วันศุกร์ที่ 3 มีนาคม  2017
(หลังวันพุธรับเถ้า)
บทอ่าน อสย 58:1-9 / มธ 9:14315
       ขณะที่เรากำลังเข้าสู่เทศกาลมหาพรต เราได้รับการเรียกร้องให้จริงจังกับคำสวดภาวนา การจำศีลอดอาหาร และการทำกิจเมตตา
 พระสันตะปาปาฟรังซิสได้ตรัสว่า “พ่อไม่วางใจความรักซึ่งไม่มีคุณค่า และที่ไม่ยอมรับความเจ็บปวด ชีวิตภายในของเรา จะกลายเป็นความสนใจส่วนตัว

จึงไม่มีที่ว่างพอสำหรับคนอื่น เป็นต้น ไม่มีที่ว่างสำหรับคนยากจน ไม่มีใครฟังเสียงของพระเป็นเจ้า ความยินดีที่ไม่แสดงออก ความรักที่ไม่ปรากฏให้เห็น และความต้องการที่จะทำสิ่งดีก็จางหายไป หลายคนพยายามหาทัศนคติซึ่งมีชื่อว่า “การไม่รู้ร้อนรู้หนาวในสมัยโลกาภิวัฒน์ “
เราอาจจะบอกว่า “การไม่รู้ร้อนรู้หนาวในสมัยโลกาภิวัฒน์ “ นั้นเคยมีอยู่แล้วในสมัยของพระเยซูเจ้า เป็นต้นในชีวิตของฟารีสีและธรรมาจารย์ การตอบสนองความต้องการส่วนตัว นำให้พวกเขาพลาดเป้าหมาย ที่จะยอมรับว่าพระเป็นเจ้าแห่งวันสะบาโตนั้น ปรากฏในพระบุคคลของพระเยซูเจ้า

             มีคำถามที่แพร่หลายที่เราถามกับทุกวันนี้ว่า “ท่านจะเลิกอะไรบ้างในเทศกาลมหาพรตนี้?”
และเพื่อประโยชน์ของใครคนใดคน ก็อาจจะมีการเลิกกินของหวาน ซิการ์ หรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่ถ้าเราต้องการที่จะเปลี่ยนหัวใจของเราจริงๆ เราก็จะต้องลดสิ่งต่างๆเหล่านี้อย่างจริงจัง เป็นต้นการเลิกจากความจองหอง เพื่อที่เราจะสามารถนำตัวเรา ไปพบบุคคลที่อยู่ชายขอบของสังคม
              
ข้อคิด

1) เราจะมีเวลามากพอ ที่จะฟังพระวาจาของพระเป็นเจ้า ในบทสวดภาวนา ในการให้ทาน ซึ่งเรียกร้องให้เราไปพบคนจนเป็นรายบุคคล

2) ในตอนสุดท้ายของเทศกาลมหาพรต ก็จะมีช่องว่างเพียงพอสำหรับเรา ที่จะรักและมีใจเมตตา ที่ยินดีจะให้ผู้อื่นอย่างอิสระ แม้จะต้องเจ็บปวด

 3) ดังนั้นการมอบตัวเราเองและการปฏิเสธตัวเองนั้น เป็นประสบการณ์ที่เพื่อนบ้านจะได้รับความหวังและชีวิตใหม่
แล้วเราจะเข้าใจว่าการเจริญชีวิตอย่างสมถะนั้น หมายความว่าอะไร?ขอให้เทศกาลมหาพรตนี้ ช่วยให้เรากลายเป็นคนที่ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมากกว่าที่เราเคยเป็นในอดีต