(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
4 1พี่น้องที่รัก ผู้เป็นความปรารถนา เป็นความยินดีและเป็นประดุจมงกุฎของข้าพเจ้า จงยึดมั่นในองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด ท่านที่รักทั้งหลาย
คำแนะนำสุดท้าย
2ข้าพเจ้าขอร้องยูโอเดียและสินทิเคให้ปรองดองกันในองค์พระผู้เป็นเจ้า 3และขอให้ท่าน สิศิกัสa “ผู้ร่วมงานที่ซื่อสัตย์ของข้าพเจ้า” ช่วยเขาทั้งสองคน หญิงทั้งสองคนนี้ต่อสู้เพื่อข่าวดีพร้อมกับข้าพเจ้า พร้อมกับเคลเมนต์และผู้ร่วมงานคนอื่นซึ่งมีชื่อจารึกในหนังสือแห่งชีวิต
4จงชื่นชมในองค์พระผู้เป็นเจ้าทุกเวลาเถิด ข้าพเจ้าขอย้ำอีกว่า จงชื่นชมเถิด 5จงให้ความอ่อนโยนของท่านทั้งหลายปรากฏแก่คนทั้งปวง องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาใกล้แล้ว 6อย่ากระวนกระวายใจถึงสิ่งใดเลย จงทูลพระเจ้าให้ทรงทราบถึงความปรารถนาทุกอย่างของท่านโดยคำอธิษฐาน การวอนขอพร้อมด้วยการขอบพระคุณ 7แล้วสันติสุขของพระเจ้าซึ่งเกินสติปัญญาจะเข้าใจได้นั้น จะคุ้มครองดวงใจและความคิดbของท่านไว้ในพระคริสตเยซู 8ดังนั้น พี่น้องทั้งหลาย สิ่งใดจริงc สิ่งใดประเสริฐ สิ่งใดชอบธรรม สิ่งใดบริสุทธิ์ สิ่งใดน่ารัก สิ่งใดควรยกย่อง ถ้ามีสิ่งใดเป็นคุณธรรม ถ้ามีสิ่งใดน่าสรรเสริญd 9ท่านจงพิจารณาสิ่งเหล่านี้ด้วยการใคร่ครวญเถิด สิ่งต่างๆ ที่ท่านได้เรียนรู้ ได้รับ ได้ฟังและได้เห็นในตัวข้าพเจ้านั้น จงนำไปปฏิบัติเถิด แล้วพระเจ้าแห่งสันติจะสถิตกับท่าน
คำขอบคุณชาวฟีลิปปีสำหรับความช่วยเหลือe
10ข้าพเจ้าชื่นชมในองค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างยิ่ง ที่ในที่สุด ท่านทั้งหลายแสดงความห่วงใยต่อข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง ท่านมีความห่วงใยข้าพเจ้าอยู่แล้ว แต่ไม่มีโอกาสแสดงออก 11ข้าพเจ้ามิได้พูดเช่นนี้เพราะต้องการสิ่งใด ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสภาพของตน 12รู้จักมีชีวิตอยู่อย่างอดออม และรู้จักมีชีวิตอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะเผชิญกับทุกสิ่งทุกกรณี เผชิญกับความอิ่มท้องและความหิวโหย เผชิญกับความมั่งคั่งและความขัดสน 13ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งได้ในพระองค์fผู้ประทานพละกำลังแก่ข้าพเจ้า 14แต่ท่านทำดีแล้วที่มาร่วมทุกข์กับข้าพเจ้า 15พี่น้องชาวฟีลิปปี ท่านทั้งหลายรู้ดีอยู่แล้วว่า เมื่อข้าพเจ้าออกจากแคว้นมาซิโดเนียแล้วเริ่มประกาศข่าวดีนั้น ไม่มีพระศาสนจักรใดมีส่วนร่วมกับข้าพเจ้าด้านรายรับรายจ่ายg 16มีเพียงท่านทั้งหลายเท่านั้น เมื่อข้าพเจ้าพำนักอยู่ที่เมืองเธสะโลนิกา ท่านส่งปัจจัยที่จำเป็นไปให้ถึงสองครั้ง 17มิใช่ว่าข้าพเจ้าต้องการจะได้รับของกำนัล แต่ข้าพเจ้าต้องการให้เกิดผลเพิ่มพูนยิ่งขึ้นแก่ท่าน 18ขณะนี้ข้าพเจ้ามีทุกสิ่งที่ต้องการและมีเหลือใช้ เพราะได้รับสิ่งของมากมายที่ท่านทั้งหลายฝากเอปาโฟรดิทัสไปให้ เป็นประดุจเครื่องหอม เป็นเครื่องสักการบูชาที่พระเจ้าทรงยินดีรับและพอพระทัย 19พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงตอบแทนh โดยประทานทุกสิ่งที่ท่านต้องการอย่างสมศักดิ์ศรีกับความมั่งคั่งของพระองค์ในพระคริสตเยซู 20ดังนั้น ขอพระสิริรุ่งโรจน์จงมีแด่พระเจ้า พระบิดาของเรา ตลอดนิรันดรเทอญ อาเมน
ความคิดถึงและคำอวยพร
21ข้าพเจ้าขอฝากความคิดถึงผู้ศักดิ์สิทธิ์ทุกคนในพระคริสตเยซู พี่น้องที่อยู่กับข้าพเจ้าก็ขอฝากความคิดถึงท่านทั้งหลาย 22บรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์iทุกคนขอฝากความคิดถึงท่านทั้งหลาย โดยเฉพาะบรรดาข้าราชการของซีซาร์j
23ขอให้พระหรรษทานของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า สถิตในจิตใจของท่านทั้งหลายเทอญk
4 a “สิศิกัส” แปลว่า คู่ผู้หามสัมภาระด้วยกัน คู่ขา เพื่อนร่วมงาน เพื่อน จึงเป็นการเล่นคำในทำนองเดียวกันกับใน ฟม 10-11 ถึงชื่อ “โอเนสิมัส แปลว่า เป็นประโยชน์”
b สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ร่างกายของพวกท่าน”
c ในข้อนี้ เปาโลให้คำแนะนำคริสตชนโดยใช้ศัพท์ที่นักจริยศาสตร์ชาวกรีกสมัยนั้นใช้อยู่ แต่ในข้อ 9 เปาโลกลับมาใช้วิธีพูดตามปกติ คือ บอกให้ผู้อ่านประพฤติตามแบบฉบับของตน (3:17; ดู 2 ธส 3:7 เชิงอรรถ b)
d สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “สิ่งใดที่เป็นความรู้”
e เปาโลกล่าวขอบคุณชาวฟีลิปปีสำหรับความช่วยเหลือที่ได้รับ (ข้อ 18) ใน 2:25-30 เปาโลยังเน้นถึงความเป็นอิสระในการทำงานของตน สิ่งสำคัญก็คือผลประโยชน์ทางจิตใจของทุกคน (ข้อ 17, 19; 1:5; เทียบ 1 คร 9:11)
f สำเนาโบราณบางฉบับว่า “พระคริสตเจ้า”
g เปาโลไม่ต้องการทำอะไรที่อาจจะสร้างความรู้สึกว่า เขาได้รับเงินตอบแทนจากการเทศน์สอน (1 คร 9:15; 1 ธส 2:5) การที่เปาโลยอมรับของถวายจากชาวฟีลิปปี แสดงว่าเปาโลมีความรู้สึกพิเศษต่อพวกเขา และเชื่อว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจผิด (เทียบ กจ 16:15; 18:3 เชิงอรรถ d; 2 คร 11:8)
h สำเนาโบราณบางฉบับว่า “ขอพระเจ้าทรงตอบแทน”
i หมายถึง คริสตชนทุกคนซึ่งอยู่ที่เดียวกันกับเปาโลขณะที่เขียนจดหมาย
j “ข้าราชการของซีซาร์” เป็นคำกว้างๆ ซึ่งครอบคลุมทุกคนที่ทำงานรับใช้พระจักรพรรดิ ไม่ว่าจะอยู่ในกรุงโรมหรือในเมืองสำคัญของจักรวรรดิก็ตาม
k สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “อาเมน”
