วันจันทร์ที่ 16 มกราคม 2017
สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลธรรมดา
มก 2:18-22…
18บรรดาศิษย์ของยอห์นและชาวฟาริสีกำลังจำศีลอดอาหาร มีผู้ทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “ทำไมศิษย์ของยอห์นและศิษย์ของชาวฟาริสีจำศีลอดอาหาร แต่ศิษย์ของท่านไม่จำศีลเลย” 19พระองค์ตรัสตอบว่า “ผู้รับเชิญมาในงานแต่งงานจะจำศีลอดอาหารได้หรือขณะที่เจ้าบ่าวยังอยู่กับเขา ตราบใดที่เจ้าบ่าวยังอยู่ด้วย เขาย่อมไม่จำศีลอดอาหาร

20แต่จะมีวันหนึ่งที่เจ้าบ่าวจะถูกพรากไป ในวันนั้น เขาจะจำศีลอดอาหาร 21ไม่มีใครนำผ้าใหม่ไปปะเสื้อเก่า เพราะผ้าใหม่ที่นำมาปะเสื้อเก่านั้นจะหดตัวมากกว่า ทำให้รอยขาดมากกว่าเดิม 22ไม่มีใครใส่เหล้าองุ่นใหม่ลงในถุงหนังเก่า เพราะเหล้าจะทำให้ถุงหนังขาด ทั้งเหล้า ทั้งถุงก็จะเสียไป แต่ต้องใส่เหล้าใหม่ลงในถุงหนังใหม่”

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• เรื่องการจำศีลอดอาหารจะมีประโยชน์อะไรสำหรับชีวิต
o การจำศีลอดอาหารเป็นการปฏิบัติของชาวยิว และหลายๆ ความเชื่อ เป็นเครื่องหมายของความศรัทธาที่ประกาศตนต่อพระเจ้าว่ามีศรัทธาและมีความสามารถในการบังตนเองเพื่อพระเจ้า...
o แต่บ่อยครั้งการจำศีลอดอาหารนั้น ได้กลับกลายเป็นเครื่องหมายของการประกาศตนเองจนมากเกินไปว่ามีศรัทธาในพระเจ้ามากน้อย และกลายเป็นเครื่องมือของการประกาศตนเองมากๆในวัฒนธรรมของชาวยิว
o พระเยซูเจ้าก็มีปัญหากับชาวยิวในเรื่องการจำศีลอดอาหารบ่อยๆเพราะความคิดที่ถือว่าการจำศีลอดอาหารเป็นเรื่องราวที่ต้องมาถกเถียงต่อสู้กัน หรือตัดสินกันและกัน
• ศิษย์ของยอห์นจำศีล แต่ศิษย์ของพระเยซูเจ้าไม่ได้จำศีล.. ปัญหาก็เกิด...
o ศิษย์ของยอห์นเป็นเครื่องหมายของ “พันธสัญญาเดิม” ที่จะต้องพบกับพันธสัญญาใหม่ ยอห์นเป็นเหมือนเพื่อนเจ้าบ่าว ยอห์นเป็นเหมือนกับ “ถุงหนังเก่า หรือเสื้อเก่า” แน่นอนที่สุดความเคร่งครัดมากมาของพันธสัญญาเดิมเรียกร้องมากมายหลายเรื่อง เรียกร้องเรื่องธรรมเนียมจำนวนมาก เรียกร้องพิธีกรรมและธรรมเนียมปฏิบัติจำนวนมากมายเหลือเกิน... และบ่อยครั้งความเคร่งครัดก็เป็นเครื่องตัดสินชีวิต ตัดสินศรัทธาในรูปแบบต่างๆ ก็ว่ากันไป
o ส่วนพระเยซูเจ้า ศิษย์ของพระองค์ พระองค์คือเครื่องหมายของ “พันธัญญาใหม่” เปรียบเหมือน “เหล้าองุ่นใหม่” เปรียบเหมือน “ผ้าใหม่” พระองค์คือความสมบูรณ คือความชื่นชมยินดีแท้จริง พระองค์เสด็จมาแล้วเป็นการนำความสมบูรณ์ของพระสัญญาของพระเจ้า เป็นความสุขแท้จริงที่มาถึง ดังนั้น วิถีที่แตกต่างสำหรับพระองค์ คือ ชีวิตใหม่จริง

• พระวาจาวันนี้ พ่ออยากเสนอข้อคิดเพียงสั้นๆว่า เมื่อพระเยซูเสด็จมาแล้ว พระองค์คือความยินดีแท้จริง พระองค์คือเจ้าบ่าว พระองค์คือความยินดี พระองค์คือความสุข ดังนั้น เป็นเวลาแห่งความยินที่ที่จะปฏิบัติชีวิตใหม่
o แน่นอนการติดใจกับการจำศีลอดอาหาร บังคับตน คงเปรียบไม่ได้กับการปฏิบัติตามพระบัญญัติแห่งความรัก ความเมตตา
o การอดอาหาร คงไม่มีความหมายมากกว่าการรักเพื่อนพี่น้องรอบข้าง ความรักและแบ่งปัน
o การอดอาหาร การบังคับตนในรูปแบบต่างๆ ที่ว่าเป็นการถือศาสนาอย่างเคร่งครัด แบบชาวยิวในอดีต บัดนี้ต้องเป็นความยินดี เป็นความชื่นชม เป็นความรักมากกว่าที่เคย การเป็นคริสตชน นั้น อันที่จริงต้องนำความสุขที่สุด นำความยินดีที่สุด เป็นเหมือนเหล้าองุ่นใหม่ เป็นเหมือนถุงหนังใหม่ เสื้อใหม่อย่างแท้จริง

• พี่น้องที่รัก นักบุญมาระโกชี้ให้เราเห็นว่า พระเยซูเจ้าแล้ว พระองค์เสด็จมาแล้ว มาระโกต้องการเน้นกับเราผู้อ่านจริงๆ ว่าถึงเวลาของการดำเนินชีวิตด้วยความชื่นชมยินดีใหม่เสมอเพราะมีพระองค์ พ่อจึงขอสรุปว่า จะเป็นไปได้ไหมถ้า...
o เราจะเป็นคริสตชนที่เป็นผู้ใหญ่มากๆ เสียที มีความสุขกับการเป็นคริสตชนในชีวิตแห่งความรัก เคร่งครัดในความรักต่อพระเจ้าและพี่น้องด้วยความสุข ไม่ใช่เคร่งครัดจำศีลอดอาหารหรือวิธีการอื่นๆมากกมาย แต่ไม่ได้มีความสุขกับความรักต่อเพื่อนพี่น้อง
o เราจะเป็นเหล้าองุ่นใหม่ เสื้อใหม่ คือ ความสุข ความชื่นชมยินดีจริงๆ พ่อคิดว่า ถ้าใครได้รู้จักพระเยซู ต้องเป็นคนที่มีความสุขมาก เพราะพระองค์ เจ้าบ่าวของพระศาสนจักร รักเราที่สุด และประทับอยู่กับเราตลอดเวลา

• พี่น้องที่รัก เราเป็นคริสตชน สิ่งที่ควรปรากฎคือเราอย่าเครียดมากนะครับ...
o เราต้องร่าเริง มีความสุข และยิ้มยินดีเสมอนะครับ
o พ่อเชิญชวน ไม่ต้องกังวลกับเรื่องต่างๆ ธรรมเนียมเก่าๆ ฯลฯ เพราะวัฒนธรรมใหม่เอี่ยมของเรา คือ “วัฒนธรรมแห่งความรัก”
o จริงนะครับ... พ่ออยากส่งเสริม “วัฒนธรรมแห่งความรัก” คือ ความรักแบบพระเยซู เข้ามาทดแทนแบบเดิมๆ ทุกประการ รัก รัก รัก นั่นสำคัญที่สุดครับ
o ขอพระเจ้าอวยพรมากๆ นะครับ ลูกๆ ครับ มีความสุขกันมากๆนะครับกับพระเจ้าองค์ความรัก