วันจันทร์ที่ 11 ธันวาคม 2023     
นักบุญดามาซัส ที่ 1 พระสันตะปาปา
บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์ (อสย 35:1-10)              

ถิ่นทุรกันดารและแผ่นดินแห้งแล้งจงยินดีเถิด

ทุ่งเวิ้งว้างจงเปรมปรีดิ์และผลิดอกเหมือนต้นดอกดิน
สถานที่นี้จงผลิดอกอย่างอุดม

จงเปรมปรีดิ์และขับร้องด้วยความยินดี
เพราะได้รับสิริรุ่งโรจน์แห่งเลบานอน

ได้รับความรุ่งเรืองแห่งภูเขาคาร์เมลและที่ราบชาโรน
ทุกคนจะเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า

และเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา
จงทำให้มือที่อ่อนแอแข็งแรงขึ้น

จงทำให้หัวเข่าที่ซวนเซมีความมั่นคง
จงกล่าวกับคนที่ท้อแท้ว่า “จงมานะเถิด อย่ากลัวเลย”

ดูซิ พระเจ้าของท่านทั้งหลายจะเสด็จมาเพื่อช่วยท่านให้รอดพ้น
และจะทรงลงโทษศัตรูของท่านอย่างสาสม

แล้วนัยน์ตาของคนตาบอดจะแลเห็น หูของคนหูหนวกจะได้ยิน
คนง่อยจะกระโดดได้อย่างกวาง และคนใบ้จะร้องตะโกนด้วยความยินดี

เพราะน้ำจะพุ่งขึ้นมาในถิ่นทุรกันดาร และลำธารจะไหลในทุ่งเวิ้งว้าง
พื้นดินแห้งผากจะกลายเป็นสระน้ำ

และดินที่ถูกแดดเผาจะกลายเป็นพุน้ำ
รังที่อาศัยของหมาในจะกลายเป็นพงอ้อและป่าต้นกก

ที่นั่นจะมีทางหลวงซึ่งจะเรียกว่า “มรรคาศักดิ์สิทธิ์”
ผู้มีมลทินจะไม่เดินตามทางนี้ และคนโง่เขลาจะไม่หลงทางที่นั่น

ที่นั่นจะไม่มีสิงโตอีกต่อไป จะไม่มีใครพบสัตว์ร้ายเดินตามทางนั้น
แต่ผู้ที่ได้รับความรอดพ้นจะเดินที่นั่น

ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้แล้วจะกลับมายังศิโยน
พลางโห่ร้องด้วยความชื่นชม
ความยินดีจะอยู่บนศีรษะของเขาตลอดไป

ความชื่นบานและความยินดีจะติดตามเขา
ความโศกเศร้าและการถอนใจจะหนีไปจากเขา

บทอ่านจากพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกา (ลก 5:17-26)

         วันหนึ่ง ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังทรงสั่งสอน บรรดาชาวฟาริสีและนักกฎหมายซึ่งมาจากทุกหมู่บ้านในแคว้นกาลิลีและจากกรุงเยรูซาเล็มนั่งอยู่ที่นั่นด้วย องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานพระอานุภาพให้พระเยซูเจ้าทรงรักษาโรคได้ ขณะนั้นมีผู้หามคนอัมพาตนอนบนแคร่เข้ามา พยายามหาช่องนำคนอัมพาตมาวางไว้เฉพาะพระพักตร์ แต่เมื่อหาช่องนำคนอัมพาตเข้ามาไม่ได้เพราะมีคนมาก เขาจึงขึ้นไปบนหลังคา แล้วหย่อนคนอัมพาตนั้นพร้อมทั้งที่นอนลงมาตามช่องกระเบื้องตรงกลางห้องเฉพาะพระพักตร์ของพระเยซูเจ้า เมื่อพระองค์ทรงเห็นความเชื่อของเขาเหล่านั้น จึงตรัสว่า “เพื่อนเอ๋ย บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว” บรรดาธรรมาจารย์ และชาวฟาริสีคิดว่า “คนนี้เป็นใครกัน จึงกล่าวดูหมิ่นพระเจ้า ใครเล่าอภัยบาปได้ นอกจากพระเจ้าเท่านั้น” พระเยซูเจ้าทรงทราบความคิดของเขา จึงตรัสตอบว่า “ท่านทั้งหลายคิดเช่นนี้ในใจทำไม อย่างใดง่ายกว่ากัน การบอกว่า ‘บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว’ หรือบอกว่า ‘ลุกขึ้นเดินไปเถิด’ ” แต่เพื่อให้ท่านรู้ว่าบุตรแห่งมนุษย์มีอำนาจอภัยบาปได้บนแผ่นดินนี้ พระองค์ตรัสแก่คนอัมพาตว่า “เราสั่งท่าน จงลุกขึ้นแบกแคร่กลับไปบ้านเถิด” ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นต่อหน้าคนทั้งปวง แบกแคร่ที่ตนนอนอยู่ กลับไปบ้าน พลางสรรเสริญพระเจ้า ทุกคนต่างประหลาดใจ ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าและมีความกลัวมาก พูดกันว่า “วันนี้ เราได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างยิ่ง”