พระเจ้าประทานอำนาจทำอัศจรรย์ให้โมเสส

4 1โมเสสทูลตอบว่า “ชาวอิสราเอลจะไม่เชื่อข้าพเจ้า จะไม่ฟังถ้อยคำของข้าพเจ้า แต่จะพูดว่า ‘พระยาห์เวห์ไม่ได้สำแดงพระองค์แก่ท่าน’” 2พระยาห์เวห์ตรัสถามโมเสสว่า “ท่านกำลังถืออะไรอยู่” โมเสสตอบว่า “ไม้เท้า พระเจ้าข้า” 3พระองค์ตรัสว่า “โยนลงไปบนพื้นซิ” โมเสสโยนไม้เท้าลง ไม้เท้าก็กลายเป็นงู จนโมเสสต้องกระโดดหนี 4พระยาห์เวห์ทรงสั่งโมเสสว่า “จงยื่นมือไปจับหางงูขึ้นมาเถิด” เขาจึงยื่นมือออกไปจับ งูนั้นก็กลายเป็นไม้เท้าอยู่ในมือของโมเสสดังเดิม 5aพระยาห์เวห์ตรัสว่า “ด้วยเครื่องหมายอัศจรรย์นี้ ชาวอิสราเอลจะเชื่อว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษของเขา พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบได้ทรงสำแดงพระองค์แก่ท่าน”

6พระยาห์เวห์ตรัสกับเขาอีกว่า “จงสอดมือเข้าไปในเสื้อซิ” โมเสสจึงสอดมือเข้าไปในเสื้อ เมื่อชักมือออกมา มือของเขาเป็นโรคเรื้อน สีขาวเหมือนหิมะ 7พระองค์ตรัสอีกว่า “จงสอดมือเข้าในเสื้ออีกทีซิ” เขาสอดมือเข้าในเสื้ออีก และเมื่อชักออกมา มือก็เป็นปกติดีเหมือนกับร่างกายส่วนอื่นๆ 8พระเจ้าตรัสว่า “ถ้าชาวอิสราเอลไม่เชื่อหรือไม่ยอมรับเครื่องหมายอัศจรรย์ประการแรก เขาจะต้องยอมรับเครื่องหมายอัศจรรย์ประการที่สอง 9แต่ถ้าเขายังไม่เชื่อเครื่องหมายอัศจรรย์ทั้งสองครั้งนี้ และไม่ฟังถ้อยคำของท่าน ก็จงตักน้ำจากแม่น้ำไนล์มาเทลงบนพื้นดินแห้ง น้ำที่ท่านตักขึ้นมาจากแม่น้ำนั้น จะกลายเป็นเลือดอยู่บนพื้นดินแห้ง”

 

อาโรนพูดแทนโมเสส

10โมเสสทูลพระยาห์เวห์ว่า “โปรดเถิด พระเจ้าข้า โปรดอภัยให้ข้าพเจ้าเถิด ข้าพเจ้าพูดไม่คล่องทั้งในอดีตและตั้งแต่พระองค์เริ่มตรัสกับข้าพเจ้าผู้รับใช้พระองค์แล้ว ข้าพเจ้าก็ยังพูดไม่คล่อง ทั้งพูดช้าและตะกุกตะกัก” 11พระยาห์เวห์ทรงถามว่า “ใครเป็นผู้ให้มนุษย์มีปาก ใครเป็นผู้ทำให้มนุษย์หูหนวกหรือเป็นใบ้ ทำให้มองเห็นหรือตาบอด ไม่ใช่เรา พระยาห์เวห์ดอกหรือ 12บัดนี้ จงไปเถิด เราจะช่วยท่านพูด เราจะสอนท่านว่า จะต้องพูดอะไรบ้าง”

13แต่โมเสสทูลแย้งว่า “ขอทรงอภัยข้าพเจ้าด้วยเถิด พระเจ้าข้า โปรดส่งผู้อื่นไปเถิด” 14พระยาห์เวห์ทรงพิโรธโมเสส ตรัสว่า “อาโรนชนเผ่าเลวีเป็นพี่ชายของท่านไม่ใช่หรือ เรารู้ว่าเขาพูดคล่อง และเขากำลังมาพบท่านอยู่แล้ว เขาจะดีใจมากที่พบท่าน 15ท่านจะพูดกับเขา และบอกเขาว่า เขาจะต้องพูดอะไรบ้าง เราจะอยู่กับท่านและกับเขา เมื่อท่านทั้งสองคนจะพูดและเราจะบอกให้รู้ว่า ท่านจะต้องทำอะไรบ้าง 16อาโรนจะพูดกับประชาชนแทนท่าน เขาจะเป็นปากของท่าน ท่านจะเป็นเหมือนพระเจ้าที่บอกเขาว่าต้องพูดอะไรบ้าง 17จงถือไม้เท้านี้ไว้b ท่านจะได้ใช้ทำเครื่องหมายอัศจรรย์”

 

โมเสสออกจากแคว้นมีเดียนกลับอียิปต์

18โมเสสกลับไปหาเยโธรพ่อตาและพูดว่า “ขอให้ข้าพเจ้ากลับไปหาญาติพี่น้องในอียิปต์เถิด เพื่อดูว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่” เยโธรตอบโมเสสว่า “ขอจงไปอย่างปลอดภัยเถิด”

          19พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสในแคว้นมีเดียนว่า “จงกลับไปอียิปต์ ทุกคนที่ต้องการจะฆ่าท่านก็ตายหมดแล้ว” 20โมเสสพาภรรยาและบุตรcขี่ลากลับไปอียิปต์ เขาถือไม้เท้าที่พระเจ้าประทานให้ไปด้วย 21พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “บัดนี้ ท่านกำลังกลับไปอียิปต์ จงระลึกถึงปาฏิหาริย์ทุกประการที่เราให้ท่านทำ ท่านจะต้องทำเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ฟาโรห์ เราจะทำให้เขาดื้อดึง และเขาจะไม่ยอมให้ชาวอิสราเอลไป 22ท่านต้องทูลกษัตริย์ฟาโรห์ว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ อิสราเอลเป็นบุตรคนแรกของเรา 23เราสั่งท่านให้ปล่อยเขาไปนมัสการเรา แต่ท่านไม่ยอมปล่อยให้ไป บัดนี้ เราจะประหารชีวิตบุตรคนแรกของท่าน’”d

 

บุตรชายของโมเสสเข้าสุหนัตe

24ณ ที่พักแรมแห่งหนึ่งตามทาง พระยาห์เวห์เสด็จมาพบโมเสสและพยายามจะฆ่าเขา 25นางศิปโปราห์จึงเอาหินคมมาตัดหนังหุ้มปลายองคชาตของบุตรชาย แล้วเอาไปแตะเท้าของโมเสส พูดว่า “ท่านเป็นเจ้าบ่าวที่ข้าพเจ้าได้มาด้วยเลือด” 26นางพูดว่า “เจ้าบ่าวที่ได้มาด้วยเลือด” เพราะพิธีสุหนัตนั่นเอง พระยาห์เวห์ทรงยอมให้โมเสสรอดชีวิตอยู่ต่อไป

 

โมเสสพบอาโรน

27พระยาห์เวห์ตรัสกับอาโรนว่า “จงไปพบโมเสสในถิ่นทุรกันดารเถิด” อาโรนก็ไปพบโมเสสที่ภูเขาของพระเจ้าและจูบเขา 28โมเสสเล่าทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์ตรัสเมื่อพระองค์ทรงส่งเขามา และเล่าถึงเครื่องหมายอัศจรรย์ทุกประการที่ทรงสั่งให้เขาทำด้วย 29โมเสสและอาโรนไปเรียกผู้อาวุโสชาวอิสราเอลทุกคนมาประชุมกัน 30อาโรนเล่าถ้อยคำทุกประการที่พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสให้บรรดาผู้อาวุโสฟัง และทำเครื่องหมายอัศจรรย์ทั้งหมดต่อหน้าประชาชน 31ประชาชนจึงเชื่อเพราะรู้ว่าfพระยาห์เวห์เสด็จมาเยี่ยมชาวอิสราเอล และทอดพระเนตรเห็นความทุกข์ยากของเขา เขาทั้งหลายจึงก้มลงกราบนมัสการพระองค์

 

4 a ข้อ 5 เข้ามาขัดจังหวะของเรื่อง เป็นประโยคที่ถูกต่อเติมเข้ามา

b โมเสสได้รับไม้เท้าคืนมาจากพระเจ้า (ไม้เท้านี้จึงได้ชื่อว่า “ไม้เท้าของพระเจ้า” ดู ข้อ 20) ซึ่งโมเสสจะใช้ทำปาฏิหาริย์ (7:20ข; 9:22; 10:13) เทียบกับไม้เท้าของเอลีชา (2 พกษ 4:29)

c “และบุตร” 2:22; 4:25 พูดถึงบุตรคนเดียวของโมเสส แต่ต้นฉบับภาษาฮีบรูที่นี่เป็นรูปพหูพจน์

d ข้อ 21-23 เป็นการกล่าวล่วงหน้าถึงภัยพิบัติที่จะเกิดในอียิปต์ ข้อ 21 สรุปภัยพิบัติเก้าประการและความดื้อดึงของกษัตริย์ฟาโรห์ (ดู 7:8 เชิงอรรถ a) ส่วนข้อ 22-23 กล่าวถึงภัยพิบัติประการที่สิบ (ดู 11:1 เชิงอรรถ a)

e เรื่องนี้ออกจะคลุมเครือเพราะสั้นและขาดบริบท แม้ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ออกชื่อโมเสสและไม่ชัดว่าคำสรรพนาม “เขา” นี้หมายถึงใคร เราคาดคะเนว่า พระเจ้าทรงให้โมเสสป่วยหนักจวนจะตายเพราะเขาไม่ได้เข้าสุหนัต นางศิปโปราห์ได้บรรเทาพระพิโรธนั้นโดยทำพิธีสุหนัตให้บุตรของนาง แล้วนำหนังหุ้มปลายองคชาตของบุตรมาแตะอวัยวะเพศของสามี (“เท้า” ในที่นี้อาจเป็นคำที่ใช้แทน “อวัยวะเพศ” เช่นเดียวกับใน อสย 6:2; 7:20) เรื่องการเข้าสุหนัต ดู ปฐก 17:10 เชิงอรรถ d

f แปลตามต้นฉบับภาษาฮีบรู ต้นฉบับภาษากรีกว่า “ชื่นชม”