วันอาทิตย์ที่ 25 กันยายน  2016
สัปดาห์ที่ 26 เทศกาลธรรมดา

บทอ่าน  อมส 6:1,4-7 / 1ทธ 6:11-16 / ลก 16:19-31

 นิทานเปรียบเทียบเรื่องเศรษฐีและลาซารัส ได้เผยแสดงให้เราเห็นความจริง เกี่ยวกับชีวิตในโลกนี้ และในโลกหน้า และทำให้เราต้องลุกขึ้นมาพิจารณาถึงความหมายของชีวิต

1) ลาซารัสได้สอนเราว่า เราได้รับการเชื้อเชิญให้พิจารณาความยากจน ทั้งความยากจนด้านวัตถุ เช่นคนที่ขัดสน คนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ รวมทั้งความยากจนด้านอารมณ์และสมอง

เช่น ความมักใหญ่ใฝ่สูงเหนือคนอื่น ความหดหู่ในชีวิต ความดื้อรั้น ความโกรธ ความไม่รับผิดชอบ การมองคนในแง่ร้าย  ความใจแคบ และความกลัว ลาซารัสได้รับรางวัลในสวรรค์ ไม่ใช่เพราะเขาเกิดมายากจน แต่เพราะเขาไม่ยึดติดกับสิ่งที่กล่าวมาแล้ว ซึ่งสอดคล้องกับพระวาจาของพระเยซูเจ้าที่เคยสอนว่า “ผู้มีใจยากจน ย่อมเป็นสุข เพราะพระอาณาจักรสวรรค์เป็นของเขา” (มธ 5:3)

2) เศรษฐีได้สอนเราว่า สิ่งที่สำคัญคือ พระเป็นเจ้าจะไม่ประทานทุกอย่างที่เขาขอพระองค์ “ลูกเอ๋ย จงจำไว้ว่า เมื่อยังมีชีวิตอยู่ ลูกได้รับแต่ของดีๆ แต่ลาซารัสได้รับแต่สิ่งเลวร้าย แต่เดี๋ยวนี้เขาได้รับความบรรเทาที่นี่ ส่วนลูกต้องรับทรมาน” เขาออกห่างจากพระเป็นเจ้า เพราะเขาไปยึดติดกับทรัพย์สินฝ่ายโลกนี้ จนทำให้เขาขาดความเมตตากรุณาต่อลาซารัส เศรษฐีจะต้องเรียนรู้ว่า เขาจะต้องพยายามทำตัวให้มีใจเมตตสากรุณาได้อย่างไร เศรษฐีไม่ได้ถูกลงโทษ เพราะเขาเกิดมาร่ำรวย แต่เขาถูกลงโทษ เพราะเขาไม่คิดจะช่วยเหลือลาซารัส แม้เขามีทรัพย์สมบัติพร้อม แต่ก็พลาดโอกาสที่จะช่วยเหลือลาซารัสผู้ยากจน

3) พระวรสารไม่ต้องการบอกว่า ทรัพย์สมบัติเป็นสิ่งชั่วร้าย หรือต้องการส่งเสริมความยากจน ยิ่งเรามีมากแค่ไหน เราก็ต้องช่วยเหลือคนอื่นมากแค่นั้น ความร่ำรวยจะต้องไม่เพิ่มความร่ำรวยให้ตัวเองอย่างเดียว แต่จะต้องถูกใช้ เพื่อผู้อื่นที่ยากจน เป็นการสร้างชีวิตนิรันดรในเมืองสวรรค์...

สิ่งที่ต้องระวังไม่ใช่เพื่อนมนุษย์เสมอไป แต่ใจที่เห็นแก่ตัวของเรานั่นแหละ คือสิ่งที่ควรระมัดระวังให้มาก....
เมื่อมิได้คำนึงถึงสวัสดิภาพของตนเอง แต่ก็ต้องระมัดระวังสวัสดิภาพของผู้อื่น เราไม่โกรธ เราไม่กลัว เราไม่เจ็บ เราไม่ช่วย แต่ผู้อื่นอาจจะโกรธ อาจจะเจ็บ อาจจะกลัว และอาจจะหิว