พระแท่นเผากำยาน
30 1ท่านจะต้องทำพระแท่นเผากำยานa ท่านจะทำพระแท่นนี้ด้วยไม้กระถินเทศ 2เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสกว้างและยาวด้านละหนึ่งศอก สูงสองศอก มีมุมเป็นเชิงงอนเป็นไม้ชิ้นเดียวกันกับตัวพระแท่น 3ท่านจะต้องทาบด้านบนกับด้านข้างทั้งสี่ด้านและเชิงงอนด้วยทองคำบริสุทธิ์ และทำขอบทองคำไว้รอบพระแท่น 4ท่านจะต้องทำห่วงทองคำสองห่วงไว้ใต้ขอบทั้งสองด้านตรงกันข้าม เพื่อสอดไม้คานสำหรับหาม 5ท่านจะต้องทำคานด้วยไม้กระถินเทศ หุ้มด้วยทองคำ
6ท่านจะต้องตั้งพระแท่นนี้ไว้หน้าม่านที่แขวนอยู่หน้าหีบบรรจุแผ่นศิลาจารึก ซึ่งมีพระที่นั่งพระกรุณาปิดอยู่ สถานที่นั้นเป็นสถานที่ที่เราจะพบกับท่าน 7อาโรนจะเผากำยานหอมทุกเช้าบนพระแท่นนี้ ทุกเช้าเมื่อเขามาจัดแต่งตะเกียง เขาจะเผากำยาน 8เมื่ออาโรนมาจุดตะเกียงตอนเย็น เขาจะเผากำยานด้วย การเผากำยานถวายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์นี้จะมีอยู่ตลอดไปทุกยุคทุกสมัย 9ท่านอย่าเผากำยานธรรมดาบนพระแท่นนี้ หรือถวายสัตว์บูชาที่ต้องเผา หรือธัญบูชา และอย่าเทเหล้าองุ่นถวายบนพระแท่นนี้ 10อาโรนจะทำพิธีชดเชยบาปที่เชิงงอนของพระแท่นนี้ปีละครั้ง พิธีชดเชยบาปนี้จะต้องทำปีละครั้งสำหรับชนทุกยุคทุกสมัยในอนาคต โดยใช้เลือดสัตว์ที่ถวายเป็นบูชาลบล้างบาป พระแท่นนี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สุดถวายแด่พระยาห์เวห์
ภาษีบำรุงสักการสถาน
11พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า 12“เมื่อท่านจะสำรวจจำนวนประชากรชาวอิสราเอล ให้แต่ละคนจ่ายเงินแก่พระยาห์เวห์เป็นค่าไถ่ชีวิตของตนb เพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นเมื่อมีการสำรวจจำนวนประชากร 13ทุกคนที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนจำนวนประชากรจะต้องจ่ายเงินหนักประมาณสองสลึง คือครึ่งหนึ่งของบาทมาตรฐานที่เก็บไว้ในสักการสถาน เงินหนักสองสลึงนี้จะสงวนไว้สำหรับถวายแด่พระยาห์เวห์ 14แต่ละคนที่มีชื่อในทะเบียนจำนวนประชากรคือผู้ที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบปีขึ้นไป จะต้องจ่ายเงินที่สงวนไว้สำหรับถวายแด่พระยาห์เวห์ 15คนมั่งมีไม่ต้องถวายมากกว่าสองสลึง และคนยากจนก็ไม่ต้องถวายน้อยกว่านี้ เมื่อเขาจะถวายเงินที่สงวนไว้สำหรับพระยาห์เวห์เป็นค่าไถ่ชีวิตของท่านทั้งหลายc 16ท่านจะต้องรับเงินค่าไถ่ชีวิตจากชาวอิสราเอลนี้ไปเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับคารวกิจในกระโจมนัดพบ การกระทำเช่นนี้จะทำให้พระยาห์เวห์ทรงระลึกว่าชาวอิสราเอลได้จ่ายค่าไถ่ชีวิตของตนแล้ว”
อ่างทองสัมฤทธิ์
17พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า 18“ท่านจะต้องทำอ่างเพื่อใช้ชำระล้าง มีฐานรองรับทำด้วยทองสัมฤทธิ์ ตั้งไว้ระหว่างกระโจมนัดพบและพระแท่นบูชา ตักน้ำใส่ไว้ 19อาโรนกับบรรดาบุตรจะได้ใช้น้ำนั้นล้างมือและล้างเท้า 20เมื่อเขาจะเข้าไปในกระโจมนัดพบ เขาจะต้องใช้น้ำล้างมือและล้างเท้า เพื่อจะไม่ต้องตาย และเมื่อเขาจะเข้าไปใกล้พระแท่นบูชาเพื่อปฏิบัติหน้าที่สมณะถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระยาห์เวห์ 21เขาจะต้องล้างมือและล้างเท้า เพื่อจะไม่ต้องตาย ข้อกำหนดนี้เขาและลูกหลานจะต้องปฏิบัติตามตลอดไปทุกยุคทุกสมัย”
น้ำมันที่ใช้เจิมd
22พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า 23“ท่านจงนำเครื่องหอมอย่างดีต่อไปนี้ คือ มดยอบเหลวหนักห้าร้อยบาท อบเชยหอมหนักครึ่งหนึ่งคือสองร้อยห้าสิบบาท ตะไคร้หอมหนักสองร้อยห้าสิบบาท 24การะบูนหนักห้าร้อยบาท ทั้งหมดนี้ชั่งตามน้ำหนักบาทมาตรฐานที่เก็บไว้ในสักการสถาน และน้ำมันมะกอกเทศประมาณเจ็ดลิตร 25ท่านจะนำเครื่องหอมทั้งหมดนี้มาปรุงตามวิธีการของผู้ปรุงน้ำหอม ทำเป็นน้ำมันสำหรับการเจิมศักดิ์สิทธิ์ 26ท่านจะต้องใช้น้ำมันหอมนี้เจิมกระโจมนัดพบ หีบบรรจุแผ่นศิลาจารึก 27โต๊ะกับเครื่องใช้ประจำโต๊ะ เชิงประทีป กับเครื่องใช้ประจำเชิงประทีป พระแท่นเผากำยาน 28พระแท่นเผาเครื่องบูชากับเครื่องใช้ประจำพระแท่น อ่างและฐานรองรับ 29ท่านจะต้องเจิมสิ่งเหล่านี้ถวายแด่พระเจ้า แล้วสิ่งเหล่านี้จะเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สุด สิ่งใดที่สัมผัสสิ่งเหล่านี้ก็จะศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย 30ท่านจะต้องเจิมอาโรนกับบรรดาบุตรด้วย เพื่อถวายเขาให้เป็นสมณะรับใช้เรา 31ท่านจะบอกชาวอิสราเอลดังนี้ว่า “น้ำมันที่ใช้เจิมนี้จะเป็นน้ำมันศักดิ์สิทธิ์สำหรับท่านทั้งหลายeตลอดไปทุกยุคทุกสมัย” 32ท่านจะต้องไม่ใช้น้ำมันนี้ชโลมร่างกายมนุษย์ และต้องไม่ใช้ส่วนผสมปรุงน้ำมันหอมใดๆ เลย เพราะนี่เป็นน้ำมันศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านจะต้องเคารพเป็นน้ำมันศักดิ์สิทธิ์ 33ผู้ใดที่ทำน้ำมันหอมเหมือนน้ำมันเจิมนี้ หรือใช้น้ำมันนี้กับคนใดที่ไม่ใช่สมณะ จะต้องถูกขับไล่ออกจากประชากรอิสราเอล”
กำยาน
34พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ท่านจงนำเครื่องหอมต่อไปนี้ปริมาณเท่าๆ กัน คือ กำยาน ชะมดเชียง มหาหิงคุ์ และกำยานบริสุทธิ์ 35ท่านจะต้องปรุงเครื่องหอมเหล่านี้เป็นเครื่องหอมสำหรับเผาบูชาผสมกับเกลือ ตามวิธีการของผู้ปรุงเครื่องหอม เครื่องหอมนี้จะบริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ 36ท่านจะนำเครื่องหอมส่วนหนึ่งบดให้ละเอียด แล้วแบ่งออกตั้งไว้หน้าหีบบรรจุแผ่นศิลาจารึกในกระโจมนัดพบ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เราจะพบกับท่าน ท่านจะต้องเคารพเครื่องหอมนี้เป็นสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด 37ท่านจะต้องไม่ใช้ส่วนผสมนี้ปรุงเครื่องหอมใดๆ เพื่อใช้ส่วนตัว ท่านจะต้องเคารพเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระยาห์เวห์ ผู้ใดที่ปรุงเครื่องหอมนี้เพื่อสูดดมส่วนตัว จะต้องถูกขับไล่ออกจากประชากรของตน”
30 a ในพระวิหารของกษัตริย์ซาโลมอน พระแท่นเผากำยานนี้ตั้งอยู่หน้าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด (1 พกษ 6:20-21) พระแท่นชนิดนี้พบได้ทั่วไปในตะวันออกกลางสมัยโบราณ
b ต้นฉบับภาษาฮีบรู เสริมที่ตรงนี้อีกว่า “เมื่อมีการสำรวจจำนวนประชากร” ต้นฉบับภาษากรีกไม่มี
c คนรวยและคนจนมีฐานะเดียวกันเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า เรามีหลักฐานเกี่ยวกับ “เชเขล (บาท) มาตรฐานที่เก็บไว้ในสักการสถาน” นี้ในข้อความจากสมัยหลังเท่านั้น คือในข้อนี้ 38:24-26; ลนต 5:15; 27:25; กดว 3:47; 18:16 เชเขลมาตรฐานนี้บางทีหมายถึงเชเขลเก่า ซึ่งหนักประมาณ 13 กรัม หรือเท่ากับหนึ่งในห้าสิบของหนึ่งมีนา แต่ต่อมา เชเขลมีน้ำหนักลดลงเหลือประมาณหนึ่งในหกสิบของหนึ่งมีนา คือราว 11 กรัม (ดู อสค 45:12)
d ข้อกำหนดเกี่ยวกับการใช้น้ำมันเจิม เช่นเดียวกับเรื่องกำยาน (ข้อ 34-35) เป็นข้อกำหนดที่เกิดขึ้นในภายหลัง สมณะทุกคนจะต้องได้รับเจิม แต่ห้ามเจิมฆราวาส จากหลักฐานโบราณ มีแต่กษัตริย์เท่านั้นที่ได้รับเจิม (1 ซมอ 10:1ฯ; 16:1ฯ; 1 พกษ 1:39; 2 พกษ 9:6; 11:12) การเจิมนี้ทำให้กษัตริย์เป็นบุคคลศักดิ์สิทธิ์ ได้ชื่อว่า “ผู้รับเจิมของพระยาห์เวห์” (1 ซมอ 24:7; 26:9, 11, 23; 2 ซมอ 1:14, 16; 19-22) ซึ่งในภาษาฮีบรูใช้คำว่า “เมสสิยาห์” ในภาษากรีกว่า “คริสต์” ในเพลงสดุดี ชื่อนี้มักใช้กับกษัตริย์ดาวิดและราชวงศ์ และต่อมาจะเป็นสมญาของกษัตริย์ที่จะเสด็จมาในอนาคต คือ “พระเมสสิยาห์” ซึ่งมีกษัตริย์ดาวิดเป็นรูปแบบ พันธสัญญาใหม่นำสมญานี้มาประยุกต์ใช้กับพระเยซูคริสตเจ้า ดูเหมือนว่าบรรดาสมณะเริ่มรับการเจิมตั้งแต่สมัยชาวเปอร์เซียปกครองเท่านั้น นั่นคือ หลังจากกลับจากเนรเทศแล้ว ส่วนข้อเขียนจากตำนานสงฆ์สงวนการเจิมไว้สำหรับมหาสมณะเท่านั้น (29:7; ลนต 4:3, 5, 16; 8:12) ต่อมา การเจิมนี้จึงขยายออกไปใช้กับสมณะทุกคน (ดังเช่นข้อ 30; 28:41; 40:15; ลนต 7:36; 10:7; กดว 3:3)
e “ท่านทั้งหลาย” แปลจากต้นฉบับภาษากรีก ส่วนต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “สำหรับเรา”
