วันพฤหัสที่ 10 พฤศจิกายน 2016
สัปดาห์ที่ 32 เทศกาลธรรมดา
ระลึกถึงนักบุญเลโอ พระสันตะปาปา และนักปราชญ์ของพระศาสนจักร
บทอ่าน ฟม ข้อ 7-20 / ลก 17:20-25
     ฟีเลโมนเป็นคนที่มีอนาคตสดใสซึ่งอาศัยในเมืองโคลิสี เปาโลเป็นคนทำให้เขากลับใจ เขามีภรรยาชื่ออัฟฟีน่า และมีบุตรชื่ออาร์ชีปปุส เขายังเป็นนายของทาสที่ชื่อโอเนสิมัส ซึ่งได้ขโมยเงินและหนีไปพบเปาโลที่กรุงโรม ซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้พบกันที่โคลีสี เปาโลได้ให้กำลังใจ เพื่อให้เขาให้เดินทางกลับไปที่เมืองโคลีสี  และไปรับใช้ฟีเลโมนอย่างเดิม โอเนสิมัสตกใจมากที่จะทำตามคำแนะนำ เพราะเขาได้ขโมยเงินของฟีเลโมน จึงอาจจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง แต่เปาโลยังคงยืนยันให้โอเนสิมัสกลับไปหานายของตน

โดยท่านยินดีจะหาทางป้องกันมิให้เขาถูกลงโทษ ท่านจึงได้เขียนจดหมายสั้นๆให้โอเนสิมัสถือไปให้ฟีเลโมน ในจดหมายฉบับนี้เปาโลพอใจที่จะขอร้องให้ฟีเลโมนต้อนรับโอเนสิมัส โดยอ้างถึงความรักและความเมตตาของฟีเลโมน ในอดีตโอเนสิมัสเคยเป็นคนที่ไม่มีประโยชน์สำหรับฟีเลโมน แต่บัดนี้กลับเป็นคนที่มีประโยชน์ และเปาโลหวังว่าฟีเลโมนจะยินดีรับโอเนสิมัส เหมือนอย่างที่ฟีเลโมนต้อนรับท่าน คือ ในฐานะเป็น “น้องชาย” และท่านยังยินดีชดเชยสิ่งที่โอเนสิมัสเคยเป็นหนี้   

โอเนสิมัสได้รับการต้อนรับอย่างดี ไม่ใช่ในฐานะทาสแต่ในฐานะเป็นน้องชาย โดยไม่ได้ถูกลงโทษแต่อย่างใด และได้รับการปล่อยตัวเป็นอิสระ และต่อมาได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสังฆราชของเมืองเอเฟซัส จดหมายฉบับนี้ เป็นจดหมายที่เขียนจากคุก โดยเปาโลและทิโมธี ซึ่งมีจุดประสงค์เพื่อเน้นเรื่องการอภัยโทษและการคืนดีกัน เปาโลมิได้อ้างตัวเองเป็นอัครสาวกที่มีอำนาจ แต่ได้อ้างตัวเองเป็นนักโทษของพระคริสตเจ้า ได้เรียก “ทิโมธีเป็นน้องชาย”และเรียกฟิเลโมนเป็น “เพื่อนร่วมงานและน้องชาย”
เชื่อกันว่า จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายที่เปาโลเขียนเอง เป็นจดหมายที่สั้นที่สุด ที่มีคำพูดเพียง 335 คำเท่านั้น...

ชีวิตนี้สั้น เกินกว่าที่เราจะเกลียดใคร ดังนั้นจงให้อภัย จงรักคนอื่น จงยิ้มให้ทุกคนบ่อยๆ และจงทำสิ่งดีดีที่ทำให้ท่านมีความสุข …จงรักตัวท่านเอง จงยอมรับตัวเอง จงให้อภัยตัวเอง และจงทำดีต่อตัวเอง เพราะถ้าไม่มีท่าน เราทุกคนที่เหลือ จะไม่มีใครที่ทำสิ่งดีดีให้พวกเรา...

ชีวิตที่งดงามไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ มันเติบโตขึ้นทุกวันโดยอาศัยความสุภาพถ่อมตน ความใจดี ความเสียสละ การให้อภัย และความรักที่ไม่มีเงื่อนไข