หีบพันธสัญญา พระเจ้าทรงเลือกชนเลวี
10 1ครั้งนั้น พระยาห์เวห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “จงสกัดหินสองแผ่นเหมือนสองแผ่นแรกและสร้างหีบไม้ แล้วขึ้นมาพบเราบนภูเขาเถิด 2เราจะจารึกถ้อยคำลงบนแผ่นหินนี้เหมือนถ้อยคำในแผ่นที่ท่านทำแตก แล้วท่านจะต้องใส่แผ่นหินทั้งสองแผ่นนี้ไว้ในหีบ” 3ข้าพเจ้าจึงทำหีบไม้กระถินเทศ และสกัดหินสองแผ่นเหมือนสองแผ่นแรกขึ้นไปบนภูเขา ถือแผ่นหินทั้งสองแผ่นไปด้วย 4พระองค์ทรงจารึกถ้อยคำเดียวกันกับที่ทรงจารึกครั้งก่อนบนแผ่นหินทั้งสองแผ่นนี้ คือบทบัญญัติสิบประการที่พระยาห์เวห์ตรัสแก่ท่านบนภูเขาจากกลางไฟในวันที่ท่านมาชุมนุมกัน พระยาห์เวห์ประทานแผ่นหินนี้ให้ข้าพเจ้า 5แล้วข้าพเจ้ารีบลงจากภูเขา นำแผ่นหินนี้เก็บไว้ในหีบที่ข้าพเจ้าได้ทำขึ้นและแผ่นหินนี้ก็อยู่ที่นั่นเรื่อยมา ดังที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาแก่ข้าพเจ้า
6ชาวอิสราเอลเดินทางออกจากบริเวณบ่อน้ำของชาวยาอาคันไปถึงโมเสราห์a อาโรนมรณภาพและถูกฝังไว้ที่นั่น เอเลอาซาร์บุตรของเขาได้เป็นสมณะแทนบิดา 7จากที่นั่น ชาวอิสราเอลออกเดินทางไปถึงกุดโกดาห์ และจากกุดโกดาห์ไปถึงโยทบาธาห์ซึ่งเป็นแผ่นดินที่มีลำธารหลายสาย 8ครั้งนั้น พระยาห์เวห์ทรงเลือกชนเผ่าเลวีbให้หามหีบพันธสัญญาของพระยาห์เวห์ ให้คอยอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ รับใช้พระองค์และอวยพรในพระนามพระองค์ ดังที่เขาทำอยู่จนถึงทุกวันนี้ 9ดังนั้น ชนเผ่าเลวีจึงไม่ได้รับที่ดินเป็นมรดกร่วมกับบรรดาพี่น้องของตน พระยาห์เวห์ทรงเป็นมรดกของเขา ดังที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านได้ตรัสไว้
10ข้าพเจ้าอยู่บนภูเขาเป็นเวลาสี่สิบวันสี่สิบคืนเหมือนในครั้งก่อน พระยาห์เวห์ทรงฟังคำอธิษฐานภาวนาของข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง และตกลงพระทัยจะไม่ทำลายท่าน 11พระยาห์เวห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “จงออกเดินนำหน้าประชากร เพื่อเขาจะได้เข้าไปยึดครองแผ่นดินที่เราสาบานไว้กับบรรพบุรุษของเขาว่าจะให้แก่เขา”
สุหนัตในใจc
12บัดนี้ อิสราเอลเอ๋ย พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงประสงค์สิ่งใดจากท่าน พระองค์ทรงประสงค์ให้ท่านยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ให้เดินตามทุกวิถีทางของพระองค์ ให้รัก และรับใช้พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านสุดจิตใจและสุดวิญญาณ 13ให้ปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระยาห์เวห์ และข้อกำหนดที่ข้าพเจ้ามอบให้ท่านในวันนี้ เพื่อความดีของท่าน
14ดูซิ สวรรค์ และสวรรค์สูงสุดd เป็นของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน แผ่นดินและทุกสิ่งที่อยู่ในนั้นก็เป็นของพระองค์ด้วย 15แต่พระยาห์เวห์ทรงรักบรรพบุรุษของท่านยิ่งกว่าผู้อื่น ทรงรักเขา และต่อมาทรงเลือกบุตรหลานของเขาคือท่านทั้งหลายจากชนชาติทั้งปวง ดังที่ทรงรักท่านจนถึงวันนี้ 16ดังนั้น จงเข้าสุหนัตในใจe และอย่าดื้อรั้นอีกต่อไป 17เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเป็นพระเจ้าเหนือเทพเจ้าใดๆ ทั้งสิ้น ทรงเป็นเจ้านายเหนือเจ้านายทั้งปวง ทรงเป็นพระเจ้ายิ่งใหญ่ ทรงพระอานุภาพและน่าสะพรึงกลัว พระองค์ไม่ทรงลำเอียง ไม่ทรงรับสินบนf 18ทรงให้ความยุติธรรมแก่ลูกกำพร้าและหญิงม่าย ทรงรักคนต่างด้าว ประทานอาหารและเสื้อผ้าแก่เขา 19ดังนั้น ท่านทั้งหลายจงรักคนต่างด้าวเถิด เพราะครั้งหนึ่ง ท่านก็เคยเป็นคนต่างด้าวในแผ่นดินอียิปต์ด้วย 20จงยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และรับใช้พระองค์เพียงพระองค์เดียว จงซื่อสัตย์ต่อพระองค์ และจงสาบานในพระนามพระองค์เท่านั้น 21จงสรรเสริญพระองค์เถิด เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของท่าน พระองค์ทรงกระทำการยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวที่ท่านได้เห็นกับตา 22เมื่อบรรพบุรุษของท่านลงไปยังอียิปต์ มีจำนวนเพียงเจ็ดสิบคนเท่านั้น แต่บัดนี้พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านได้ทรงบันดาลให้ท่านทวีจำนวนมากมายดุจดวงดาวในท้องฟ้า
10 a กดว 33:38 กล่าวว่า อาโรนถึงแก่มรณภาพที่ภูเขาโฮร์ บางทีโมเสราห์นี้อาจเป็นสถานที่เดียวกันกับที่ภูเขาโฮร์ มิฉะนั้น เราไม่รู้ว่าโมเสราห์อยู่ที่ไหน
b ข้อ 8-9 เป็นข้อความที่เพิ่มเติมในภายหลัง เช่นเดียวกันกับข้อ 6-7 แต่ไม่ต่อเนื่องกัน เพราะการเลือกชนเผ่าเลวีไม่มีความเกี่ยวโยงกับมรณภาพของอาโรน อพย 32:25-29 กล่าวว่าชนเผ่าเลวีได้รับตำแหน่งพิเศษเป็นการตอบแทนที่เขาได้ฆ่าพี่น้องซึ่งไปกราบนมัสการลูกโคทองคำ แต่ กดว 1:50; 3:6-8 เล่าว่า พระยาห์เวห์ทรงเลือกชนเผ่าเลวีออกมาต่างหากเพื่อรับใช้พระองค์แทนบุตรคนแรกของชาวอิสราเอล (กดว 3:12; 8:16)
c ภาคสุดท้ายของคำปราศรัยครั้งที่สองนี้กล่าวถึงเงื่อนไขของพันธสัญญากับพระเจ้า ใช้สำนวนเช่นเดียวกับที่ชนโบราณเคยใช้ในการทำสนธิสัญญาระหว่างชาติ นั่นคือ (1) อารัมภบท พระยาห์เวห์ทรงประกาศพระนามและความสำคัญของพระองค์ (10:12-22) (2) บรรยายเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่ทรงกระทำ (11:2-7) (3) บรรยายถึงแผ่นดินที่จะประทานให้ (11:10-12, 24) (4) คำอวยพรและการสาปแช่ง (11:16-17, 22-23, 26-29)
d แปลตามตัวอักษรว่า “สวรรค์แห่งสวรรค์”
e “จงเข้าสุหนัตในใจ” พิธีเข้าสุหนัต หมายถึง การเข้าเป็นสมาชิกในประชากรของพระเจ้า (ปฐก 17:10 เชิงอรรถ d) แต่การเป็นสมาชิกเช่นนี้เรียกร้องให้เปลี่ยนแปลงจิตใจและความประพฤติด้วย ซึ่งเป็นที่มาของสำนวน “การเข้าสุหนัตในใจ” (ปฐก 8:21 เชิงอรรถ c; ยรม 4:4 เชิงอรรถ a)
f พระเจ้าประทานพระพรของพระองค์ให้อย่างอิสระเต็มที่ และไม่ทรงเลือกที่รักมักที่ชัง (1:17 ดู 1 พศด 19:7; โยบ 34:19; ปชญ 6:7-8) พันธสัญญาใหม่จะใช้สำนวนเดียวกันนี้ด้วย (กจ 10:34; รม 2:11; กท 2:6; อฟ 6:9; คส 3:25; ยก 2:1; 1 ปต 1:17)
