วันเสาร์ที่ 12 พฤศจิกายน 2016
ระลึกถึง น.โยซาฟัต พระสังฆราชและมรณสักขี
3 ยน 1:5-8 / ลก 18:1-8
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา
เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเล่าอุปมาเรื่องหนึ่งแก่บรรดาศิษย์เพื่อสอนว่าจำเป็นต้องอธิษฐานภาวนาอยู่เสมอโดยไม่ท้อถอย พระองค์ตรัสว่า “ผู้พิพากษาคนหนึ่งอยู่ในเมืองหนึ่ง เขาไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด หญิงม่ายคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นด้วย นางมาพบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพูดว่า ‘กรุณาให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันสู้กับคู่ความเถิด’ ผู้พิพากษาผู้นั้นไม่ยอมทำตามที่นางขอร้องจนเวลาผ่านไประยะหนึ่ง จึงคิดว่า ‘แม้ว่าฉันไม่ยำเกรงพระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด แต่เพราะหญิงม่ายผู้นี้มาทำให้ฉันรำคาญ ฉันจึงจะให้นางได้รับความยุติธรรม เพื่อมิให้นางรบเร้าฉันอยู่ตลอดเวลา’”
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนั้นพูดซิ แล้วพระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้เลือกสรรที่ร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืนดอกหรือ พระองค์จะไม่ทรงช่วยเขาทันทีหรือ เราบอกท่านทั้งหลายว่าพระองค์จะประทานความยุติธรรมแก่เขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมา จะทรงพบความเชื่อในโลกนี้หรือ”
(พระวาจาของพระเจ้า)
—————————————————————
ความท้อถอย เป็น “สัญญาณของการขาดความเชื่อ”
เพราะผู้มีความเชื่อ จะไม่ใช้เหตุผลกับเรื่องที่ต้องการคำตอบ แต่ผู้ขาดความเชื่อต้องการคำตอบกับทุกเรื่อง
ความเชื่อไม่ต้องตอบทุกอย่าง แต่ หวัง วางใจ เชื่อใจ มากกว่าต้อง “ชัด”
ดังนั้นนักบุญยอห์นบอกว่า
“ท่านทำงานอย่างซื่อสัตย์โดยช่วยเหลือพี่น้องแปลกหน้าเหล่านี้ เขาเป็นพยานยืนยันต่อพระศาสนจักรถึงความรักของท่าน เป็นการดีที่ท่านจะช่วยเขาให้เดินทางต่อไปตามพระประสงค์ของพระเจ้า” และนักบุญยอห์นบอกว่า
“พระเยซูเจ้าทรงเล่าอุปมาเรื่องหนึ่งแก่บรรดาศิษย์เพื่อสอนว่าจำเป็นต้องอธิษฐานภาวนาอยู่เสมอโดยไม่ท้อถอย”
ความเชื่อ ไม่ต้องการ คนท้อถอย หรือ คนสงสัยมากมาย
แต่ความเชื่อสอนเรื่องความวางใจ ไม่คาดคั้นคำตอบ ไม่บีบคั้นเวลา ที่เป็นเรื่องที่คนขาดความเชื่อทำกัน
