วันจันทร์ที่ 18 กรกฎาคม 2016
สัปดาห์ที่ 16 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน มคา 6:1-4,8-6 / มธ 12:38-42
ทำไมพวกธรรมาจารย์แลฟาริสีจึงเรียกร้องอยากเห็นเครื่องหมายสำคัญจากพระเยซูเจ้า “พระอาจารย์
พวกเราอยากเห็นเครื่องหมายอันหนึ่งจากท่าน”
ประการที่หนึ่ง พวกเขาต้องการรู้ว่าพระองค์เป็นพระเมสสิยาห์หรือไม่? พวกเขาต้องการความแน่ใจว่าพระเยซูเจ้า
คือ พระบุตรของพระเป็นเจ้า การเรียกร้องเช่นนี้แสดงว่า พวกเขาไม่มีความเชื่อในพระองค์ พวกเขาสงสัย
และไม่สามารถยอมรับพระองค์ในสถานการณ์ปัจจุบัน พระเยซูเจ้าจึงได้ติเตียนพวกเขาว่า “คนชาติชั่วและทรยศ (ต่อพระเจ้า)อยากจะเห็นเครื่องหมาย แต่จะไม่มีเครื่องหมายให้เห็น เว้นแต่เครื่องหมายของประกาศกโยนาห์เท่านั้น”
แต่สำหรับเราแต่ละคนแล้ว เราเห็นเครื่องหมายของพระองค์ คือ เครื่องหมายที่พระองค์ทรงรักเรา ทรงดูแลเอาใจใส่เรา ทรงเมตตากรุณาต่อเรา ซึ่งเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า
เครื่องหมายใดๆทั้งสิ้น “แต่ที่นี่มีผู้ที่ใหญ่กว่าซาโลมอนเสียอีก”
ประการที่สอง พวกเขาต้องการทดสอบพระองค์ พวกเขาต้องการให้พระองค์ทำสิ่งที่ประหลาดอัศจรรย์ เพื่อเป็นการดึงดูดให้คนได้ติดตามพระองค์ สำหรับเราแล้ว เราติดตามพระองค์ไม่ใช่เพราะพระองค์ได้ทำสิ่งมหัศจรรย์ให้เรา แต่เพราะเรารักพระองค์ เพื่อเป็นการตอบสนองความรักของพระองค์ ที่ทรงยอมสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน
เพื่อไถ่กู้เราให้พ้นจากการเป็นทาสของบาป ในชีวิตของเรายังมีเครื่องหมายมากมายของความรักของพระองค์ที่มีต่อเรา
เช่น พระองค์โปรดประทานอาหารประจำวันให้เรา พระองค์โปรดให้เรามีสุขภาพที่แข็งแรง พระองค์โปรดให้เราได้รับการเลื่อนตำแหน่งในหน้าที่การงาน...
พระองค์ประทานวัยหนุ่มสาว คือ เวลาแห่งความสุขให้แก่เรา เพราะว่าในช่วงเวลานั้น เราสามารถพบกับความสวยงามได้รอบๆตัวเรา ใครก็ตามที่สามารถมองเห็นความสวยงามจะไม่มีวัยแก่...
พระองค์ยังเขียนลงไปบนหัวใจของเราว่า ทุกวัน
คือ วันที่ดีที่สุดของปี...คนเราสามารถจะได้ยิน
เสียงดนตรีที่แผ่วเบา ได้อ่านบทกวีสั้นๆ ได้เห็นรูปภาพที่สวยงาม ที่เกิดขึ้นในทุกวันของชีวิต เพื่อว่าความสนใจเรื่องของโลกรอบๆตัว จะไม่สามารถทำลายล้างความสวยงามที่พระเป็นเจ้าได้มอบไว้ในจิตวิญญาณของเรา
