“ถ้าท่านทั้งหลายยึดมั่นในวาจาของเรา ท่านก็เป็นศิษย์ของเราอย่างแท้จริง" (ยน. 8:31)

การถวายพระวิหารแด่พระเจ้าa

7 1เมื่อกษัตริย์ซาโลมอนทรงอธิษฐานภาวนาจบลง มีไฟลงมาจากท้องฟ้า เผาเครื่องเผาบูชาและสัตว์ที่ถวายเป็นบูชา พระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์อยู่เต็มพระวิหาร 2บรรดาสมณะเข้าไปในพระวิหารของพระยาห์เวห์ไม่ได้ เพราะพระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์อยู่เต็มพระวิหาร 3เมื่อชาวอิสราเอลทุกคนเห็นไฟตกลงมาจากท้องฟ้า และพระสิริรุ่งโรจน์ของพระยาห์เวห์อยู่เต็มพระวิหาร เขาก็กราบลงหน้าจรดลานพระวิหาร นมัสการและขอบพระคุณพระยาห์เวห์ว่า

          “พระองค์ทรงความดี

                    และความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์”

          4กษัตริย์และประชากรทุกคนถวายเครื่องบูชาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ 5กษัตริย์ซาโลมอนทรงถวายโคสองหมื่นสองพันตัว และแกะหนึ่งแสนสองหมื่นตัวแด่พระยาห์เวห์เป็นศานติบูชา ทรงถวายพระวิหารแด่พระยาห์เวห์เช่นนี้พร้อมกับชาวอิสราเอลทุกคน 6บรรดาสมณะยืนประจำตำแหน่งของตน ชนเลวีบรรเลงเครื่องดนตรีทั้งหมดที่กษัตริย์ดาวิดทรงสร้างไว้เพื่อขอบพระคุณพระยาห์เวห์ และขับร้องบทเพลงที่กษัตริย์ดาวิดทรงแต่งไว้ว่า “ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์” บรรดาสมณะเป่าแตรขณะที่ชาวอิสราเอลทุกคนยืน

          7กษัตริย์ซาโลมอนทรงประกอบพิธีถวายลานหน้าพระวิหารส่วนกลางแด่พระยาห์เวห์ ให้เป็นสถานที่สำหรับถวายเครื่องเผาบูชา และถวายไขมันของสัตว์เป็นศานติบูชา เพราะพระแท่นทองสัมฤทธิ์ที่กษัตริย์ซาโลมอนทรงสร้างนั้นเล็กเกินไปที่จะถวายเครื่องเผาบูชาและธัญบูชา รวมทั้งถวายไขมันของสัตว์เป็นศานติบูชา 8ในโอกาสนั้น กษัตริย์ซาโลมอนทรงจัดพิธีฉลองอีกเจ็ดวัน ชาวอิสราเอลทั้งหลาย ตั้งแต่ช่องเขาคามัทไปจนถึงลำธารแห่งอียิปต์ มาชุมนุมกันพร้อมกับพระองค์เป็นจำนวนมาก 9วันที่แปดมีการชุมนุมปิดพิธี เพราะเขาทั้งหลายได้ฉลองถวายพระแท่นบูชาเป็นเวลาเจ็ดวัน และได้ฉลองอีกเจ็ดวันแล้ว 10วันที่ยี่สิบสามbของเดือนที่เจ็ด กษัตริย์ซาโลมอนทรงให้ประชาชนกลับไปบ้านด้วยความยินดีและสุขใจ เพราะความดีทั้งหมดที่พระยาห์เวห์ประทานให้กษัตริย์ดาวิด กษัตริย์ซาโลมอน และอิสราเอลประชากรของพระองค์

 

พระยาห์เวห์ทรงสำแดงพระองค์ครั้งที่สองc

            11กษัตริย์ซาโลมอนทรงสร้างพระวิหารของพระยาห์เวห์ พระราชวัง และสิ่งอื่นๆ ที่ทรงปรารถนาจะสร้างในพระวิหารของพระยาห์เวห์และในพระราชวังจนสำเร็จ 12พระยาห์เวห์ทรงสำแดงพระองค์แก่กษัตริย์ซาโลมอนในเวลากลางคืน ตรัสว่า “เราได้ยินคำอธิษฐานของท่านแล้ว เราได้เลือกวิหารนี้เป็นสถานที่สำหรับถวายเครื่องบูชาแก่เรา 13ถ้าเราปิดท้องฟ้าไม่ให้ฝนตก ถ้าเราสั่งตั๊กแตนให้มากินพืชผลในแผ่นดิน ถ้าเราส่งโรคระบาดมาในหมู่ประชากรของเรา 14แล้วประชากรของเราซึ่งได้ชื่อตามนามของเราจะถ่อมตนลง อธิษฐานภาวนาและแสวงหาความโปรดปรานของเรา กลับใจเลิกดำเนินตามทางชั่วร้ายของตน เราก็จะฟังเขาจากสวรรค์ จะอภัยบาปให้เขา และจะบันดาลให้แผ่นดินของเขาอุดมสมบูรณ์อีก 15บัดนี้ ตาของเราจะเปิด และหูของเราจะตั้งใจฟังคำอธิษฐานภาวนาจากสถานที่แห่งนี้ 16บัดนี้ เราเลือกและทำให้วิหารที่ท่านสร้างนี้ศักดิ์สิทธิ์ เราจะให้นามของเราอยู่ที่นี่ตลอดไป ตาและใจของเราจะอยู่ที่นี่เสมอ 17ถ้าท่านดำเนินชีวิตต่อหน้าเราเหมือนที่ดาวิดบิดาของท่านได้ทำ ถ้าท่านปฏิบัติตามบทบัญญัติ ข้อกำหนดและกฎเกณฑ์ที่เราสั่งไว้ 18เราจะทำให้ท่านและลูกหลานของท่านเป็นกษัตริย์ดังที่เราสัญญาไว้กับดาวิดบิดาของท่านเมื่อเรากล่าวว่า ‘เชื้อสายคนหนึ่งของท่านจะนั่งบัลลังก์ของอิสราเอลตลอดไป’ 19แต่ถ้าท่านหันเหไปจากเรา ไม่ปฏิบัติตามบทบัญญัติและข้อกำหนดที่เราให้ไว้ ไปรับใช้และนมัสการพระเจ้าอื่นๆ 20เราจะกำจัดท่านไปจากแผ่นดินที่เราเคยให้ไว้ เราจะละทิ้งวิหารนี้ที่เรารับไว้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับนามของเรา อิสราเอลจะเป็นคำเปรียบเปรยและเป็นที่เย้ยหยันของประชาชาติ 21วิหารนี้จะเป็นกองซากปรักหักพัง ทุกคนที่ผ่านไปมาจะแปลกใจและถามว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์ทรงกระทำเช่นนี้กับแผ่นดินและพระวิหารนี้’ 22คนอื่นๆ จะตอบว่า ‘เพราะชาวอิสราเอลละทิ้งพระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษ ผู้ทรงนำเขาออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ ไปรับนับถือพระเจ้าอื่น นมัสการและรับใช้พระเจ้าเหล่านั้น พระองค์จึงทรงนำหายนะทั้งหมดนี้มาสู่เขา’”

 

7 a นอกจากข้อมูลจาก 1 พกษ 8 ผู้เขียนพงศาวดารยังเสริมเรื่องต่อไปนี้ คือ (1) พระเจ้าทรงสำแดงพระองค์อีกครั้งหนึ่ง (7:2) ซึ่งคล้ายกับการสำแดงพระองค์ที่เล่าไว้ใน 5:14 เมื่อหีบพันธสัญญาถูกอัญเชิญมาประดิษฐานไว้ในพระวิหาร (2) ไฟตกจากท้องฟ้ามาเผาเครื่องบูชา (7:1, 3) เหมือนกับเมื่อกษัตริย์ดาวิดทรงถวายพระแท่นบูชาใน 1 พศด 21:26 (3) เรื่องดนตรีในพิธีกรรม (7:6) และ (4) การยืดวันฉลองให้มีจำนวนวันมากขึ้น (ดู 2 พศด 7:10 เชิงอรรถ b)

b “วันที่ยี่สิบสาม” ขณะที่ 1 พกษ 8 เพียงแต่กล่าวว่างานถวายพระวิหารของกษัตริย์ซาโลมอนตรงกับเทศกาลอยู่เพิง ผู้เขียนพงศาวดารคิดว่างานถวายพระวิหารมีขึ้นก่อนเทศกาลอยู่เพิง เทศกาลอยู่เพิง ตาม ฉธบ 16:13,15 ฉลองอยู่นานเจ็ดวันเท่านั้น ดังที่เล่าไว้ใน 1 พกษ 8:65-66 และในวันที่แปด กษัตริย์ซาโลมอนก็ทรงให้ประชาชนกลับไปบ้านได้ ถึงกระนั้น ตามพิธีที่กำหนดไว้ใน ลนต 23:33-43 และ กดว 29:35-38 เทศกาลอยู่เพิงนี้จบลงด้วยการชุมนุมอย่างสง่าในวันที่แปด และนี่คือความคิดของผู้เขียนพงศาวดารที่คิดว่างานถวายพระวิหารฉลองกันตั้งแต่วันที่ 8 ถึงวันที่ 14 ของเดือน 7 แล้วต่อด้วยการฉลองเทศกาลอยู่เพิงตั้งแต่วันที่ 15 ถึง 21 วันที่ 22 เป็นการชุมนุมอย่างสง่า และการส่งประชาชนกลับบ้านทำกันในวันที่ 23 ข้อความใน พศด อาจได้รับอิทธิพลจากข้อความเพิ่มเติมของผู้คัดลอก 1 พกษ ด้วย ผู้คัดลอก 1 พกษ 8:65 ได้ยืดวันฉลองให้ยาวออกไปอีก 7 วัน

c ข้อ 13-16 มีแต่ในหนังสือ พศด เท่านั้น เป็นการที่พระยาห์เวห์ทรงตอบคำอธิษฐานภาวนาของกษัตริย์ซาโลมอนในบทที่แล้ว

เช้าวันใหม่ใส่ใจพระวาจา

Lectio Divina-Daily 2022

เช้าวันเสาร์เราคิดถึงพระวาจา

Video อบรมพระคัมภีร์

ความรู้พื้นฐานพระคัมภีร์และหนังสือปฐมกาล

หนังสืออพยพและเลวีนิติ

หนังสือกันดารวิถีและเฉลยธรรมบัญญัติ

หนังสือโยชูวา ผู้วินิจฉัยและนางรูธ

หนังสือซามูแอล ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่ 1 และ ฉบับที่ 2

หนังสือพงศาวดาร เอสราและเนหะมีย์

หนังสือโทบิต ยูดิธ เอสเธอร์และมัคคาบี 1 และ 2

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประกาศกและประกาศกอาโมส

หนังสือประกาศกโฮเชยาและมีคาห์

หนังสือประกาศกอิสยาห์

หนังสือประกาศกโยนาห์และประกาศกเศฟันยาห์

หนังสือประกาศกนาฮูมและฮาบากุก

หนังสือประกาศกเยเรมีห์-เพลงคร่ำครวญ-บารุค

หนังสือประกาศกเอเสเคียลและดาเนียล

บทเทศน์บนภูเขา มธ. 5-7

พระวรสารนักบุญมัทธิว 10,13,18

พระวรสารนักบุญมาระโก

หนังสือกิจการอัครสาวก