บาปของกรุงเยรูซาเล็ม (ต่อ)a
11. 1พระจิตยกข้าพเจ้าขึ้น นำไปที่ประตูด้านตะวันออกของพระวิหารของพระยาห์เวห์ ซึ่งหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ข้าพเจ้าเห็นชายยี่สิบห้าคนอยู่ที่ทางเข้าประตู ข้าพเจ้าเห็นยาอาซันยาห์บุตรของอัสซูร์ และเป-ลาทิยาห์บุตรของเบไนยาห์ หัวหน้าประชากร อยู่ในหมู่เขาด้วย
2พระองค์bตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย คนเหล่านี้เป็นผู้วางแผนชั่ว และเป็นผู้ให้คำปรึกษาที่ชั่วร้ายในเมืองนี้ 3เขาพูดว่า ‘เวลาที่จะสร้างบ้านใกล้จะมาถึงแล้ว เมืองนี้เป็นเหมือนหม้อ และเราเป็นเหมือนเนื้อที่ไม่ถูกไฟไหม้ในหม้อ’c 4ดังนั้น บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงประกาศพระวาจาปรักปรำเขา จงประกาศพระวาจาเถิด” 5พระจิตของพระยาห์เวห์เสด็จลงมาเหนือข้าพเจ้า ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงพูดเถิดว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ท่านพูดเช่นนี้ แต่เรารู้ความคิดในใจของท่าน 6ท่านได้ฆ่าคนมากยิ่งขึ้นในเมืองนี้ ทำให้ซากศพเต็มถนน 7ดังนั้น พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสดังนี้ คนที่ท่านฆ่าและทิ้งไว้กลางเมืองนี้เป็นเหมือนเนื้อ และเมืองนี้เป็นเหมือนหม้อ แต่เราจะdขับไล่ท่านออกไปจากเมืองนี้ 8ท่านกลัวดาบ แต่เราจะส่งดาบมาเหนือท่าน – พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส – 9เราจะขับไล่ท่านออกจากเมืองนี้ จะมอบท่านไว้ในมือของคนต่างด้าวและจะพิพากษาลงโทษท่าน 10ท่านจะต้องตายด้วยดาบ เราจะตัดสินลงโทษท่านในดินแดนอิสราเอล แล้วท่านจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ 11เมืองนี้จะไม่เป็นเหมือนหม้อสำหรับท่าน และท่านจะไม่เป็นเหมือนเนื้อในหม้อ เราจะตัดสินลงโทษท่านในดินแดนอิสราเอล 12แล้วท่านจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์ ท่านไม่ได้ดำเนินชีวิตตามข้อกำหนดของเรา ไม่ได้ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของเรา แต่ได้ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของชนชาติที่อยู่รอบท่าน”
13ขณะที่ข้าพเจ้ากำลังประกาศพระวาจาอยู่ เป-ลาทิยาห์บุตรของเบไนยาห์ก็ล้มลงสิ้นชีวิต ข้าพเจ้าจึงซบหน้าจรดพื้นร้องเสียงดังว่า “อนิจจาเอ๋ย ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงทำลายล้างชาวอิสราเอลที่รอดชีวิตอยู่หรือ”
พระสัญญาจะทรงทำพันธสัญญาใหม่กับผู้ถูกเนรเทศ
14พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 15“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย ผู้อาศัยที่กรุงเยรูซาเล็มพูดกับญาติพี่น้องของท่าน กับญาติพี่น้องที่อยู่ในถิ่นเนรเทศกับท่าน และกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า ‘ท่านทั้งหลายจงอยู่ห่างจากพระยาห์เวห์เถิด บัดนี้ แผ่นดินทั้งหมดถูกมอบให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพวกเราแล้ว’e 16ท่านจงพูดว่า ‘พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ แม้เราได้ส่งเขาทั้งหลายไปอยู่ห่างไกลในหมู่นานาชาติ ทำให้กระจัดกระจายไปอยู่ในแผ่นดินต่างๆ เราก็ยังเป็นสักการสถานของเขาชั่วระยะหนึ่งในแผ่นดินที่เขาไปอยู่’ 17ดังนั้น จงพูดว่า ‘พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ เราจะรวบรวมท่านทั้งหลายมาจากชนชาติต่างๆ และนำท่านมาจากแผ่นดินที่ท่านกระจัดกระจายไปอยู่ด้วย แล้วเราจะมอบแผ่นดินอิสราเอลแก่ท่าน’ 18เมื่อเขากลับมาอยู่ที่นั่น เขาจะกำจัดรูปเคารพน่ารังเกียจและพิธีกรรมน่าสะอิดสะเอียนออกไปทั้งหมด 19เราจะให้ใจใหม่fแก่เขา เราจะใส่จิตใหม่ไว้ในเขา เราจะนำใจหินออกไปจากร่างกายของเขา และจะให้ใจเนื้อแก่เขา 20เพื่อเขาจะดำเนินตามข้อกำหนดของเรา จะรักษากฎเกณฑ์ของเรา และจะปฏิบัติตาม เขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา 21แต่เราจะตอบสนองผู้ที่มีจิตใจgเลื่อมใสต่อรูปเคารพน่ารังเกียจและพิธีกรรมน่าสะอิดสะเอียนตามความประพฤติของเขา - พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
พระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์ออกจากกรุงเยรูซาเล็ม
22แล้วเหล่าเครูบก็กางปีก วงล้อเคลื่อนไปพร้อมกันอยู่ข้างๆ พระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้าแห่งอิสราเอลก็อยู่เบื้องบนเหนือสิ่งเหล่านี้ 23พระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์ขึ้นจากกลางเมืองไปหยุดอยู่บนภูเขาทางทิศตะวันออกของเมืองนั้น
24ในนิมิตของพระจิตของพระเจ้า พระจิตยกข้าพเจ้าขึ้น นำข้าพเจ้าไปพบผู้ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยในแคว้นเคลเดียh แล้วนิมิตที่ข้าพเจ้าได้เห็นนั้นก็หายไป 25ข้าพเจ้าจึงบอกทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์ทรงแสดงแก่ข้าพเจ้าให้ผู้ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยรู้
11 a ข้อความนี้ (11:1-21) ควรนำไปไว้ต่อจากบทที่ 8 (เป็นเหตุการณ์ก่อนที่กรุงเยรูซาเล็มจะถูกทำลาย) หรือมิฉะนั้นเป็นการเล่าซ้ำ – เทียบ 8:7ฯ – นิมิตเรื่องพระยาห์เวห์เสด็จออกจากกรุงเยรูซาเล็ม – เทียบ 10:18-22 – น่าจะดำเนินต่อไปใน 11:22-23.
b “พระองค์” คือ “พระยาห์เวห์” ตามที่ต้นฉบับภาษากรีกและซีเรียคกล่าวอย่างชัดเจน
c ไม่ชัดเจนว่าเนื้อหาของ “คำปรึกษาชั่วร้าย” นี้คืออะไรแน่ – ตามต้นฉบับภาษากรีกซึ่งอ่านประโยคแรกเป็นคำถาม ดูเหมือนประกาศกจะกล่าวโทษความรู้สึกปลอดภัยของผู้ที่คิดว่าตนได้พ้นจากหายนะแล้ว และกำลังจะปลูกสร้างบ้านเรือนอาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม – ภาพเปรียบเทียบถึง “เนื้อในหม้อ” จะถูกกล่าวถึงอีกและขยายความใน 24:1-4 ดูเหมือนจะกล่าวพาดพิงถึงความรู้สึกปลอดภัยจอมปลอมของผู้ที่คิดเช่นนั้นเหมือนกับเนื้อที่หม้อป้องกันไว้ไม่ให้ถูกไฟไหม้ – ต้นฉบับภาษาฮีบรูดูเหมือนจะบอกว่าประกาศกกล่าวโทษประชาชนที่หมดหวัง คิดว่าไม่มีวันที่จะสร้างบ้านเรือนขึ้นอีกในกรุงเยรูซาเล็ม และกล่าวล่วงหน้าถึงผลร้ายของการขาดความวางใจเช่นนี้ในข้อ 8 – อย่างไรก็ตาม ประกาศกอาจกล่าวประณามปฏิกิริยาที่เห็นแก่ตัวของผู้ที่ฉวยประโยชน์จากสถานการณ์ของการถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยครั้งแรก (เมื่อปี 598 ก.ค.ศ.) การสร้างบ้านไม่มีความหมาย ในเมื่อบ้านเก่าจำนวนมากถูกทิ้งร้างไม่มีเจ้าของอาศัยอยู่ – และไม่มีเหตุผลใดที่ต้องกังวล เพราะจะไม่มีหายนะเกิดขึ้นอีกแก่ผู้ที่รอดชีวิตอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม – ไม่ว่าจะเข้าใจอย่างไร ประกาศกเอเสเคียลก็ยังย้ำว่าอันตรายยังไม่หมดไป
d “เราจะ” – ตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ – ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “พระองค์จะ”
e ชาวกรุงเยรูซาเล็มที่ไม่ได้ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยในปี 598 ก.ค.ศ. คิดว่าตนเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกสรรของประชากร – ประกาศกเยเรมีย์เคยกล่าวโจมตีความคิดเข้ากับตนเองเช่นนี้แล้วโดยกล่าวพยากรณ์ใน ยรม 24 ว่า ในที่สุดพระยาห์เวห์จะทรงโปรดปรานผู้ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยแล้วมากกว่า ประกาศกเอเสเคียลเสริมว่าการมีพระวิหารในครอบครองนั้นมีความสำคัญน้อยมาก เพราะพระยาห์เวห์จะทรงเป็น “สักการสถาน” สำหรับประชากรของพระองค์ในต่างแดนก็ได้ (ดู 1:3 เชิงอรรถ c)
f “ใจใหม่” – แปลตามต้นฉบับคัดลอกบางฉบับและตามสำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียค – แปลตามตัวอักษรว่า “ใจอีกใจหนึ่ง” – (ดู 18:31; ยรม 4:4 เชิงอรรถ a)
g “ผู้มีจิตใจ” – แปลตามตัวอักษรว่า “แก่จิตใจที่”
h ข้อ 24-25 สอดคล้องกับข้อความใน 8:1 – พระเจ้าทรงนำประกาศกไปที่กรุงเยรูซาเล็มให้เห็นนิมิตในบทที่ 8-11 แล้ว บัดนี้เขาถูกนำกลับในนิมิตมายังถิ่นเนรเทศอีกครั้งหนึ่ง
