37 ¹เรื่องนี้ทำให้ใจของข้าพเจ้าเต้นแรง

                    ประหนึ่งว่ากระโดดออกมาจากอก

²จงตั้งใจฟังพระสุรเสียงกึกก้องของพระองค์

จงฟังเสียงกระหึ่มที่ออกมาจากพระโอษฐ์

³พระองค์ทรงทำให้ฟ้าแลบกระจายไปทั่วใต้ฟ้า

แสงสว่างของพระองค์แผ่ไปถึงสุดปลายแผ่นดิน

⁴ตามมาด้วยเสียงกระหึ่ม

พระเจ้าทรงแผดพระสุรเสียงกึกก้อง

มิได้ทรงหน่วงเหนี่ยวฟ้าผ่า^a

เมื่อมนุษย์ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์แล้ว

⁵พระเจ้าทรงเปล่งพระสุรเสียงกึกก้องอย่างน่าพิศวง

ทรงกระทำสิ่งมหัศจรรย์^bซึ่งเราเข้าใจไม่ได้

⁶พระองค์ตรัสสั่งหิมะว่า ‘จงตกลงบนแผ่นดิน’

ตรัสสั่งสายฝนว่า ‘จงตกอย่างแรงเถิด’^c

⁷พระองค์ทรงบันดาลให้มนุษย์ต้องหยุดทำงาน

เพื่อทุกคนจะได้ยอมรับพระราชกิจของพระองค์

⁸บรรดาสัตว์ป่าเข้าไปยังที่หลบภัย

และพักอยู่ในถ้ำของมัน

⁹พายุออกมาจากห้องทางทิศใต้

ความหนาวออกมาจากทิศเหนือ^d

¹⁰ลมปราณของพระเจ้าทำให้น้ำแข็งตัว

และผิวน้ำกว้างใหญ่ก็กลายเป็นน้ำแข็ง

¹¹พระองค์ทรงบรรทุกความชุ่มชื้นไว้ที่เมฆทึบ

ทรงส่งเมฆให้กระจายฟ้าแลบออกไป

¹²พระองค์ทรงสั่งให้เมฆเคลื่อนที่ไปทุกแห่ง

เพื่อปฏิบัติตามพระบัญชาของพระองค์^e

เหนือผิวพื้นแผ่นดินทั้งหมด

¹³ทรงส่งเมฆเพื่อทรงลงโทษแผ่นดิน

หรือเพื่อแสดงความรักมั่นคงของพระองค์^f

¹⁴โยบเอ๋ย จงฟังเรื่องนี้เถิด

จงยืนนิ่งและพิจารณาการกระทำน่าอัศจรรย์ของพระเจ้า

¹⁵ท่านรู้ไหมว่าพระเจ้าทรงบัญชาเมฆอย่างไร

ทรงทำให้ฟ้าแลบออกมาจากเมฆอย่างไร

¹⁶ท่านรู้ไหมว่าเมฆลอยอยู่ได้อย่างไร

เป็นปาฏิหาริย์ของพระองค์ผู้ทรงทราบทุกอย่างมิใช่หรือ

¹⁷ท่านรู้เพียงแต่ว่าเสื้อผ้าของท่านอุ่น

เมื่อแผ่นดินพักผ่อนเพราะลมทิศใต้

¹⁸ท่านแผ่ท้องฟ้าออกไปอย่างพระองค์ได้หรือ

ท่านทำให้ท้องฟ้าแข็งเหมือนแผ่นโลหะขัดเงา^gได้หรือ

¹⁹จงสอนพวกเราว่าเราควรจะทูลพระองค์อย่างไร

เราอยู่ในความมืด จึงไม่รู้จะอ้างเหตุผลอย่างไร

²⁰ไม่ต้องมีใครทูลพระองค์ได้ว่า ‘ข้าพเจ้าอยากทูลพระองค์’

หรือทูลว่ามีมนุษย์คนหนึ่งกำลังจะตาย

²¹บัดนี้ มนุษย์มองแสงสว่างไม่เห็นเพราะถูกเมฆปกคลุมไว้

แล้วลมก็ผ่านมากวาดเมฆออกไป

²²แสงทองส่องมาจากทิศเหนือ

ความสว่างสุกใส^hน่าเกรงขามห้อมล้อมพระเจ้าไว้

²³พระผู้ทรงสรรพานุภาพนั้น เราพบพระองค์ไม่ได้

พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ด้วยพระอานุภาพและความเที่ยงธรรม

ความยุติธรรมของพระองค์ยิ่งใหญ่

พระองค์ไม่ทรงข่มเหงผู้ใด

²⁴ดังนั้น มนุษย์จึงยำเกรงพระองค์

พระองค์ไม่สนพระทัยผู้ที่คิดว่าตนมีปรีชา”ⁱ

37 a “ฟ้าผ่า” คำนี้ไม่มีในต้นฉบับภาษาฮีบรู มีแต่เพียงคำว่า “มัน” ซึ่งน่าจะหมายถึง “ฟ้าผ่า”

^b “ทรงกระทำสิ่งมหัศจรรย์” แปลโดยคาดคะเน บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “แน่นอน พระเจ้าทรงสำแดงสิ่งมหัศจรรย์แก่เรา”

^c “จงตกอย่างแรงเถิด” แปลตามตัวอักษรว่า “กำลังของมัน”

^d “ห้องทางทิศใต้” (ดู 9:9) “ห้อง” หรือ “ที่เก็บ” ลมพายุจากทิศใต้ (ดู 38:22; สดด 135:7) “จากทิศเหนือ” แปลตามตัวอักษรว่า “จากลมที่ทำให้กระจัดกระจาย”

^e “ปฏิบัติตามพระบัญชาของพระองค์” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “พระองค์ทรงปกครองเหนือการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล”

^f ข้อ 13 นี้แปลโดยคาดคะเน แปลตามตัวอักษรว่า “ถ้าเพื่อไม้เรียว ถ้าเพื่อแผ่นดิน ถ้าเพื่อความรักมั่นคง พระองค์ทรงบันดาลให้มันเกิดขึ้น”

^g “แผ่นโลหะขัดเงา” หมายถึง “ท้องฟ้า” ซึ่งในฤดูร้อนแจ่มใสเหมือนแผ่นโลหะขัดเงา

^h “ความสว่างสุกใส” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทองคำ”

ⁱ “พระองค์ไม่สนพระทัยผู้ที่คิดว่าตนมีปรีชา” บางคนแปลโดยคาดคะเนตามสำนวนแปลภาษากรีกว่า “ผู้มีใจปรีชายำเกรงพระองค์”