วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน 2016
สัปดาห์ที่ 24 เทศกาลธรรมดา 

บทอ่าน อมส 8:4-7 / 1ทธ 2:1-8 / ลก 16:1-13

 ในวันนี้ พระเยซูเจ้าตรัสแก่เราว่า เราจะกำหนดอนาคตของเราได้ 2 ทาง
        ประการที่ 1 การใช้เงิน ในนิทานเปรียบเทียบเรื่องเศรษฐีกับลาซารัส พระเยซูเจ้าได้ชี้ให้เห็นว่าเศรษฐีได้รับโทษในนรก ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนร่ำรวย แต่เพราะว่า เขาสนใจเฉพาะตัวเองอย่างเดียว ไม่ได้สนใจลาซารัส ที่ยากจนและขัดสน ที่รอความช่วยเหลือจากเศรษฐีที่ประตูบ้าน

      ประการที่ 2 คนที่ซื่อสัตย์ในเรื่องเล็กน้อย ก็จะซื่อสัตย์ในเรื่องใหญ่โต ถ้าน้ำที่หยดจากถังทีละหยด สามารถทำให้ก้อนหินสึกกร่อน หรือน้ำที่ละหยดเมื่อมารวมกัน ก็จะทำให้เกิดมหาสมุทรฉันใด การทุจริตในเรื่องเล็กน้อย จะนำไปสู่การทุจริตในเรื่องใหญ่โต จนกลายเป็นวิถีทางดำเนินชีวิต ตัวอย่างของนักเรียนคนหนึ่งได้สารภาพว่า เขาเริ่มต้นการทุจริต ด้วยการโกหกแม่ของเขาว่า
เขาต้องการเงินประมาณ 500 บาท เพื่อเป็นค่าใช้จ่าย แต่ความจริงแล้วเขาต้องการใช้เงินจริงๆเพียง 200 บาทเท่านั้น

      พระเป็นเจ้าทรงประสงค์ที่จะสร้างพระราชัยสวรรค์ เพื่อให้มนุษยชาติเป็นพี่น้องชายหญิง โดยมีพระบิดาเจ้าสวรรค์ เป็นเหมือนบิดาของเราทุกคน  พระราชัยสวรรค์จะเริ่มต้นเติบโต เหมือนกับเมล็ดมัสตาร์ด หรือเชื้อแป้งที่ทำให้แป้งทั้งถังฟูขึ้น เหมือนตัวอย่างของคนๆหนึ่งที่แบ่งปันเวลาหรือการยิ้มกับเพื่อน หรือคนที่ร่วมทุกข์กับคนที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก กิจการเล็กๆน้อยๆที่แสดงออกมา ได้ช่วยทำลายกำแพง และสร้างความสัมพันธ์ที่ยาวนาน เพราะการส่งรอยยิ้ม…ให้คนที่เรารัก..เรามีความสุข… การยิ้ม…ให้คนที่รักเรา..เค้ามีความสุข การยิ้ม…สร้างความสุข…ความสุข..สร้างรอยยิ้ม... ทำให้เรามั่นใจว่าพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า... ที่ทรงต้องการให้มนุษยชาติรวมตัวกันเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน... โดยมีเงื่อนไขว่า... เราแต่ละคนจะต้องนำจิตตารมณ์แห่งพระวรสารมาปฏิบัติจริง... เพื่อใช้เราที่เป็นเครื่องมือเล็กๆของพระองค์ ในการสร้างพระราชัยของพระองค์...

มีคนเขียนข้อความไว้ในสมุดเล่มหนึ่งว่า “ท่านต้องทำอะไรในวันนี้? มีเพียงสองสิ่งเท่านั้น

ประการที่หนึ่ง พิจารณาว่าท่านได้รับพระพรใดบ้าง
ประการที่สอง พิจารณาว่าท่านจะแบ่งปันพระพรที่ได้รับกับใครบ้าง?”....
ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนของสิ่งดีๆที่เราสามารถเอามาจากชีวิต…แต่ขึ้นอยู่กับทัศนคติที่ดีของเราต่อสิ่งเหล่านั้น...และนำไปแบ่งปันกับคนใกล้ชิด..
เพราะการแบ่งปันสิ่งที่คุณมี สำคัญยิ่งกว่าสิ่งที่คุณมี...