ่งปันความเจ็บปวดของผู้โศกเศร้าอย่างเงียบ ๆ และการพูดจาที่ให้กำลังใจเพื่อสร้างความมั่นใจว่า พระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์เพื่อมนุษย์ทุกคน พระองค์ทรงรอคอยต้อนรับเราด้วยความเมตตากรุณา
- เราจงขอบพระคุณพระเยซูเจ้า ผู้ทรงถูกฝังและทรงร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับมนุษย์ทุกคนที่พบความจริงสุดท้ายของตนในหลุมฝังศพ โดยภาวนาว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงมีส่วนร่วมกับธรรมชาติที่ตายได้ของข้าพเจ้า โปรดทรงบันดาลให้ข้าพเจ้าชื่นชมความอัปยศอดสูของพระองค์อย่างเงียบๆ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักอันไม่มีสิ้นสุดของพระองค์ เพื่อข้าพเจ้าจะได้อยู่เคียงข้างพระองค์ และเป็นอิสระจากความกลัวที่จะต้องตายด้วยเทอญ อาเมน”
