10 ¹“ข้าพเจ้าเบื่อชีวิต ข้าพเจ้าจะคร่ำครวญโดยไม่หยุดยั้ง

                    ข้าพเจ้าจะพูดด้วยจิตใจที่ขมขื่น

          ²ข้าพเจ้าจะทูลพระเจ้าว่า ขออย่าทรงตัดสินลงโทษข้าพเจ้า

                    ขอให้ข้าพเจ้ารู้ว่า เหตุใดพระองค์จึงทรงกล่าวหาข้าพเจ้า

          ³พระองค์ทรงเห็นว่าถูกต้องแล้วหรือที่จะข่มเหงข้าพเจ้า

                    หรือที่จะดูหมิ่นผลงานจากพระหัตถ์พระองค์

          และส่งเสริมแผนการของคนอธรรม

          ⁴พระองค์ทรงมีพระเนตรเหมือนตามนุษย์

                    ทรงเห็นอย่างที่มนุษย์แลเห็นหรือ

          ⁵วันของพระองค์เป็นเหมือนวันของมนุษย์

                    ปีของพระองค์เป็นเหมือนปีของมนุษย์กระนั้นหรือ^a

          ⁶พระองค์จึงทรงคอยจับผิด

                    และค้นหาบาปของข้าพเจ้า

          ⁷แม้พระองค์ทรงทราบว่าข้าพเจ้าไม่มีความผิด

                    และไม่มีผู้ใดอาจช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากพระหัตถ์พระองค์

          ⁸พระหัตถ์พระองค์ปั้นและสร้างข้าพเจ้าขึ้นมา

                    บัดนี้พระองค์ทรงเปลี่ยนพระทัย^bกลับมาทำลายข้าพเจ้าหรือ

          ⁹โปรดทรงระลึกว่าพระองค์ทรงสร้างข้าพเจ้ามาจากดิน

                    พระองค์จะทรงทำให้ข้าพเจ้ากลับเป็นฝุ่นดินอีกหรือ

          ¹⁰พระองค์มิได้ทรงเทข้าพเจ้าเหมือนเทน้ำนม

                    และทรงทำให้ข้าพเจ้าแข็งเหมือนเนยแข็ง^cหรือ

          ¹¹พระองค์ทรงหุ้มข้าพเจ้าไว้ด้วยหนังและเนื้อ

                    และทรงทอข้าพเจ้าด้วยกระดูกและเส้นเอ็น

          ¹²พระองค์ประทานชีวิตและความรักมั่นคงแก่ข้าพเจ้า

                    ความเอาพระทัยใส่ของพระองค์ดูแลจิตใจของข้าพเจ้าไว้

          ¹³พระองค์ยังทรงซ่อนแผนการของพระองค์ไว้ในพระทัย^d

                    ข้าพเจ้ารู้ว่าพระองค์ทรงประสงค์เช่นนี้

          ¹⁴คือทรงคอยเฝ้าดูว่าข้าพเจ้าทำบาปหรือไม่

                    และไม่ทรงปล่อยข้าพเจ้าให้พ้นโทษเพราะความผิด

          ¹⁵ถ้าข้าพเจ้ามีความผิด วิบัติก็เกิดแก่ข้าพเจ้า

                    ถ้าข้าพเจ้าชอบธรรม ข้าพเจ้าก็ยังไม่กล้าเงยศีรษะขึ้น

          เพราะข้าพเจ้าต้องอับอายอย่างยิ่ง

                    และมีความทุกข์ท่วมท้น^e

          ¹⁶ถ้าข้าพเจ้าเงยศีรษะขึ้นมา^f พระองค์ก็จะทรงล่าข้าพเจ้าเหมือนสิงโต

                    และทรงทำปาฏิหาริย์ต่อสู้ข้าพเจ้า

          ¹⁷พระองค์ทรงรื้อฟื้นพยานกล่าวโทษข้าพเจ้า

                    ทรงเพิ่มพระพิโรธต่อข้าพเจ้า

          กองทัพของพระองค์เข้าจู่โจมข้าพเจ้าเหมือนคลื่นลูกแล้วลูกเล่า^g

          ¹⁸เพราะเหตุใดพระองค์จึงทรงนำข้าพเจ้าออกมาจากครรภ์มารดา

                    ข้าพเจ้าน่าจะตายก่อนที่ตาใดๆ จะได้เห็นข้าพเจ้า

          ¹⁹ข้าพเจ้าคงจะเป็นเหมือนผู้ที่ไม่เคยมีความเป็นอยู่

                    เขาคงจะได้นำข้าพเจ้าจากครรภ์มารดาไปที่หลุมฝังศพแล้ว

          ²⁰วันเวลาของชีวิตข้าพเจ้าก็สั้นอยู่แล้ว

                    โปรดทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าอยู่ตามลำพัง

          เพื่อจะได้ชื่นใจสักหน่อย^hเถิด

          ²¹ก่อนที่ข้าพเจ้าจะไปยังสถานที่ที่ไม่มีวันจะกลับมา

                    ไปยังแผ่นดินแห่งความมืดและเงาแห่งความตาย

          ²²ที่นั่นมีแต่ความมืดและความสับสนวุ่นวาย

                    แสงสว่างเป็นเหมือนความมืดมิด”ⁱ

10 a พระเจ้าทรงทราบจิตใจของมนุษย์และไม่จำเป็นต้องทรมานโยบเพื่อทดสอบว่าเขามีความผิดหรือไม่ (ข้อ 4 – ดูข้อ 6-7ก) พระเจ้าทรงเป็นเจ้าเหนือกาลเวลา ไม่ทรงมีความจำเป็นที่จะต้องลงโทษผู้ทำผิดทันที พระองค์ทรงมีเวลาจะรอคอยได้ (ข้อ 5 – ดูข้อ 7ข)

^b “ทรงเปลี่ยนพระทัย” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทำให้เป็นหนึ่งโดยรอบ”

^c “เนยแข็ง” วิชาการแพทย์สมัยโบราณคิดว่าการปฏิสนธิในครรภ์มารดาเป็นการที่น้ำอสุจิทำให้เลือดแข็งตัวในครรภ์เหมือนครีมในน้ำนมแข็งตัวเป็นเนยแข็ง

^d ความเอาพระทัยใส่ของพระเจ้ายังแฝงเงื่อนไขไว้ว่าพระองค์ยังอาจทรงเรียกร้องบางสิ่งที่น่ากลัวได้

^e “มีความทุกข์ท่วมท้น” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เห็นความทุกข์ของข้าพเจ้า”

^f “เงยศีรษะขึ้นมา” ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เขายกตัวขึ้น”

^g “จู่โจมข้าพเจ้าเหมือนคลื่นลูกแล้วลูกเล่า” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เปลี่ยนกองทัพต่อสู้กับข้าพเจ้า”

^h “โปรดทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าอยู่ตามลำพังเพื่อจะได้ชื่นใจสักหน่อยเถิด” แปลโดยคาดคะเน แปลตามตัวอักษรว่า “โปรดทรงวางพระองค์จากข้าพเจ้า และปล่อยให้ข้าพเจ้ายิ้มสักหน่อย”

ⁱ “เหมือนความมืดมิด” ซึ่งเป็นลักษณะของแดนผู้ตาย (ดู กดว 16:33 เชิงอรรถ f)