(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
ความแตกแยกในกลุ่มคริสตชน
4 1การต่อสู้และการทะเลาะวิวาทในหมู่ท่านนั้นมาจากที่ใด มิใช่มาจากกิเลสตัณหาซึ่งต่อสู้อยู่ภายในร่างกายของท่านหรือ 2ท่านอยากได้ แต่ไม่ได้ จึงฆ่ากัน ท่านอยากได้ แต่ไม่สมหวัง จึงทะเลาะวิวาทและต่อสู้กันa ท่านไม่มีเพราะไม่ได้วอนขอ 3ท่านวอนขอ แต่ไม่ได้รับ เพราะท่านวอนขอไม่ถูกต้อง คือวอนขอเพื่อนำไปสนองกิเลสตัณหาของท่าน 4ท่านที่ไม่ซื่อสัตย์b ท่านไม่รู้หรือว่า การเป็นมิตรกับโลกคือการเป็นศัตรูกับพระเจ้า ฉะนั้น ผู้ใดต้องการเป็นมิตรกับโลก ก็ตั้งตนเป็นศัตรูกับพระเจ้า 5ท่านคิดว่าพระคัมภีร์กล่าวไร้สาระหรือว่า “พระเจ้าทรงรักจิตอย่างหวงแหน จิตที่พระองค์ประทานให้สถิตในเรา”c 6พระองค์ยังประทานพระหรรษทานที่ยิ่งใหญ่ยิ่งกว่านั้นอีก ดังนั้น พระคัมภีร์จึงกล่าวอีกว่า “พระเจ้าทรงต่อต้านคนเย่อหยิ่ง แต่ประทานพระหรรษทานแก่ผู้ถ่อมตน” 7ท่านทั้งหลายอยู่ใต้อำนาจพระเจ้า จงต่อต้านปีศาจ แล้วมันจะหลบหนีไปจากท่าน 8จงเข้าใกล้พระเจ้าแล้วพระองค์จะเสด็จมาใกล้ท่าน คนบาปทั้งหลาย จงล้างมือให้สะอาด คนใจโลเลทั้งหลาย จงทำใจให้บริสุทธิ์เถิด 9จงคร่ำครวญ จงเป็นทุกข์โศกเศร้าและร้องไห้เถิด จงให้การหัวเราะของท่านกลายเป็นความเศร้าโศก จงให้ความยินดีของท่านกลายเป็นความเศร้าใจd 10จงถ่อมตนลงเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า และพระองค์จะทรงยกย่องท่าน
11พี่น้องทั้งหลาย อย่าใส่ร้ายกัน ผู้ใดพูดใส่ร้ายพี่น้องหรือตัดสินพี่น้องของตน ผู้นั้นย่อมกล่าวร้ายต่อธรรมบัญญัติและตัดสินธรรมบัญญัติ ถ้าท่านตัดสินธรรมบัญญัติ ท่านก็ไม่ใช่ผู้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติ แต่เป็นผู้ตัดสินธรรมบัญญัติ 12ผู้ทรงตั้งธรรมบัญญัติeและผู้ทรงพิพากษาตัดสินมีเพียงพระองค์เดียว คือพระองค์ผู้ทรงช่วยเราให้รอดพ้นได้ และทรงทำลายเราได้ ท่านเป็นใครเล่าจึงตัดสินพี่น้องของท่านf
คำเตือนสำหรับคนมั่งมีและคนมั่นใจในตนเอง
13ท่านพูดว่า “วันนี้หรือพรุ่งนี้ เราจะไปเมืองนี้เมืองนั้น จะอยู่ที่นั่นสักหนึ่งปี จะค้าขายได้กำไร” 14ท่านไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่าชีวิตของท่านจะเป็นอย่างไร ท่านทั้งหลายเป็นเหมือนหมอกซึ่งปรากฏอยู่เพียงชั่วครู่แล้วก็หายไปg 15ดังนั้น ท่านควรจะพูดว่า “หากองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระประสงค์ เราจะมีชีวิตอยู่และจะทำสิ่งนี้สิ่งนั้น” 16แต่บัดนี้ ท่านได้แต่โอ้อวดในความเย่อหยิ่งของท่าน การโอ้อวดเช่นนี้ล้วนแต่เลวร้าย 17คนที่รู้ว่าต้องทำความดี แต่ไม่ทำ ก็ทำบาป
4 a แปลได้อีกอย่างหนึ่งว่า (แต่ต้องแก้ไขต้นฉบับเล็กน้อย) “ท่านอยากได้และไม่ได้ ท่านอยากได้และไม่สามารถหาได้ ท่านใช้กำลังต่อสู้เพื่อจะได้ตามต้องการ” การต่อสู้ในที่นี้ไม่ใช่การต่อสู้ภายในของแต่ละคน (ดู รม 7:23; 1 ปต 2:11) แต่หมายถึงการมีความคิดไม่ตรงกันและความขัดเคืองใจกันของคริสตชน จนบางทีมีการแบ่งพรรคแบ่งพวกต่อสู้กันจริงๆ
b “ไม่ซื่อสัตย์” คำภาษากรีกว่า “หญิงคบชู้” ทำให้ระลึกถึงภาพลักษณ์ของอิสราเอลในฐานะภรรยาที่ไม่ซื่อสัตย์ของพระยาห์เวห์ คำนี้ใช้บ่อยๆ ในพันธสัญญาเดิม (ฮชย 1:2 เชิงอรรถ b; เทียบ 2 คร 11:2)
c ข้อความที่อ้างถึงนี้บอกได้ยากว่ามาจากพระคัมภีร์ตอนใด เกี่ยวกับความรักอย่างหวงแหนของพระเจ้า ดู ฉธบ 4:24 เชิงอรรถ f ข้อความที่อ้างถึงนี้อาจสะท้อนความคิดที่มีอยู่ใน ปฐก 2:7; 6:3 หรือ อสค 36:27 (เทียบ 1 ธส 4:8) รม 8:26-27 ได้ความคิดนี้จากพระคัมภีร์ตอนเดียวกัน คือพระเจ้าประทานพระจิตเจ้าให้สถิตในเรา เพื่อช่วยให้เราปรารถนาสิ่งที่พระองค์ทรงปรารถนา ดังนั้น พระเจ้าจะทรงสดับฟังคำอ้อนวอนของเรา (ดู มธ 18:19-20; ยน 14:13)
d เทียบ อสย 32:11ฯ; ยรม 4:13ฯ; มคา 2:4; ศคย 11:2ฯ
e สำเนาโบราณบางฉบับว่า “มีพระองค์ผู้เดียว ผู้ทรงเป็นทั้งผู้ทรงตั้งธรรมบัญญัติ…”
f การพิพากษาตัดสินเป็นหน้าที่ของพระเจ้าเท่านั้น (1:12; 2:4; 5:7-8; มธ 7:1// และ 1 เชิงอรรถ a; สดด 5:10 เชิงอรรถ c; 9:8) ใครก็ตามที่พิพากษาตัดสินผู้อื่นก็ผิดต่อธรรมบัญญัติเรื่องความรัก (2:8) และวางตนเป็นพระเจ้าในการตัดสิน
g “ความอนิจจังของมนุษย์” เป็นหัวข้อหนึ่งในวรรณกรรมปรีชาญาณ (สดด 39:5-7, 11; 102:3; ปชญ 2:4; 5:9-14) มนุษย์จึงต้องอ่อนน้อมต่อพระเจ้าและวางใจในพระองค์
