(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
บรรดาศิษย์ของยอห์นที่เมืองเอเฟซัส
19 1ขณะที่อปอลโลยังอยู่ที่เมืองโครินธ์a เปาโลเดินทางผ่านที่ราบสูงมาถึงเมืองเอเฟซัสb พบศิษย์บางคน 2จึงถามว่า “เมื่อท่านทั้งหลายมีความเชื่อนั้น ท่านได้รับพระจิตเจ้าหรือไม่”
เขาตอบว่า “พวกเรายังไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำไปว่ามีพระจิตเจ้า”c
3เปาโลจึงถามว่า “แล้วท่านได้รับพิธีล้างแบบใด”
เขาตอบว่า “พิธีล้างของยอห์น”
4เปาโลจึงกล่าวว่า “ยอห์นทำพิธีล้างแสดงการกลับใจ โดยบอกประชาชนให้เชื่อผู้ที่จะเสด็จมาภายหลังคือพระเยซูเจ้า” 5เมื่อเขาเหล่านั้นได้ฟังดังนี้ก็ได้รับศีลล้างบาปเดชะพระนามพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า 6เปาโลปกมือเหนือเขา พระจิตเจ้าก็เสด็จลงมาประทับอยู่ด้วย เขาจึงพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจและกล่าวคำทำนาย 7คนกลุ่มนี้มีประมาณสิบสองคน
การก่อตั้งพระศาสนจักรที่เมืองเอเฟซัสd
8เปาโลเข้าไปในศาลาธรรมและเทศน์สอนอย่างกล้าหาญตลอดเวลาสามเดือน ใช้เหตุผลหว่านล้อมผู้ฟังให้เชื่อเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้า 9แต่บางคนกลับดื้อรั้น ไม่ยอมเชื่อและยังกล่าวร้ายต่อคำสอนนี้ต่อหน้าที่ประชุม เปาโลจึงแยกไปจากพวกเขา นำบรรดาศิษย์ไปด้วย เขายังถกเถียงกันต่อไปทุกวันในห้องประชุมของชายคนหนึ่งชื่อไทรันนัสe 10เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้เป็นเวลาสองปีf จนกระทั่งทุกคนที่อยู่ในแคว้นอาเซียg ทั้งชาวยิวและชาวกรีกต่างก็ได้ฟังพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
ชาวยิวผู้ขับไล่ปีศาจ
11พระเจ้าทรงกระทำอัศจรรย์พิเศษอาศัยมือของเปาโล 12จนกระทั่งคนจำนวนมากนำผ้าเช็ดหน้าและผ้ากันเปื้อนที่ได้สัมผัสเปาโลมาวางบนร่างผู้ป่วย เขาก็หายจากโรคภัยและแม้แต่ปีศาจร้ายก็หนีไปด้วย
13ชาวยิวบางคนhผู้มีอาชีพเดินทางขับไล่ปีศาจ พยายามเรียกขานพระนามพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าเหนือผู้ที่ถูกปีศาจร้ายสิงอยู่ สั่งว่า “เดชะพระนามพระเยซูเจ้าที่เปาโลเทศน์สอน ข้าพเจ้าสั่งเจ้าให้ออกไป” 14บุตรชายเจ็ดคนของหัวหน้าสมณะชาวยิวคนหนึ่งชื่อเสวา กำลังทำเช่นนี้ 15แต่ปีศาจร้ายตอบเขาว่า “ข้าพเจ้ารู้จักพระเยซูเจ้าและรู้ว่าเปาโลคือใคร แต่ท่านทั้งหลายเป็นใครกัน” 16ชายที่มีปีศาจร้ายสิงอยู่ก็กระโดดเข้าใส่เขาเหล่านั้น จับตัวไว้i และทำร้ายอย่างสาหัส เขาจึงต้องหนีออกจากบ้านอย่างเปลือยเปล่าและบาดเจ็บ
17เมื่อชาวยิวและชาวกรีกทุกคนที่อาศัยอยู่ที่เมืองเอเฟซัสรู้เรื่องนี้ ต่างก็เกิดความหวาดกลัว พระนามพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงได้รับการเทิดพระเกียรติยิ่งขึ้น 18ผู้มีความเชื่อหลายคนมาสารภาพอย่างเปิดเผยถึงการกระทำชั่วร้ายที่ตนเคยทำj 19หลายคนที่ใช้เวทมนตร์คาถานำหนังสือของตนมากองไว้แล้วเผาต่อหน้าทุกคน คำนวณกันว่าราคาของหนังสือเหล่านั้นสูงถึงห้าหมื่นเหรียญ 20ดังนั้น พระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าจึงแพร่ขยายอย่างกว้างขวางและทรงอานุภาพยิ่งๆ ขึ้นk
V. การเดินทางครั้งสุดท้ายของเปาโลเพื่อประกาศข่าวดี
เปาโลถูกจับกุมและถูกจองจำ
แผนการของเปาโล
21หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ เปาโลตัดสินใจไปกรุงเยรูซาเล็มโดยผ่านแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา เขาพูดว่า “หลังจากไปกรุงเยรูซาเล็มแล้ว ข้าพเจ้าต้องไปที่กรุงโรมด้วย” 22เขาจึงส่งผู้ช่วยสองคนคือทิโมธีและเอรัสตัสไปยังแคว้นมาซิโดเนีย ส่วนตนเองยังคงพักอยู่ในแคว้นอาเซียต่อไปอีกระยะหนึ่ง
ช่างเงินที่เมืองเอเฟซัสlก่อการจลาจล
23เวลานั้น เกิดการจลาจลอย่างรุนแรงเพราะคำสอนใหม่ 24ช่างเงินคนหนึ่งชื่อ เดเมตรีอัส เป็นผู้จัดหางานที่ทำรายได้ดีให้แก่บรรดาช่าง โดยสร้างรูปจำลองพระวิหารของเทพีอาร์เทมิส 25เขาเรียกประชุมบรรดาช่าง รวมทั้งผู้มีอาชีพที่เกี่ยวข้องกัน พูดว่า “เพื่อนร่วมอาชีพทั้งหลาย ท่านรู้แล้วว่า ความสะดวกสบายในความเป็นอยู่ของเราขึ้นอยู่กับอาชีพนี้ 26ท่านเห็นและได้ยินแล้วว่าเปาโลผู้นี้ชักชวนประชาชนจำนวนมากให้หลงผิดเปลี่ยนศาสนา ไม่เพียงที่เมืองเอเฟซัสเท่านั้น แต่เกือบทั่วแคว้นอาเซียด้วย โดยสอนว่า รูปที่มือมนุษย์สร้างนั้นย่อมไม่ใช่พระเจ้า 27อาชีพช่างเงินของเรากำลังอยู่ในอันตราย จะเสื่อมความนิยม ยิ่งกว่านั้น พระวิหารของเทพีอาร์เทมิสผู้ยิ่งใหญ่จะต้องหมดความสำคัญ และเทพีซึ่งทั่วแคว้นอาเซียและทั่วโลกเคารพกราบไหว้นั้นจะสูญเสียความยิ่งใหญ่ไปด้วย”
28เมื่อผู้ฟังได้ยินดังนี้ รู้สึกโกรธแค้นอย่างมาก เริ่มร้องตะโกนว่าm “เทพีอาร์เทมิสของชาวเอเฟซัสทรงยิ่งใหญ่” 29ความวุ่นวายขยายไปทั่วเมือง ประชาชนวิ่งกรูกันไปที่โรงละคร ลากตัวกายอัสและอาริสตาร์คัสnชาวมาซิโดเนียผู้เป็นเพื่อนร่วมเดินทางของเปาโลไปด้วย 30เปาโลต้องการแสดงตนต่อหน้าประชาชน แต่บรรดาศิษย์ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น 31ข้าราชการชั้นสูงบางคนoของแคว้นอาเซีย ที่เป็นเพื่อนกับเปาโล ก็ส่งคนมาขอร้องไม่ให้เขาไปที่โรงละครนั้น
32ที่โรงละคร ผู้มาชุมนุมกันวุ่นวายมาก ต่างคนต่างตะโกน ประชาชนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเขามาประชุมกันเรื่องอะไร 33ชาวยิวผลักชายชื่ออเล็กซานเดอร์ไปข้างหน้า ประชาชนบางคนจึงบอกให้เขาพูดp อเล็กซานเดอร์โบกมือให้ทุกคนเงียบ ต้องการให้เหตุผลแก่ประชาชน 34แต่เมื่อประชาชนรู้ว่าอเล็กซานเดอร์เป็นชาวยิว จึงร้องตะโกนเป็นเสียงเดียวตลอดเวลาประมาณสองชั่วโมงว่า “เทพีอาร์เทมิสของชาวเอเฟซัสทรงยิ่งใหญ่”
35รองผู้ว่าราชการเมืองทำให้ประชาชนเงียบลงพูดว่า “ชาวเอเฟซัสทั้งหลาย ใครๆ ก็รู้ว่าเมืองเอเฟซัสมีหน้าที่ดูแลรักษาทั้งพระวิหารของเทพีอาร์เทมิสผู้ยิ่งใหญ่ และรูปของเทพีซึ่งเป็นรูปที่ตกจากสวรรค์ 36เมื่อความจริงเป็นเช่นนี้ไม่อาจปฏิเสธได้ ท่านจึงควรสงบสติอารมณ์ไม่ทำสิ่งใดอย่างวู่วาม 37ท่านนำคนเหล่านี้มาที่นี่ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ล่วงเกินพระวิหารหรือพูดดูหมิ่นเทพีของเรา 38ดังนั้น ถ้าเดเมตรีอัสและบรรดาช่างร่วมอาชีพของเขาเป็นความกับผู้ใด ศาลก็เปิด ผู้พิพากษาก็มี ให้เขาไปยื่นฟ้องกันเองเถิด 39ถ้ามีปัญหาอื่นที่ท่านต้องการพิจารณา จงแก้ปัญหานั้นในที่ประชุมตามที่กฎหมายกำหนด 40โดยแท้จริงแล้ว พวกเรากำลังอยู่ในอันตราย จะถูกกล่าวหาว่าก่อการจลาจล เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ เรายกเหตุผลใดมาอธิบายไม่ได้ว่าทำไมเราจึงมาชุมนุมกันที่นี่” 41เมื่อพูดดังนี้แล้ว รองผู้ว่าราชการเมืองก็สั่งให้เลิกการชุมนุม
19 a สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “เมื่อเปาโลต้องการจะออกเดินทางไปกรุงเยรูซาเล็มตามแผนการของตน พระจิตเจ้าตรัสกับเขาให้กลับไปยังแคว้นอาเซีย เปาโลจึงเดินทาง…”
b สมัยนั้น เมืองเอเฟซัสเช่นเดียวกับเมืองอเล็กซานเดรีย เป็นเมืองที่สวยงามมากแห่งหนึ่งในจักรวรรดิโรมัน มีประชาชนหลายเชื้อชาติ เป็นเมืองศูนย์กลางการศาสนา การเมืองและการค้า
c คนเหล่านี้ทราบว่ามีพระจิตเจ้า (ดังที่เขียนไว้ในพันธสัญญาเดิม) แต่เขาไม่ทราบว่าพระสัญญาที่จะประทานพระจิตเจ้าอย่างสมบูรณ์ในยุคพระเมสสิยาห์นั้นได้เป็นความจริงแล้ว (เทียบ 2:17-18, 33)
d เรื่องราวตอนนี้เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องจาก 18:23 โดยที่มีเรื่องของอปอลโลและศิษย์ของยอห์นมาแทรกไว้
e สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “ตั้งแต่เวลาห้าโมงถึงสิบโมง” (11.00-16.00 น.)
f แต่ 20:31 กล่าวว่า “สามปี” ในระยะนี้เปาโลได้เขียนจดหมายฉบับแรกถึงชาวโครินธ์ จดหมายถึงชาวกาลาเทีย และบางทีจดหมายถึงชาวฟีลิปปีด้วย ใน 2 คร 1:8 ซึ่งเขียนหลังจากเปาโลออกจากเมืองเอเฟซัสไม่นาน เปาโลกล่าวถึงความยากลำบากต่างๆ ที่เขาต้องเผชิญในแคว้นอาเซียจนเกือบจะสิ้นชีวิต แต่ลูกามิได้กล่าวถึงเรื่องเหล่านี้เลย
g แคว้นอาเซียในที่นี้มิได้หมายถึงแขวงการปกครองที่มีชื่อนี้ทั้งหมดของจักรวรรดิโรมัน (ซีกตะวันตกของเอเชียน้อย) แต่หมายถึงเพียงเขตที่อยู่รอบๆ เมืองเอเฟซัส คือเมืองทั้งเจ็ดใน วว 1:11 เปาโลได้แต่งตั้งเอปาฟรัสชาวโคโลสีให้ประกาศข่าวดีที่เมืองของตน งานธรรมทูตของเขาครอบคลุมไปถึงเมืองเลาดีเซียและฮีเอราบุรี (คส 1:7; 4:12-13) เปาโลยังมีผู้ช่วยอื่นๆ ด้วย เช่น ทิโมธีและเอรัสตัส (19:22) กายอัสและอาริสตาร์คัส (19:29) ทิตัสซึ่ง กจ ไม่เคยกล่าวถึงและคนอื่นๆ (ดู 2 คร 12:18) ลูกาสรุปว่างานของบรรดาผู้ช่วยเหล่านี้เป็นผลงานของเปาโลด้วย
h เกี่ยวกับชาวยิวผู้ไล่ปีศาจ ดู มธ 12:27 พระเยซูเจ้าและต่อมาบรรดาอัครสาวก (ดู กจ 5:16; 16:18) ได้ไล่ปีศาจบ่อยๆ (ดู มธ 8:29 เชิงอรรถ k)
i ภาษากรีกยังมีคำว่า “ทั้งสองคน” แต่ความจริงมีมากกว่านั้น
j “การกระทำชั่วร้าย” หมายถึง เวทมนตร์คาถาซึ่งทำกันมากที่เมืองเอเฟซัสจนเป็นที่เลื่องลือ
k สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ดังนั้น เดชะพระอานุภาพขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระวาจาได้แผ่ขยายอย่างกว้างขวางและน่าประทับใจมากขึ้น”
l ลีลาการเขียนเรื่องนี้ดูเหมือนไม่ใช่ลีลาของลูกา เขาคงนำเรื่องนี้มาจากแหล่งข้อมูลอื่น เอามารวมเข้ากับเรื่องการประกาศข่าวดีที่เมืองเอเฟซัส
m สำเนาโบราณบางฉบับว่า “เริ่มวิ่งไปตามถนนร้องตะโกนว่า”
n อาริสตาร์คัสเป็นชาวเมืองเธสะโลนิกา (20:4) อยู่กับเปาโลระหว่างที่เปาโลถูกจองจำ (27:2; คส 4:10; ฟม 24) กายอัสผู้นี้อาจเป็นคนเดียวกับที่กล่าวถึงใน 20:4
o ข้าราชการชั้นสูงนี้เป็น “สมาชิกสภาแคว้นอาเซีย” มีหน้าที่ดูแลจัดการให้แต่ละเมืองในแคว้นอาเซียถวายคารวะต่อจักรวรรดิและพระจักรพรรดิเป็นทางการ
p อาจแปลได้อีกว่า “แยกเขาออกไปต่างหาก”
