อับซาโลมพ่ายแพ้

18 ¹กษัตริย์ดาวิดทรงตรวจกำลังพลที่อยู่กับพระองค์ ทรงแต่งตั้งนายพัน นายร้อยเป็นผู้บังคับบัญชา ²ทรงจัดแบ่งกองทัพออกเป็นสามหน่วย^a หน่วยหนึ่งมีโยอาบเป็นผู้บังคับบัญชา อีกหน่วยหนึ่งมีอาบีชัยบุตรของนางเศรุยาห์ น้องชายของโยอาบเป็นผู้บังคับบัญชา หน่วยที่สามมีอิทธัยชาวเมืองกัทเป็นผู้บังคับบัญชา กษัตริย์ดาวิดตรัสกับบรรดาทหารของพระองค์ว่า “เราจะไปกับท่านทั้งหลายด้วย” ³แต่บรรดาทหารทูลตอบว่า “พระองค์อย่าเสด็จไปกับพวกเราเลย ถ้าพวกเราต้องหนี ข้าศึกจะไม่สนใจ แม้พวกเราครึ่งหนึ่งถูกฆ่า เขาก็ยังจะไม่สนใจ แต่พระองค์ทรงมีค่ามากกว่าพวกเราหมื่นคน พระองค์ประทับอยู่ในเมือง คอยช่วยเหลือพวกเราจะดีกว่า” ⁴กษัตริย์ตรัสตอบว่า “เราจะทำตามที่ท่านทั้งหลายคิดว่าดี” แล้วเสด็จไปทรงยืนอยู่ข้างประตูเมืองขณะที่กำลังพลเดินแถวออกไปเป็นกองร้อยและกองพัน ⁵กษัตริย์ทรงสั่งโยอาบ อาบีชัยและอิทธัยว่า “ขอจงเห็นแก่เรา อย่าทำร้ายหนุ่มอับซาโลมเลย” ทหารทุกคนในกองทัพต่างได้ยินกษัตริย์ทรงสั่งผู้บังคับบัญชาเกี่ยวกับอับซาโลมดังนี้ ⁶กองทัพจึงออกไปรบกับชาวอิสราเอลในสมรภูมิ มีการปะทะกันขึ้นในป่าเอฟราอิม^{b 7}กองทัพชาวอิสราเอลพ่ายแพ้ทหารของกษัตริย์ดาวิด คนถูกฆ่ามีจำนวนมาก ภายในวันเดียวมีทหารตายถึงสองหมื่นคน ⁸การต่อสู้ขยายไปทั่วบริเวณ ในวันนั้นทหารที่ตายในป่ามีจำนวนมากกว่าทหารที่ถูกฆ่าในการต่อสู้

ความตายของอับซาโลม

          ⁹อับซาโลมทรงมาพบกับทหารรักษาพระองค์ของกษัตริย์ดาวิดโดยบังเอิญ อับซาโลมกำลังทรงล่อลอดใต้กิ่งต้นโอ๊กใหญ่ พระเกศาของอับซาโลมไปติดอยู่กับกิ่งต้นโอ๊กนั้น ล่อที่ทรงอยู่วิ่งเลยไป พระวรกายจึงห้อยอยู่กลางอากาศ^{c 10}ทหารคนหนึ่งเห็นเข้าก็ไปรายงานโยอาบว่า “ข้าพเจ้าเห็นอับซาโลมห้อยอยู่กับต้นโอ๊ก” ¹¹โยอาบตอบคนนำข่าวว่า “ถ้าท่านเห็นเขา ทำไมจึงไม่ฆ่าเขาเสียที่ตรงนั้น แล้วข้าพเจ้าจะให้เงินหนักสิบบาทกับเข็มขัดหนึ่งเส้นเป็นรางวัล” ¹²แต่ทหารคนนั้นตอบโยอาบว่า “แม้ท่านจะนำเงินหนักหนึ่งพันบาทมาใส่มือของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็จะไม่ยอมยื่นมือออกไปทำร้ายพระโอรส พวกเราทุกคนได้ยินกษัตริย์ทรงสั่งท่าน อาบีชัย และอิทธัยว่า ‘เพื่อเห็นแก่เรา^d จงไว้ชีวิตหนุ่มอับซาโลมเถิด’ ¹³ถ้าข้าพเจ้าไม่เชื่อฟัง ขืนไปทำร้ายอับซาโลม กษัตริย์ก็จะทรงทราบเรื่องนี้ แล้วท่านเองก็คงจะไม่ปกป้องข้าพเจ้า” ¹⁴โยอาบจึงกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไม่เสียเวลากับท่านอีกต่อไป” แล้วนำหลาวสามอัน^eพุ่งเข้าปักอกอับซาโลมซึ่งยังมีชีวิต ห้อยอยู่บนต้นโอ๊ก ¹⁵ทหารสิบคนที่ถืออาวุธของโยอาบเข้าห้อมล้อมฟันอับซาโลมจนสิ้นพระชนม์

          ¹⁶โยอาบจึงสั่งเป่าแตรให้สัญญาณเลิกรบ เรียกกองทัพกลับจากขับไล่ชาวอิสราเอล ¹⁷บรรดาทหารนำพระศพอับซาโลมไปทิ้งลงหลุมลึกในป่า นำก้อนหินถมทับไว้เป็นกองใหญ่ ชาวอิสราเอลทุกคนต่างหลบหนีกลับบ้านของตน

          ¹⁸เมื่อยังมีชีวิตอยู่ อับซาโลมทรงสร้างอนุสาวรีย์สำหรับพระองค์ไว้ในหุบเขาของกษัตริย์ เพราะคิดว่า “ข้าพเจ้าไม่มีบุตรสืบสกุล” แล้วเรียกอนุสาวรีย์นั้นตามพระนาม อนุสาวรีย์นั้นจึงได้ชื่อว่า “ยาดอับซาโลม” หรือ “อนุสาวรีย์ของอับซาโลม” จนถึงทุกวันนี้^f

กษัตริย์ดาวิดทรงทราบว่าอับซาโลมสิ้นพระชนม์

          ¹⁹อาคิมาอัสบุตรของศาโดกบอกโยอาบว่า “ขอให้ข้าพเจ้าวิ่งไปทูลข่าวดีนี้แก่กษัตริย์ว่า พระยาห์เวห์ทรงช่วยพระองค์ให้พ้นมือศัตรูแล้ว” ²⁰โยอาบตอบว่า “อย่านำข่าวดีไปบอกวันนี้เลย รอไว้วันอื่นเถิด แต่ไม่ใช่วันนี้ เพราะพระโอรสสิ้นพระชนม์แล้ว” ²¹แล้วโยอาบสั่งทหารชาวคูชว่า^g “จงไปทูลสิ่งที่ท่านได้เห็นแด่กษัตริย์เถิด” ทหารชาวคูชกราบโยอาบและวิ่งออกไป ²²อาคิมาอัสบุตรของศาโดกกล่าวกับโยอาบอีกว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ข้าพเจ้าวิ่งตามทหารชาวคูชไปเถิด” โยอาบถามว่า “ลูกเอ๋ย จะวิ่งไปทำไม ถึงนำข่าวดีไป ท่านก็จะไม่ได้รางวัลอะไร”^{h 23}อาคิมาอัสตอบว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าพเจ้าอยากจะวิ่งไป” โยอาบจึงตอบว่า “ถ้าเช่นนั้น จงวิ่งไปเถิด” อาคิมาอัสวิ่งไปตามถนน ผ่านที่ราบลุ่มแม่น้ำจอร์แดนขึ้นหน้าทหารชาวคูช

²⁴กษัตริย์ดาวิดกำลังประทับอยู่ที่ลานระหว่างประตูเมืองชั้นในกับชั้นนอก ทหารยามขึ้นไปยืนบนกำแพงตรงซุ้มประตูเมือง มองออกไปก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังวิ่งมาคนเดียว ²⁵ทหารยามจึงร้องทูลกษัตริย์ กษัตริย์ตรัสว่า “ถ้าเขาวิ่งมาคนเดียว ก็คงนำข่าวดีมาให้”ⁱ ชายผู้นั้นวิ่งใกล้เข้ามาทุกที ²⁶แล้วทหารยามก็เห็นชายอีกคนหนึ่งวิ่งตามมา เขาก็ตะโกนบอกทหารที่เฝ้าประตูว่า^j “ดูซิ ชายอีกคนหนึ่งกำลังวิ่งมาคนเดียวด้วย” กษัตริย์ก็ตรัสว่า “คนนี้นำข่าวดีมาด้วย” ²⁷ทหารยามก็ว่า “วิธีวิ่งของชายคนแรกดูเหมือนเป็นวิธีวิ่งของอาคิมาอัสบุตรของศาโดก” กษัตริย์ตรัสว่า “เขาเป็นคนดี เขานำข่าวดีมาแน่ๆ”

          ²⁸อาคิมาอัสเข้ามาเฝ้า^kกษัตริย์ ร้องทูลว่า “ขอทรงพระเจริญเถิด” แล้วกราบลงหน้าจรดพื้นเฉพาะพระพักตร์ ทูลว่า “ขอถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของพระองค์ ที่ทรงมอบผู้ยกมือขึ้นเป็นกบฏต่อพระราชาเจ้านายของข้าพเจ้า” ²⁹กษัตริย์ตรัสถามว่า “หนุ่มอับซาโลมสบายดีหรือ” อาคิมาอัสทูลตอบว่า “เมื่อโยอาบส่งผู้รับใช้ของพระราชาและข้าพเจ้าผู้รับใช้ของพระองค์ ข้าพเจ้าเห็นความสับสนอลหม่าน แต่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น”^{l 30}กษัตริย์จึงตรัสว่า “จงไปยืนรอที่นั่นเถิด” อาคิมาอัสก็เดินไปยืนรออยู่ตรงนั้น

          ³¹ทหารชาวคูชมาถึง ทูลว่า “ข้าพเจ้ามีข่าวดีสำหรับพระราชาเจ้านายของข้าพเจ้า วันนี้พระยาห์เวห์ทรงช่วยพระองค์ให้พ้นมือของผู้ที่กบฏต่อพระองค์” ³²กษัตริย์ตรัสถามทหารชาวคูชว่า “หนุ่มอับซาโลมสบายดีหรือ” ทหารชาวคูชทูลตอบว่า “ขอให้ศัตรูทั้งหลายของพระราชาเจ้านายของข้าพเจ้า และทุกคนที่เป็นกบฏมุ่งร้ายต่อพระองค์ จงเป็นเหมือนหนุ่มอับซาโลมคนนั้นเถิด”

18 a “แบ่งออกเป็น” ตามต้นฉบับภาษากรีกฉบับคัดลอกของลูเซียน ต้นฉบับภาษาฮีบรูมีว่า “ส่งเข้าไป”

^b “ป่าเอฟราอิม” ต้นฉบับภาษากรีกฉบับคัดลอกของลูเซียนว่า “ป่ามาหะนาอิม” (เทียบ 17:24)

^c “ห้อยอยู่กลางอากาศ” แปลตามสำนวนแปลโบราณบางฉบับ ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน

^d “เพื่อเห็นแก่เรา” แปลตามสำนวนแปลโบราณบางฉบับ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เพื่อเห็นแก่ใครก็ตาม”

^e “หลาว” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ไม้” น่าจะหมายถึงไม้ที่ปลายข้างหนึ่งมีโลหะสวมอยู่

^f “อนุสาวรีย์” แปลตามตัวอักษรได้ว่า “มือของอับซาโลม” ไม่ได้หมายถึงหลุมฝังศพแบบกรีกในยุคเฮลเลนนิสซึ่งยังคงเห็นได้ในหุบเขาขิดโรน แต่เป็นเสาปักเหนือหลุมฝังศพ (ดู ปฐก 35:20)

^g ทาสชาวเอธิโอเปีย (คูชตั้งอยู่ในเอธิโอเปีย) จึงเป็นคนผิวดำและถือเป็นผู้นำสารที่เป็นลางร้าย

^h “ท่านจะไม่ได้” เป็นการแปลตามการคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ไม่พบที่นั่น” ปกติผู้นำข่าวดีจะได้รับรางวัล (4:10)

ⁱ ถ้าความพ่ายแพ้เกิดขึ้นจริง ก็จะรู้ได้จากการที่มีคนหลบหนีเป็นกลุ่มๆ

^j “เหนือประตู” แปลตามสำนวนแปลโบราณบางฉบับ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ยังคนเฝ้าประตู”

^k “มาเฝ้า” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ตะโกนบอก”

^l “เมื่อโยอาบ...ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น” เป็นการโกหกเพื่อความรอบคอบ อาคิมาอัสปล่อยให้คนที่สองเป็นผู้บอกข่าวร้าย