“จงช่วยตนให้รอดพ้น”
84. พระเยซูเจ้าบนไม้กางเขนทรงถูกเยาะเย้ย (มก 15:29-32)
1529ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างสบประมาทพระองค์ สั่นศีรษะเยาะเย้ยว่า “ท่านผู้ทำลายพระวิหาร และสร้างขึ้นใหม่ได้ภายในสามวัน 30จงช่วยตนให้รอดพ้น และลงจากไม้กางเขนซิ” 31บรรดาหัวหน้าสมณะและธรรมาจารย์ต่างเยาะเย้ยพระองค์เช่นเดียวกันว่า “เขาช่วยคนอื่นให้รอดพ้นได้ แต่ช่วยตนเองไม่ได้ 32พระคริสต์ กษัตริย์แห่งอิสราเอลจงลงมาจากไม้กางเขนบัดนี้ซิ เราจะได้เห็นและมีความเชื่อ” แม้ผู้ถูกตรึงบนไม้กางเขนพร้อมกับพระองค์ก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วย
เหตุการณ์นี้แสดงว่า มนุษย์ทุกคนมักต้องการรักษาชีวิตตนเองให้รอดพ้น แต่ผู้ที่ทำเช่นนี้ก็สูญเสียชีวิตตนเอง ส่วนพระเยซูเจ้าทรงยอมสละพระชนมชีพเพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนให้รอดพ้น
- ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างสบประมาทพระองค์ ข้อสังเกตนี้รับรองว่า สถานที่ซึ่งพระเยซูเจ้าทรงถูกตรึงบนไม้กางเขนนั้นอยู่ใกล้กับนอกกำแพงเมือง บริเวณริมถนนเข้าเมือง กริยาภาษากรีกที่แปลเป็นภาษาไทยว่า “สบประมาทพระองค์” เป็นคำศัพท์ที่รุนแรง มักใช้เพื่อแสดงการดูหมิ่นพระเจ้า ดังนั้น วลีนี้ต้องการเสนอความคิดที่ว่าการสบประมาทพระเยซูเจ้าเท่ากับเป็นการดูหมิ่นพระเจ้า พระองค์ผู้ทรงแสดงความรักที่ยอมมอบชีวิตเพื่อช่วยมนุษย์ทุกคนให้รอดพ้น
- สั่นศีรษะเยาะเย้ยว่า วลีนี้ชวนให้คิดถึงข้อความในพันธสัญญาเดิม เช่น เพลงคร่ำครวญ บทที่ 2 ข้อ 15 และเพลงสดุดี บทที่ 22 ข้อ 8 เหมือนกับว่าเหตุการณ์นี้เป็นความสำเร็จแห่งแผนการของพระเจ้า
- “ท่านผู้ทำลายพระวิหาร และสร้างขึ้นใหม่ได้ภายในสามวัน คำพูดนี้สะท้อนข้อกล่าวหาของศัตรูของพระเยซูเจ้า เมื่อพระองค์ทรงถูกสอบสวนต่อหน้าสภาซันเฮดริน (เทียบ มก 14:58) แต่ในเวลานั้น สมาชิกสภาซันเฮดรินไม่ยอมรับข้อกล่าวหานี้ อย่างไรก็ตาม ผู้คนที่เดินไปมาซึ่งซ้ำคำพูดเหล่านี้ไม่ต้องการกล่าวหาพระเยซูเจ้า เขาเหล่านั้นสนใจเพียงที่จะเยาะเย้ยพระองค์เท่านั้น ความอ่อนแอของพระเยซูเจ้า ผู้ทรงเคยประกาศว่าทรงมีอำนาจสร้างพระวิหารขึ้นใหม่ได้ภายในสามวัน ขณะที่ในเวลานี้ไม่มีพละกำลัง แม้จะหลีกเลี่ยงความตายที่ศัตรูกำลังปฏิบัติกับพระองค์ เขาเหล่านั้นไม่รู้ว่าพระเยซูเจ้าทรงเคยประกาศมานานแล้วว่า “ผู้ใดใคร่รักษาชีวิตของตนให้รอดพ้น จะต้องสูญเสียชีวิตนั้น แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตของตนเพราะเรา และเพราะข่าวดี ก็จะรักษาชีวิตได้” (8:35)
- จงช่วยตนให้รอดพ้น และลงจากไม้กางเขนซิ” คำท้าทายที่แสดงการเยาะเย้ย ประชดประชันนี้อาจมองได้ว่าเป็นการถูกประจญที่แท้จริง ดังที่พระเยซูเจ้าทรงมีประสบการณ์ในถิ่นทุรกันดาร (เทียบ 1:12-13)
- บรรดาหัวหน้าสมณะและธรรมาจารย์ต่างเยาะเย้ยพระองค์เช่นเดียวกันว่า “เขาช่วยคนอื่นให้รอดพ้นได้ แต่ช่วยตนเองไม่ได้ การที่ศัตรูร้ายกาจของพระเยซูเจ้าอยู่ที่นั่น แสดงถึงความมั่นใจของนักบุญมาระโกที่ต้องการบอกว่า สมาชิกของสภาซันเฮดรินต้องเป็นผู้รับผิดชอบต่อการรับทรมานและการสิ้นพระชนม์ของพระองค์
- พระคริสต์ กษัตริย์แห่งอิสราเอลจงลงมาจากไม้กางเขนบัดนี้ซิ เราจะได้เห็นและมีความเชื่อ” สำหรับชาวยิวตำแหน่ง “กษัตริย์แห่งอิสราเอล” มีความหมายเช่นเดียวกับพระเมสสิยาห์หรือพระคริสตเจ้า บรรดาสมณะและธรรมาจารย์ผู้กล่าวคำท้าทายนี้ก็อ้างถึงคำยืนยันที่พระเยซูเจ้าทรงประกาศต่อหน้าสมาชิกของสภาซันเฮดริน เมื่อสมหาสมณะถามพระองค์ว่า “ท่านเป็นพระคริสต์ พระบุตรของพระผู้ควรรับการถวายพระพรหรือ” (14:61) พระองค์ตรัสตอบว่า “เราเป็น” ยิ่งกว่านั้น สมาชิกของสภาซันเฮดรินเคยยอมรับว่าพระเยซูเจ้าทรงทำอัศจรรย์ได้ เพราะ “ช่วยคนอื่นให้รอดพ้นได้” (15:31) แต่เขาเหล่านั้นไม่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างการทำอัศจรรย์กับการคำยืนยันว่าทรงเป็นพระเมสสิยาห์ เพราะความคิดของเขาไม่ตรงกับทัศนคติของพระเยซูเจ้าเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้า และเพราะความเกลียดชังที่มีต่อพระเยซูเจ้า
- แม้ผู้ถูกตรึงบนไม้กางเขนพร้อมกับพระองค์ก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วย นักบุญมาระโกต้องการเน้นว่า ไม่มีผู้ใดเข้าใจและสงสารพระองค์ผู้ทรงรับทรมานเช่นนี้ แม้ผู้ที่ร่วมชะตากรรมเดียวกันก็ยังสบประมาทพระองค์ แต่นักบุญลูกาบรรยายภาพของเหตุการณ์นี้คนละรูปแบบ โดยเล่าว่าผู้ร้ายคนหนึ่งกลับใจและยอมรับว่าพระเยซูเจ้า “มิได้ทำผิดเลย” แล้วเขาทูลว่า “ข้าแต่พระเยซู โปรดทรงระลึกถึงข้าพเจ้าด้วย เมื่อพระองค์จะเสด็จสู่พระอาณาจักรของพระองค์” พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า “เราบอกความจริงกับท่านว่า วันนี้ ท่านจะอยู่กับเราในสวรรค์” (ลก 23:42-43)
