ตำแหน่งสมณะและการถวายบูชาa
ก. เครื่องเผาบูชา
6 1พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสส
2ให้บอกอาโรนและบรรดาบุตรว่า
“นี่เป็นกฎสำหรับการถวายเครื่องเผาบูชา เครื่องบูชาที่นำมาเผาถวายนั้นจะต้องวางไว้บนพระแท่นบูชาตลอดคืน ทั้งให้ไฟบนพระแท่นบูชาลุกอยู่ตลอดคืนด้วยb
3สมณะจะต้องสวมเสื้อยาวผ้าป่านชั้นในและกางเกงผ้าป่าน เขาจะนำเถ้าปนไขมันที่ยังเหลือบนพระแท่นออกไปไว้ที่ข้างพระแท่นบูชา 4แล้วจะเปลี่ยนเสื้อผ้า นำเถ้านั้นไปยังสถานที่ปราศจากมลทินนอกค่าย”
5“ไฟบนพระแท่นบูชาจะต้องลุกอยู่เสมอ อย่าให้ดับ ทุกเช้าสมณะจะต้องเติมฟืน จัดวางเครื่องเผาบูชาบนฟืน ก่อนที่จะเผาไขมันของศานติบูชาบนฟืนนั้น 6ไฟบนพระแท่นบูชาจะต้องลุกอยู่เสมอ อย่าปล่อยให้ดับ”
ข. ธัญบูชา
7นี่เป็นกฎสำหรับธัญบูชา
“สมณะผู้สืบเชื้อสายจากตระกูลอาโรนจะนำธัญบูชามาถวายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ตรงหน้าพระแท่นบูชา 8เขาจะนำแป้งหนึ่งกำมือผสมน้ำมันมะกอกเทศและกำยานทั้งหมดมาเผาบนพระแท่นบูชา เพื่อให้พระยาห์เวห์ทรงระลึกถึงผู้ถวาย มีกลิ่นหอมเป็นที่พอพระทัยพระยาห์เวห์ 9อาโรนและบรรดาบุตรจะเก็บแป้งส่วนที่เหลือไว้กินในรูปของขนมปังไร้เชื้อ เขาจะกินภายในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ในลานของกระโจมนัดพบ 10แป้งส่วนที่พระยาห์เวห์ประทานให้บรรดาสมณะกินเป็นอาหารนั้น จะต้องอบโดยไม่ใส่เชื้อ เพราะเป็นขนมปังที่ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง เช่นเดียวกับเครื่องบูชาลบล้างบาปและเครื่องบูชาชดเชยความผิด 11ลูกหลานทุกคนที่เป็นชายของอาโรนเท่านั้นจะกินขนมปังนี้ได้ ขนมปังนี้เป็นส่วนหนึ่งจากเครื่องบูชาที่เผาถวายแด่พระยาห์เวห์ ทุกคนและทุกสิ่งที่สัมผัสอาหารนี้จะได้รับความศักดิ์สิทธิ์ด้วย”
12พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่าc
13“ในวันที่อาโรนและบรรดาบุตรได้รับเจิมแต่งตั้งเป็นสมณะนั้น เขาจะต้องถวายเครื่องบูชาต่อไปนี้แด่พระยาห์เวห์ คือ เขาจะต้องนำแป้งสาลีอย่างดีจำนวนสองกิโลกรัม มาถวายเป็นธัญบูชาประจำวันตลอดไป ครึ่งหนึ่งถวายตอนเช้า อีกครึ่งหนึ่งถวายตอนเย็น 14เขาจะต้องนำแป้งไปคลุกเคล้ากับน้ำมันมะกอกเทศ ปิ้งบนเตา บิเป็นชิ้นๆ นำไปถวายเป็นธัญบูชา มีกลิ่นหอมเป็นที่พอพระทัยพระยาห์เวห์ 15เมื่อบุตรคนหนึ่งของอาโรนได้รับเจิมเป็นมหาสมณะสืบตำแหน่งต่อจากเขา จะต้องทำเช่นเดียวกัน นี่เป็นข้อกำหนดที่จะต้องปฏิบัติตลอดไป
ธัญบูชาทั้งหมดจะต้องถูกเผาถวายสำหรับพระยาห์เวห์ 16ธัญบูชาที่สมณะถวายทุกครั้งจะต้องเผาให้หมด สมณะจะเก็บไว้กินไม่ได้เลย”d
ค. การถวายบูชาลบล้างบาป
17พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสส 18ให้ไปบอกอาโรนและบรรดาบุตรว่า
“นี่เป็นกฎสำหรับการถวายบูชาลบล้างบาป
สัตว์ที่จะเผาถวายจะต้องถูกฆ่าเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ตรงที่ซึ่งใช้ฆ่าสัตว์ที่จะเผาถวายเป็นเครื่องบูชา สัตว์นั้นเป็นของถวายศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง 19สมณะผู้ถวายเครื่องบูชาลบล้างบาปจะกินเนื้อสัตว์นี้ได้ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ คือในลานของกระโจมนัดพบ 20ทุกสิ่งที่สัมผัสเนื้อสัตว์นี้จะได้รับความศักดิ์สิทธิ์ด้วย เนื่องจากเนื้อสัตว์นี้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าเลือดกระเด็นติดตามเสื้อผ้า จะต้องซักเสื้อผ้านั้นในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ 21หม้อดินที่ใช้ต้มเนื้อสัตว์ถวายจะต้องทุบให้แตก ถ้าใช้หม้อทองสัมฤทธิ์ต้ม จะต้องนำไปขัดถูและล้างน้ำให้สะอาด 22ของถวายนี้ ชายในตระกูลสมณะเท่านั้นกินได้ เพราะเป็นของถวายที่ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งe 23แต่ถ้านำเลือดสัตว์เข้าไปในกระโจมนัดพบ เพื่อใช้ในพิธีถวายบูชาลบล้างบาปในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แล้ว เนื้อสัตว์ที่ถวายเพื่อชดเชยบาปนี้ก็กินไม่ได้ ต้องเผาไฟ”
6 a บทที่ 1-5 กล่าวถึงสิ่งที่ถวายเป็นเครื่องบูชา บทที่ 6-7 จะกล่าวถึงหน้าที่และสิทธิพิเศษของสมณะผู้ถวายบูชา
b ตาม อสค 46:13-15 การถวายเครื่องเผาบูชาตลอดเวลา หมายถึง การถวายเครื่องเผาบูชาวันละหนึ่งครั้งในตอนเช้า ซึ่งเป็นประเพณีปฏิบัติในสมัยมีกษัตริย์ปกครอง 2 พกษ 16:15 กล่าวถึงการถวายเครื่องเผาบูชาตอนเช้าว่าแตกต่างไปจากการถวายธัญบูชาตอนเย็น (ดู 1 พกษ 18:29) แต่ ตาม อพย 29:38-42 และ กดว 28:3-8 จะต้องถวายเครื่องเผาบูชาทั้งตอนเช้าและตอนเย็น ในข้อความตอนนี้ มีกล่าวถึงการถวายเครื่องเผาบูชาตอนเช้าในข้อ 5 ส่วนการถวายเครื่องเผาบูชาในตอนเย็นไม่มีกล่าวถึงโดยตรง มีกล่าวเพียงเป็นนัยในข้อ 2 ซึ่งอาจเป็นข้อความที่เพิ่มเข้ามาในภายหลัง ไฟที่ลุกอยู่ตลอดเวลาบนพระแท่นเป็นสัญลักษณ์ว่ามีการถวายคารวกิจต่อพระเจ้าอย่างต่อเนื่อง (เทียบ ตะเกียงที่จุดไว้ตลอดเวลาใน ลนต 24:2-4)
c ข้อ 12-16 ที่ขาดหายไปจากต้นฉบับภาษากรีกบางฉบับ กล่าวถึงพิธีเจิมแต่งตั้งสมณะ (ดู 8:26; 9:4) ขัดกับบริบทเกี่ยวกับข้อกำหนดเรื่องการถวายบูชาชนิดต่างๆ
d เมื่อสมณะถวายธัญบูชาของผู้อื่น เขามีสิทธิจะเก็บของถวายส่วนหนึ่งไว้กิน ในฐานะผู้แทนพระยาห์เวห์ แต่เมื่อเขาถวายธัญบูชาของตนแด่พระยาห์เวห์ เขาไม่มีสิทธิจะเก็บส่วนหนึ่งไว้กินได้ เพราะเขาไม่อาจเป็นทั้งผู้ถวายและผู้รับเครื่องบูชาในเวลาเดียวกันได้ การถวายธัญบูชามีความหมายเหมือนเป็นการใช้หนี้แด่พระยาห์เวห์ ไม่เหมือนกับศานติบูชาที่แสดงการร่วมส่วนในชีวิตของพระองค์ (3:17; 7:10ฯ ดู 7:28-34 ด้วย)
e ผู้นำสัตว์มาถวายเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปไม่อาจกินเครื่องบูชานี้ได้ เนื่องจากว่าความผิดของเขายังไม่ได้รับการชดเชย (ดู 4:12 เชิงอรรถ c) แต่บรรดาสมณะอาจกินได้ กฎนี้ใช้ปฏิบัติในกรณีถวายเครื่องบูชาชดเชยความผิดด้วยเช่นเดียวกัน (7:6, 8-10)
