วันอังคารที่ 10 มกราคม  2017
สัปดาห์ที่หนึ่งเทศกาลธรรมดา
บทอ่าน ฮบ 2:14-18 / มก 1:29-39
พระเยซูเจ้าได้รับเอากายเป็นมนุษย์ ตามพระประสงค์ของพระบิดาเจ้า พระองค์ได้ผ่านประสบการณ์ของการถูกประจญ ของความเจ็บปวด และของความตาย พระองค์ทรงเหมือนเรามนุษย์ทุกอย่าง ยกเว้นบาป จากจดหมายถึงชาวฮีบรูทำให้เราทราบว่า

1) โดยผ่านความตาย พระองค์ได้ชนะความตาย บาป และปิศาจ

2) อาศัยการกลับคืนพระชนม์ชีพ พระองค์ได้ประทานอิสรภาพ แก่ผู้ที่ทาสของบาป

3) อาศัยการเคยถูกประจญ พระองค์จึงทรงสามารถช่วยคนที่กำลังถูกประจญ

4) ในฐานะที่พระองค์เป็นสงฆ์สูงสุด พระองค์ทรงสามารถยกบาปทั้งสิ้นของมนุษย์

 ผู้แต่งจดหมายถึงชาวฮีบรูได้พิจารณาและวิเคราะห์ชีวิตและพันธกิจของพระเยซูเจ้าอย่างละเอียด เมื่อพระองค์ได้มีส่วนร่วมในธรรมชาติของมนุษย์ ในพระวรสาร นักบุญมาระโกได้เล่าว่า หลังจากที่พระเยซูเจ้าได้เสร็จภารกิจในศาลาธรรมแล้ว และได้ข่าวว่าแม่ยายของซีมอนป่วยเป็นไข้  พระองค์ได้เสด็จไปที่บ้านของซีมอน เปโตรและอันดรูว์ พระองค์จึงได้จับมือของนาง พยุงให้ลุกขึ้น ไข้ก็หาย และนางได้ปฏิบัติรับใช้พวกเขา พวกเราพอจะเดาได้ว่า มาระโกต้องการจะบอกว่า พระเยซูเจ้าเป็นมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ เหมือนอย่างที่จดหมายถึงชาวฮีบรูได้เล่าไว้ และการที่พระองค์ได้เสด็จไปยังที่เปลี่ยว และทรงอธิฐานภาวนานั้น เป็นการแสดงว่าพระองค์ได้ปฏิบัติหน้าที่ในฐานะเป็นสงฆ์สูงสุด เพื่อมนุษยชาติ

 นักบุญแคธรีน แห่งซีเอนา ที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นนักปราชญ์ของพระศาสนจักร โดยพระสันตะปาปาเปาโลที่ 6 ได้เคยเขียนว่า “เป็นพระความรัก พระองค์จึงทรงสร้างพวกลูก เพื่อพวกลูกจะได้สามาถลิ้มรสความดีนิรันดร เพราะพระองค์ได้เคยตรัสว่า ‘ให้เราสร้างมนุษย์ตามพระฉายาของเรา’พวกลูกคือพระฉายาของพระองค์ และเมื่อพระองค์เป็นคนหนึ่งในพวกลูก พระองค์ก็ได้เป็นฉายาของพวกลูก และทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ? “ข้าแต่พระบิดาเจ้า พระองค์ได้กลายเป็นมนุษย์ และเราได้กลายเป็นพระเจ้า”...

พวกลูกก็เช่นเดียวกัน เมื่อลูกป่วยไข้ ความเชื่อในพระองค์ทำให้ลูกแข็งแรงขึ้น เพื่อมีความหวังในสิ่งที่ดีกว่า...

บางครั้งลูกเกือบจะยอมจำนน แต่ความเชื่อที่ลูกมีในพระเยซูเจ้า ได้สอนว่าลูกไม่ได้ทนความเจ็บปวดแต่ลำพัง แต่พระองค์ซึ่งเคยผ่านความทุกข์ทรมานมาแล้ว ในที่สุดพระองค์จะช่วยรักษาลูก