ความเที่ยงธรรมของพระเจ้าไม่มีข้อยกเว้น

             20 ¹โศฟาร์ชาวนาอามัทจึงพูดว่า

²“คำพูดของท่านชวนให้ข้าพเจ้าคิดว่าต้องตอบ

เพราะทำให้ข้าพเจ้าโกรธ

³ข้าพเจ้าได้ยินคำติเตียนที่ขุ่นเคืองใจ

จึงได้รับการดลใจให้ตอบ

⁴ท่านรู้แล้วว่าตั้งแต่สมัยโบราณ

เมื่อมนุษย์ถูกวางไว้บนแผ่นดิน

⁵ชัยชนะของคนชั่วนั้นสั้น

ความยินดีของผู้ไม่ยำเกรงพระเจ้านั้นอยู่ชั่วครู่

⁶แม้เขาจะยกตนสูงถึงฟ้า

ยกศีรษะของเขาไปถึงหมู่เมฆ^a

⁷เขาจะถูกทำลายให้สิ้นไปเหมือนเศษขยะ

ผู้ที่เคยเห็นเขาจะพูดว่า ‘เขาอยู่ที่ไหน’

⁸เขาจะบินไปเหมือนความฝัน ไม่มีใครพบเขาอีก

เขาจะหายไปอย่างนิมิตเวลากลางคืน

⁹ตาที่เคยเห็นเขาจะไม่เห็นเขาอีก

ที่อยู่ของเขาจะมองไม่เห็นเขาอีกเลย

¹⁰บุตรหลานของเขา^bจะต้องคืนเงินแก่คนยากจน

มือของเขาจะต้องคืนทรัพย์สมบัติ

¹¹กระดูกของเขาที่เคยแข็งแรงอย่างคนหนุ่ม

บัดนี้จะนอนกับเขาอยู่ในฝุ่นดิน

¹²แม้ความชั่วเคยหวานอยู่ในปากของเขา

เขาเคยซ่อนไว้ใต้ลิ้น

¹³อมไว้ไม่ยอมกลืน

เก็บไว้ในปาก

¹⁴อาหารของเขาจะบูดในท้อง

จะเป็นเหมือนพิษของงูภายในตัวเขา

¹⁵ทรัพย์สมบัติที่เขาเคยกลืนลงไป บัดนี้เขาจะสำรอกออกมา

พระเจ้าจะทรงโยนทรัพย์สมบัตินั้นออกมาจากท้อง

¹⁶เขาได้ดูดพิษของงู

ลิ้นของงูจะฆ่าเขา

¹⁷เขาจะไม่เห็นน้ำมันมะกอกเทศ^c

น้ำผึ้งและน้ำนมข้นไหลเหมือนลำธาร

¹⁸เขาจะต้องคืนผลงานของตนโดยไม่ได้กิน^d

เขาจะไม่ชื่นชมกำไรจากการค้าขายของตน

¹⁹เขาได้กดขี่และทอดทิ้ง^eคนยากจน

เขาได้ปล้นบ้าน แทนที่จะสร้างบ้าน

²⁰เพราะเขามีความโลภไม่รู้จักพอ

เขาจะรักษาทรัพย์สมบัติของตนไว้ไม่ได้^f

²¹เขากินทุกอย่าง ไม่มีอะไรเหลือ

ความเจริญรุ่งเรืองของเขาจึงไม่คงอยู่

²²แม้เขามีทุกอย่างที่เขาอยากได้ เขาก็ยังมีความทุกข์

ความทุกข์ยากจะจู่โจมเขาอย่างหนัก

²³เมื่อท้องของเขากำลังอิ่ม

พระเจ้าจะทรงส่งพระพิโรธที่รุนแรงมายังเขา

เป็นอาหารที่หลั่งลงมาเหมือนฝน^g

²⁴ถ้าเขาจะหนีจากอาวุธเหล็กไปได้

ลูกธนูทองสัมฤทธิ์จะแทงทะลุเขา

²⁵ลูกธนู^hแทงทะลุเขาจากข้างหลัง

ปลายคมเป็นเงาของลูกธนูแทงทะลุอวัยวะภายใน

ความหวาดกลัวจู่โจมเขา

²⁶ความมืดมิดกำลังรอคอยเขาⁱ

ไฟที่มนุษย์ไม่ได้จุด^jจะกลืนเขา

และเผาผลาญทุกสิ่งที่เหลืออยู่ในกระโจม

²⁷ท้องฟ้าจะเปิดเผยความผิดของเขา

แผ่นดินจะลุกขึ้นกล่าวโทษ

²⁸น้ำท่วมจะพัดพาบ้านของเขาไป

ในวันที่พระพิโรธหลั่งลงมาเหนือเขา

²⁹นี่เป็นชะตากรรมที่พระเจ้าทรงสงวนไว้สำหรับคนชั่ว

เป็นมรดกที่พระเจ้าทรงกำหนดให้เขา”^k

20 a “สูงถึงฟ้า...ถึงหมู่เมฆ” พันธสัญญาเดิมมักกล่าวพาดพิงถึงความจองหองแบบสุดๆ ของมนุษย์ในสมัยแรก (ดู ปฐก 11:4; อสย 14:13-14; อสค 28:2, 17) ธรรมประเพณีนี้ ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับตำนานเทพอยู่บ้าง เข้ากับธรรมประเพณีที่บันทึกไว้ใน ปฐก บทที่ 3 ซึ่งเล่าว่าความจองหองเป็นเหตุให้มนุษยชาติตกในบาป

^b “บุตรหลานของเขา” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “มือของเขา”

^c “น้ำมันมะกอกเทศ” แปลโดยคาดคะเน

^d “โดยไม่ได้กิน” แปลโดยคาดคะเน

^e “กดขี่และทอดทิ้ง” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “ทำลายกระท่อม” ตามสำนวนแปลโบราณภาษาอาราเมอิก (Targum)

^f “เขาจะรักษาทรัพย์สมบัติของตนไว้ไม่ได้” แปลตามตัวอักษรว่า “เขาจะหนีไม่พ้นด้วยสิ่งที่เขาปรารถนา”

^g “เป็นอาหารที่หลั่งลงมาเหมือนฝน” แปลตามตัวอักษรว่า “และทำให้พระพิโรธตกเหมือนฝนเหนือเขาเข้าในท้อง” เป็นการเปรียบเทียบข้อความในข้อนี้ว่าเป็นการที่พระเจ้าทรงลงโทษอิสราเอลหรือชนต่างชาติโดยใช้อาวุธต่างๆ อย่างนักรบ (ดู ฉธบ 32:41; ปชญ 5:18-20) หรือทรงส่งโรคภัยไข้เจ็บหรือภัยพิบัติอย่างอื่น และแผ่นดินที่สั่นสะเทือนเพราะพระพิโรธก็ร่วมปฏิบัติการทำลายล้างด้วย เช่นเดียวกับในการพิพากษาครั้งสุดท้าย (ดู อสย 24:18)

^h “ลูกธนู” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “พระองค์ทรงยิง”

ⁱ “ความมืดมิดกำลังรอคอยเขา” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “ความมืดมิดกำลังคอยจะพาเขาออกไป” พลังมืดของแดนผู้ตายปรากฏในภัยพิบัติครั้งหนึ่งในอียิปต์ (อพย 10:21)

^j “ไฟที่มนุษย์ไม่ได้จุด” หมายถึงสายฟ้าผ่า

^k “ทรงกำหนดให้เขา” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “ทรงกำหนดให้ผู้ถูกสาปแช่ง”