“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

ง. พระเจ้าทรงใช้อาณาจักรบาบิโลนลงโทษยูดาห์a

25 1พระยาห์เวห์ตรัสกับประกาศกเยเรมีย์ถึงประชากรทั้งหมดแห่งยูดาห์ ในปีที่สี่รัชสมัยของกษัตริย์เยโฮยาคิมพระโอรสของกษัตริย์โยสิยาห์แห่งยูดาห์ คือปีแรกในรัชสมัยของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน 2ประกาศกเยเรมีย์ประกาศแก่ประชากรทั้งหมดแห่งยูดาห์ และแก่ชาวกรุงเยรูซาเล็มทุกคนว่า

          3“ตั้งแต่ปีที่สิบสามในรัชสมัยของกษัตริย์โยสิยาห์พระโอรสของกษัตริย์อาโมนแห่งยูดาห์ จนถึงวันนี้เป็นเวลายี่สิบสามปีแล้ว ที่พระยาห์เวห์ตรัสพระวาจาแก่ข้าพเจ้า และข้าพเจ้าได้เอาใจใส่พูดกับท่านทั้งหลายโดยไม่หยุดยั้ง แต่ท่านทั้งหลายไม่ยอมฟัง 4พระยาห์เวห์ทรงเอาพระทัยใส่ส่งบรรดาผู้รับใช้และประกาศกทั้งหลายมาหาท่านโดยไม่หยุดยั้ง แต่ท่านก็ไม่ฟังหรือเงี่ยหูฟัง 5พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘ท่านแต่ละคนจงละทิ้งความประพฤติชั่วและการกระทำผิดของตน แล้วท่านจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์ประทานแก่ท่าน และแก่บรรพบุรุษตั้งแต่นานมาแล้วและตลอดไป 6ท่านทั้งหลายอย่าไปติดตามเทพเจ้าอื่นเพื่อรับใช้และกราบไหว้เทพเจ้าเหล่านั้น ท่านอย่าทำสิ่งใดที่ยั่วยุเราให้โกรธ แล้วเราจะไม่ทำอันตรายท่าน’ 7‘แต่ท่านทั้งหลายไม่ยอมฟังเรา พระยาห์เวห์ตรัส กลับทำสิ่งที่ยั่วยุเราให้โกรธ เป็นผลร้ายแก่ตัวท่านเอง’”

          8“ดังนั้น พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า ‘เพราะท่านทั้งหลายไม่ยอมฟังถ้อยคำของเรา 9บัดนี้ เราจะเรียกกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลนผู้รับใช้ของเราb ไปรวบรวมชนทุกเผ่าทางทิศเหนือ พระยาห์เวห์ตรัส เราจะนำเขาทั้งหลายมาโจมตีแผ่นดินนี้ โจมตีผู้อาศัยในแผ่นดินนี้และชนชาติต่างๆ ที่อยู่โดยรอบ เราจะทำลายล้างเขาทั้งหลาย ทำให้เป็นที่น่าสยดสยอง เป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่ร้างตลอดไป 10เราจะกำจัดเสียงร่าเริงและเสียงยินดี เสียงเจ้าบ่าวและเสียงเจ้าสาว เสียงหินโม่และแสงตะเกียงไปจากเขาทั้งหลาย 11แผ่นดินนี้ทั้งหมดจะกลายเป็นซากปรักหักพังและเป็นที่ร้าง ชนชาติเหล่านี้จะรับใช้กษัตริย์แห่งบาบิโลนเป็นเวลาเจ็ดสิบปีc 12เมื่อครบเจ็ดสิบปีแล้ว เราจะลงโทษกษัตริย์แห่งบาบิโลนและชนชาตินั้นเพราะความผิดของเขา เราจะลงโทษแผ่นดินของชาวเคลเดีย พระยาห์เวห์ตรัส และทำให้แผ่นดินนั้นเป็นที่ร้างตลอดไป 13เราจะทำให้ทุกคำที่เราประกาศเกี่ยวกับแผ่นดินนี้เป็นจริง คือทุกคำที่ประกาศกเยเรมีย์ประกาศกล่าวโทษชนทุกชาติ และมีบันทึกอยู่ในหนังสือเล่มนี้ 14ชนหลายชาติและกษัตริย์ยิ่งใหญ่หลายพระองค์จะทำให้เขาเหล่านั้นเป็นทาสอีกด้วย เราจะตอบแทนเขาตามกิจการและผลงานจากมือของเขา’”d                                               

II. คำนำการประกาศพระวาจากล่าวโทษนานาชาติ

 

นิมิตเรื่องถ้วยe

          15พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงนำถ้วยเหล้าองุ่นบรรจุความโกรธใบนี้จากมือของเรา ไปให้ชนทุกชาติที่เราส่งท่านไปพบได้ดื่ม 16เขาจะดื่ม เดินโซเซ และควบคุมสติไม่ได้ เพราะดาบที่เราจะส่งไปทำร้ายเขา” 17ข้าพเจ้าจึงรับถ้วยมาจากพระหัตถ์พระยาห์เวห์ นำไปให้ชนทุกชาติที่พระยาห์เวห์ทรงส่งข้าพเจ้าไปหาได้ดื่มf 18คือกรุงเยรูซาเล็ม เมืองต่างๆ ของยูดาห์ รวมทั้งบรรดากษัตริย์และเจ้านายของยูดาห์ เพื่อทำลายเมืองเหล่านี้ให้เป็นซากปรักหักพัง เป็นที่ร้าง เป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่สาปแช่ง ดังที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ 19กษัตริย์ฟาโรห์แห่งอียิปต์ พร้อมกับบรรดาข้าราชบริพาร เจ้านายและประชาชนทุกคนของพระองค์ ก็จะถูกทำลายด้วย 20รวมทั้งชนชาติต่างๆ บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินอูสg กษัตริย์ทุกพระองค์ของแผ่นดินฟีลิสเตีย คือเมืองอัสเคโลน กาซา เอโครน และชาวเมืองอัชโดดที่รอดชีวิต 21เอโดม โมอับ และชาวอัมโมน 22กษัตริย์ทุกพระองค์แห่งเมืองไทระ กษัตริย์ทุกพระองค์แห่งเมืองไซดอน และบรรดากษัตริย์ของแผ่นดินชายทะเลฟากโน้นh 23ชาวเมืองเดดาน เทมา บุส และบรรดาคนที่โกนจอนหูi 24กษัตริย์ทุกพระองค์แห่งอาระเบีย และกษัตริย์ทุกพระองค์ของชนชาติต่างๆ ที่อาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดาร 25กษัตริย์ทุกพระองค์แห่งศิมรีj กษัตริย์ทุกพระองค์แห่งเอลาม กษัตริย์ทุกพระองค์แห่งมีเดีย 26กษัตริย์ทุกพระองค์จากทิศเหนือทั้งใกล้และไกลตามลำดับ สรุปแล้วคืออาณาจักรทั้งหมดของแผ่นดินซึ่งอยู่บนพื้นพิภพ กษัตริย์แห่งเชชักkจะดื่มเป็นองค์สุดท้าย

          27“แล้วท่านจะพูดกับเขาทั้งหลายว่า ‘พระยาห์เวห์จอมจักรวาลพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า จงดื่ม จงเมา จงอาเจียนเถิด จงล้มและอย่าลุกขึ้นอีก เพราะดาบที่เราส่งมาจะทำร้ายท่าน’ 28ถ้าเขาปฏิเสธไม่ยอมรับถ้วยจากมือของท่านไปดื่ม ท่านจะพูดกับเขาว่า ‘พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า ท่านต้องดื่ม 29ดูซิ เราเริ่มลงโทษเมืองซึ่งได้รับนามตามชื่อของเราแล้ว แล้วท่านคิดว่าจะปลอดภัยไม่ถูกลงโทษกระนั้นหรือ ท่านจะถูกลงโทษอย่างแน่นอน เพราะเราจะเรียกดาบเล่มหนึ่งมาทำลายผู้อาศัยในแผ่นดินทุกคน’ พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัส

          30“ท่านจึงจะต้องประกาศถ้อยคำเหล่านี้ทุกคำกล่าวโทษเขาว่า

                    ‘พระยาห์เวห์จะทรงเปล่งพระสุรเสียงจากที่สูง

จะทรงส่งเสียงกัมปนาทจากที่พำนักศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์

จะทรงเปล่งพระสุรเสียงดังกล่าวโทษฝูงแกะของพระองค์

จะทรงตะโกนเหมือนเสียงโห่ร้องของคนย่ำองุ่น

กล่าวโทษผู้อาศัยบนแผ่นดินทุกคน

31เสียงกัมปนาทจะกึกก้องไปสุดปลายแผ่นดิน

เพราะพระยาห์เวห์ทรงมีคดีความกับนานาชาติ

พระองค์จะทรงพิพากษามนุษย์ทุกคน

พระองค์จะทรงใช้ดาบฟันคนชั่วร้ายทั้งหลาย

พระยาห์เวห์ตรัส’l

32“พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้ว่า

ดูซิ เหตุร้ายจะแพร่จากชนชาตินี้ไปสู่ชนชาตินั้น

พายุใหญ่จะปั่นป่วนขึ้นมาจากสุดปลายแผ่นดิน

33วันนั้น บรรดาผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงประหารชีวิต จะกระจายอยู่ทั่วแผ่นดินจากปลายนี้ถึงปลายโน้น จะไม่มีใครร้องคร่ำครวญไว้ทุกข์ให้เขา จะไม่มีใครเก็บศพเขานำไปฝัง เขาจะเป็นเหมือนมูลสัตว์บนพื้นดิน

          34“ท่านผู้เลี้ยงแกะทั้งหลายเอ๋ย จงร้องโหยหวนและตะโกนเถิด

ท่านผู้นำฝูงแกะเอ๋ย จงกลิ้งเกลือกในฝุ่นดินเถิด

เพราะวันเวลามาถึงแล้วที่ท่านจะต้องถูกฆ่าและกระจัดกระจายไป

ท่านจะล้มลงเหมือนแจกันที่งดงาม

35ผู้เลี้ยงแกะจะไม่มีที่หลบภัย

ผู้นำฝูงแกะจะไม่มีทางหนีรอด

36ฟังซิ เสียงร้องของผู้เลี้ยงแกะ

เสียงโหยหวนของผู้นำฝูงแกะ

เพราะพระยาห์เวห์ทรงทำลายทุ่งหญ้าของเขาแล้ว

37คอกแกะที่สงบสุขก็เงียบไป

เพราะพระพิโรธแรงกล้าของพระยาห์เวห์

38พระองค์เสด็จจากไปเหมือนสิงโตออกจากถ้ำm

แผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่ร้าง

เพราะพระพิโรธที่ทำลาย

เพราะความกริ้วแรงกล้าของพระองค์”

 

25 a ข้อความตอนนี้กล่าวสรุปภารกิจของประกาศกเยเรมีย์ทั้งหมดตั้งแต่เมื่อพระเจ้าทรงเรียกเขาให้เป็นประกาศก และยังกล่าวถึงอันตรายจากชาวเคลเดียที่ใกล้จะเกิดขึ้น จึงทำให้การกล่าวเตือนภัยตั้งแต่สมัยแรกเป็นการย้ำว่าภัยเหล่านั้นใกล้จะมาถึงแล้ว ข้อความตอนนี้ยังอาจนับได้ว่าเป็นการสรุป (ดูข้อ 13) ของม้วนหนังสือที่ประกาศกเคยบอกให้บารุคบันทึกไว้เป็นครั้งแรกเมื่อปี 605 ก่อน ค.ศ. (ดู 36:2) แล้วเขียนใหม่อีกครั้งหนึ่งจนจบ (36:32) (ดู “ความรู้เรื่องประกาศก” ข้อ 11) *** ตัวบทภาษาฮีบรูแตกต่างจากตัวบทภาษากรีกอยู่ไม่น้อย ส่วนใหญ่เราจะใช้ตัวบทภาษาฮีบรู แต่บางครั้งอาจใช้ตัวบทภาษากรีกบ้างด้วย

b “ผู้รับใช้ของเรา” บรรดาประกาศกมีความคิดทางศาสนาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ว่า พระเจ้าอาจทรงให้แม้ผู้ที่นับถือรูปเคารพมารับใช้พระองค์ได้ (ดู 42:9; อสย 10:5 เชิงอรรถ a)

c “เจ็ดสิบปี” เป็นระยะเวลาคร่าวๆ ของการถูกเนรเทศ จำนวนนี้จะถูกกล่าวซ้ำอีกใน 29:10 และใน 27:7 โดยใช้สำนวนพูดอีกแบบหนึ่ง จำนวนเลขโดยประมาณนี้ยังพบได้อีกใน 2 พศด 36:21 และเป็นฐานการคำนวณใน ดนล 9

d ข้อ 14 ไม่มีในต้นฉบับภาษากรีก

e เรื่องนี้เป็นข้อความคล้ายกับ “บทนำ” การประกาศพระวาจากล่าวโทษนานาชาติ (บทที่ 46-51) คำกล่าวโทษแรกๆ น่าจะเป็นข้อความส่วนหนึ่งของม้วนหนังสือที่ประกาศกบอกให้บารุคเขียนในปี 605 ก่อน ค.ศ. ต้นฉบับภาษากรีกจัดคำประกาศพระวาจาเหล่านี้ไว้ทันทีหลังบทที่ 25 ส่วนต้นฉบับภาษาฮีบรูจัดไว้ตอนปลายของหนังสือ *** ในข้อความตอนนี้ ตัวบทภาษากรีกและภาษาฮีบรูมีความแตกต่างกันอยู่บ้าง

f ชนชาติที่พระเจ้าทรงคาดโทษไว้แบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม ซึ่งถูกออกนามตามลำดับที่ปรากฏในบทที่ 46-51 คือ กลุ่มที่หนึ่งได้แก่ชาวอียิปต์ กลุ่มที่สองได้แก่ชาวฟีลิสเตียทางทิศตะวันตก กลุ่มที่สามได้แก่ชาวเอโดม โมอับ และอัมโมน ทางทิศตะวันออก กลุ่มที่สี่ได้แก่ชาวเดดาน เทบา และบุส ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ข้อ 18-29 ได้ถูกขยายความเมื่อมีการรวบรวมคำประกาศพระวาจาต่างๆ ให้อยู่ในรูปแบบที่เรามีอยู่ทุกวันนี้ โดยเพิ่มชาวฟีนีเซีย (ดู 47:4) ชาวเอลาม (ดู 49:34) และชาวบาบิโลน (ดูบทที่ 50-51) *** ชื่อหลายชื่อที่นี่ไม่พบในต้นฉบับภาษากรีก

g “แผ่นดินอูส” ตั้งอยู่ระหว่างทิศตะวันตกเฉียงเหนือของอาระเบียและเอโดม (ดู ปฐก 36:28; โยบ 1:1)

h “แผ่นดินชายทะเลฟากโน้น” หมายถึงเกาะไซปรัส และยังอาจหมายถึงอาณานิคมอื่นๆ ของชาวฟีนีเซียได้อีกด้วย

i “ชาวเมืองเดดาน” เป็นชนเผ่าอาหรับตามเขตแดนของเอโดม (ดู 49:8; อสย 21:13) “เทมา” เป็นชนเผ่าพี่น้องกับชาวเดดาน (อสย 21:14) “บุส” เป็นเครือญาติกับ “อูส” อาศัยอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของคาบสมุทรอาหรับด้วย (ปฐก 22:21) “คนที่โกนจอนหู” คือชาวอาหรับกลุ่มอื่นๆ (เทียบ 9:25)

j “ศิมรี” หรืออาจเป็น “ศิมกี” อาจเป็นรหัสหมายถึงชาวเอลาม ถึงกระนั้น เนื่องจากการเขียนเป็นรหัสแบบนี้ใช้กันในสมัยหลังจากเยเรมีย์ จึงอาจเป็นข้อความที่เสริมเข้ามาในภายหลัง อย่างไรก็ตาม ถ้าเราจะอ่านว่า “กิมรี” ซึ่งหมายถึงชนชาติเป็นเชื้อสายของโกเมอร์บุตรของยาเฟท (ปฐก 10:2-3) คำนี้ก็อาจหมายถึงชาวชิมเมเรียนได้

k “เชชัก” เป็นรหัสหมายถึงกรุงบาบิโลน

l ข้อ 30-31 ซึ่งบรรยายถึงการพิพากษามวลมนุษย์เหมือนใน อสย 66 อาจเขียนขึ้นในสมัยหลังการเนรเทศ

m “สิงโตออกจากถ้ำ” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เหมือนสิงโต” สิงโตอาจหมายถึงพระยาห์เวห์ (เทียบ อสย 31:4) หรืออาจหมายถึง “ศัตรู” (= กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์) ที่พร้อมจะมาจู่โจม (เทียบ ยรม 2:15)

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก