ชาวอิสราเอลไม่ยอมเข้ายึดครองแผ่นดิน

14 ¹ชุมชนอิสราเอลทั้งหมดเริ่มตะโกนเสียงดังและร่ำไห้ตลอดทั้งคืน ²ชาวอิสราเอลทั้งหมดบ่นว่าโมเสสและอาโรนเป็นเสียงเดียวกันว่า “ถ้าพวกเราตายเสียในแผ่นดินอียิปต์ หรือในถิ่นทุรกันดารนี้ยังจะดีกว่า ³ทำไมพระยาห์เวห์จึงทรงนำเรามายังแผ่นดินนี้ เพื่อให้เราถูกฆ่าตายในสงคราม ภรรยาและบุตรของเราจะถูกจับเป็นเชลย กลับไปอียิปต์จะไม่ดีกว่าดอกหรือ” ⁴คนทั้งหลายจึงชักชวนกันว่า “ให้พวกเราเลือกผู้นำคนใหม่พาเรากลับไปอียิปต์กันเถิด” ⁵โมเสสและอาโรนซบหน้าลงกับพื้นดิน ต่อหน้าชุมชนชาวอิสราเอลทั้งปวง ⁶โยชูวาบุตรของนูน และคาเลบบุตรของเยฟุนเนห์ สองคนที่ได้สำรวจแผ่นดิน ก็ฉีกเสื้อผ้าของตนแสดงความเสียใจ ⁷พูดกับชุมชนชาวอิสราเอลทั้งหมดว่า “แผ่นดินที่เราไปสำรวจมานั้นเป็นแผ่นดินที่ดีเยี่ยม ⁸ถ้าพระยาห์เวห์พอพระทัย พระองค์จะทรงนำพวกเราไปที่นั่น แล้วประทานแผ่นดินให้แก่เรา เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ ⁹ท่านทั้งหลายอย่าทรยศต่อพระยาห์เวห์เลย และอย่ากลัวประชาชนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น เพราะเราสามารถกลืนกินเขาได้ เทพเจ้าที่ป้องกันเขาได้ทอดทิ้งเขาแล้ว ส่วนพระยาห์เวห์ยังทรงสถิตกับพวกเรา อย่ากลัวพวกเขาเลย”

โมเสสอ้อนวอนเพื่อประชาชน

¹⁰ชุมชนทั้งหมดต่างคุกคามจะเอาหินทุ่มโมเสสและอาโรน ทันใดนั้น พระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์ได้ปรากฏแก่ชาวอิสราเอลทุกคนที่กระโจมนัดพบ ¹¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า

“ประชาชนเหล่านี้จะลบหลู่เราอีกนานเท่าใด เขาจะไม่ยอมไว้วางใจเราอีกนานเท่าใด ทั้งๆ ที่เราได้ทำเครื่องหมายอัศจรรย์จำนวนมากในหมู่พวกเขา ¹²เราจะบันดาลให้เกิดโรคระบาดขึ้น และตัดเขาจากกองมรดก แต่เราจะทำให้ท่านเป็นชนชาติใหญ่ และมีอำนาจมากกว่าพวกเขาอีก”

¹³โมเสสทูลพระยาห์เวห์ว่า

“ชาวอียิปต์รู้ว่าพระองค์ทรงนำประชากรนี้ออกมาจากดินแดนของเขาด้วยพระอานุภาพ ¹⁴เขาได้เล่าให้ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้ฟัง คนเหล่านี้ได้ยินแล้วว่า พระองค์คือพระยาห์เวห์ทรงสถิตกับประชากรนี้ ทรงสำแดงพระองค์ให้เขาเห็นโดยตรง เขายังรู้ว่าพระองค์ประทับอยู่ในเมฆที่ลอยอยู่เหนือเขา พระองค์เสด็จนำหน้าเขาเหมือนเสาเมฆในเวลากลางวัน และเหมือนเสาเพลิงในเวลากลางคืน ¹⁵ถ้าพระองค์ทรงประหารชีวิตประชากรทั้งหมดนี้ ชนชาติทั้งหลายที่ได้ยินเรื่องราวของพระองค์ ก็จะพากันพูดว่า ¹⁶‘พระยาห์เวห์ทรงประหารชีวิตประชากรนี้ในถิ่นทุรกันดาร ก็เพราะว่าไม่ทรงสามารถนำพวกเขาไปยังแผ่นดินที่ทรงสัญญาว่าจะประทานแก่พวกเขาได้’ ¹⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงสำแดงให้ข้าพเจ้าทั้งหลายแลเห็นพระอานุภาพของพระองค์ และทรงกระทำตามพระสัญญาเถิด พระองค์เคยตรัสว่า ¹⁸‘เราคือพระยาห์เวห์ ไม่โกรธง่าย มีความรักมั่นคง อภัยความผิดและการล่วงละเมิด แต่ไม่ละเลยที่จะลงโทษ เราจะลงโทษความผิดของบิดาในลูกหลานเหลนจนถึงสามสี่ชั่วอายุคน’ ¹⁹ขอพระองค์ทรงอภัยความผิดของประชากรนี้ เพราะความรักมั่นคงยิ่งของพระองค์ ดังที่ทรงเคยอภัยให้พวกเขาตั้งแต่ออกจากอียิปต์มาจนถึงบัดนี้ด้วยเถิด”

พระเจ้าทรงลงโทษประชากรอิสราเอล

²⁰พระยาห์เวห์ตรัสตอบว่า “เราจะอภัยให้เขาตามที่ท่านขอ ²¹แต่เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด พระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์อยู่เต็มแผ่นดินฉันนั้น เราสาบานว่า ²²ผู้คนเหล่านี้ที่ได้เห็นสิริรุ่งโรจน์และเครื่องหมายอัศจรรย์ที่เรากระทำในอียิปต์และในถิ่นทุรกันดาร แต่แล้วเขากลับทดลองเราครั้งแล้วครั้งเล่าและไม่ยอมฟังเสียงของเรา ²³เขาจะไม่ได้เห็นแผ่นดินที่เราสัญญาจะให้แก่บรรพบุรุษของเขาเลย ผู้ที่ลบหลู่เราก็จะไม่ได้เห็นแผ่นดินนั้น ²⁴แต่คาเลบผู้รับใช้ของเรามีความนึกคิดแตกต่างจากคนเหล่านี้ เชื่อฟังเราทุกอย่าง เราจะนำเขาไปยังแผ่นดินที่เขาสำรวจ และลูกหลานของเขาจะได้ครอบครองแผ่นดินนั้น ²⁵ชนชาวอามาเลขและชาวคานาอันยังคงอาศัยในหุบเขา พรุ่งนี้ท่านทั้งหลายจะต้องกลับไปเดินทางในถิ่นทุรกันดาร มุ่งหน้าไปสู่ทะเลต้นกก”

²⁶พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนอีกว่า

²⁷“ชุมชนชั่วร้ายนี้จะบ่นว่าเราอีกนานเท่าไร เราได้ยินชาวอิสราเอลบ่นว่าเรามานานแล้ว ²⁸จงบอกเขาว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เราสาบานว่าจะกระทำกับท่านทั้งหลายตามที่เราได้ยินท่านพูด ²⁹ท่านจะต้องตายในถิ่นทุรกันดารนี้ คือผู้ที่จดชื่อในทะเบียนจำนวนประชากรที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบปีขึ้นไป ซึ่งได้บ่นว่าเราจะต้องตาย ³⁰เราสาบานว่า แผ่นดินที่เราสัญญาจะให้ท่านเข้าพำนักอยู่นั้น จะไม่มีท่านผู้ใดเข้าไปอาศัยอยู่ นอกจากคาเลบบุตรของเยฟุนเนห์ และโยชูวาบุตรของนูนเท่านั้น ³¹ลูกหลานของท่าน ซึ่งท่านได้พูดว่าจะต้องถูกจับเป็นเชลยนั้น เราจะนำเข้าไปในแผ่นดินที่ท่านได้ลบหลู่ และเขาจะรู้คุณค่าของแผ่นดินนั้น ³²ท่านทั้งหลายจะต้องตายในถิ่นทุรกันดารนี้ ³³ลูกหลานของท่านจะเร่ร่อนอยู่ในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาสี่สิบปี จะต้องรับผลกรรมของความไม่ซื่อสัตย์ของท่านจนกว่าท่านคนสุดท้ายจะตายในถิ่นทุรกันดาร ³⁴ท่านทั้งหลายใช้เวลาสี่สิบวันสำรวจแผ่นดิน ท่านจะต้องรับโทษเป็นเวลาสี่สิบปี โดยคิดหนึ่งวันเป็นหนึ่งปี แล้วท่านจะรู้ว่าการทรยศต่อเรานั้นหมายความว่าอย่างไร ³⁵เรา พระยาห์เวห์ได้สาบานจะทำเช่นนี้กับชุมชนชั่วร้ายที่ได้รวมหัวกันต่อต้านเรา เขาทุกคนจะต้องตายในถิ่นทุรกันดารนี้”

³⁶ผู้ที่โมเสสใช้ไปสำรวจแผ่นดินและกลับมารายงานเท็จ ทำให้ชุมชนอิสราเอลบ่นว่าโมเสสเกี่ยวกับแผ่นดินนั้น ³⁷ทุกคนที่ได้แพร่ข่าวเท็จเกี่ยวกับแผ่นดินนั้นก็ถูกพระเจ้าทรงลงโทษให้เป็นโรคระบาดตาย ³⁸ในจำนวนคนที่ไปสำรวจแผ่นดินมีเพียงโยชูวาบุตรของนูน และคาเลบบุตรของเยฟุนเนห์เท่านั้นที่รอดชีวิต

ชาวอิสราเอลพยายามบุกเข้ายึดแผ่นดิน

³⁹เมื่อโมเสสเล่าให้ชาวอิสราเอลทั้งหลายรู้ว่าพระยาห์เวห์ตรัสประการใดแล้ว ประชาชนก็ร่ำไห้อย่างขมขื่น ⁴⁰เช้าวันรุ่งขึ้น เขาออกเดินทางขึ้นไปบนดินแดนแถบภูเขาพูดว่า “บัดนี้ เราพร้อมแล้วที่จะขึ้นไปยังสถานที่ที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้ เรายอมรับว่าเราได้ทำบาป” ⁴¹แต่โมเสสห้ามว่า “ทำไมท่านทั้งหลายจึงไม่เชื่อฟังพระบัญชาของพระยาห์เวห์ ท่านจะไม่ประสบความสำเร็จ ⁴²อย่าไปเลย เพราะพระยาห์เวห์ไม่สถิตกับท่าน ท่านจะต้องพ่ายแพ้ศัตรู ⁴³เพราะชนชาวอามาเลขและชาวคานาอันจะเผชิญหน้ากับท่าน ท่านจะต้องตายในสงคราม พระยาห์เวห์จะไม่สถิตกับท่าน เพราะท่านไม่ยอมเชื่อฟังพระองค์” ⁴⁴แต่ชาวอิสราเอลก็ยังหาญกล้าขึ้นไปบนดินแดนแถบภูเขา แต่โมเสสและหีบพันธสัญญาของพระยาห์เวห์ไม่ได้ออกจากค่าย ⁴⁵ชนชาวอามาเลขและชาวคานาอันที่อาศัยอยู่แถบภูเขาลงมาโจมตี ชนะชาวอิสราเอลและไล่ตามเขาเหล่านั้นไปจนถึงเมืองโฮร์มา