(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
ข. พระคริสตเจ้า มหาสมณะผู้ทรงเป็นคนกลาง
คารวกิจที่ประเสริฐกว่าแด่พระเจ้า สมณะใหม่ พระวิหารใหม่
8 1ประเด็นสำคัญของเรื่องที่เรากำลังพูดถึงคือ เรามีมหาสมณะที่ประทับอยู่เบื้องขวาพระบัลลังก์ของพระผู้ทรงศักดานุภาพในสวรรค์ 2เป็นผู้ปฏิบัติศาสนกิจในสถานศักดิ์สิทธิ์ ในกระโจมแท้จริงที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งขึ้นa มิใช่กระโจมที่มนุษย์ตั้งขึ้น 3มหาสมณะทุกองค์ย่อมรับการแต่งตั้งเพื่อถวายบรรณาการและเครื่องบูชา ดังนั้น จำเป็นที่พระคริสตเจ้าจะต้องทรงมีสิ่งใดสิ่งหนึ่งถวายด้วย 4ถ้าพระองค์ประทับในโลกนี้ พระองค์ก็คงไม่ทรงเป็นสมณะแต่อย่างใด เพราะมีผู้อื่นถวายบรรณาการตามธรรมบัญญัติอยู่แล้ว 5เขาเหล่านี้ปฏิบัติศาสนกิจที่เป็นรูปแบบและเงาแห่งของจริงในสวรรค์ ตามที่โมเสสได้รับพระบัญชาเมื่อกำลังจะตั้งกระโจมขึ้น พระเจ้าตรัสว่า “จงระวัง ทำทุกอย่างตามแบบที่เราแสดงให้ท่านเห็นบนภูเขา”
พระคริสตเจ้าทรงเป็นคนกลางของพันธสัญญาที่ยิ่งใหญ่กว่าพันธสัญญาเดิม
6บัดนี้ พระคริสตเจ้าทรงได้รับศาสนบริการที่ยิ่งใหญ่กว่าศาสนบริการของสมณะตระกูลเลวี เช่นเดียวกับที่พันธสัญญาซึ่งมีพระองค์ทรงเป็นคนกลางนั้นbดีกว่าพันธสัญญาเดิมเพราะตั้งอยู่บนพระสัญญาที่ดีกว่า 7ถ้าพันธสัญญาแรกไม่มีข้อบกพร่อง ก็คงไม่จำเป็นต้องมีพันธสัญญาที่สอง 8แต่พระเจ้าทรงพบข้อบกพร่องของประชากร จึงตรัสว่า
“ดูเถิด วันนั้นจะมาถึง องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
เมื่อเราจะทำพันธสัญญาใหม่กับตระกูลอิสราเอลและตระกูลยูดาห์
9ไม่เหมือนกับพันธสัญญาที่เราทำไว้กับบรรพบุรุษของเขา
ในวันที่เราจูงมือพาเขาออกจากอียิปต์
เนื่องจากเขาไม่ได้รักษาพันธสัญญาของเรา
เราจึงไม่สนใจเขาอีกต่อไป องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
10นี่คือพันธสัญญาที่เราจะทำกับตระกูลอิสราเอล
ภายหลังวันเหล่านั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
เราจะใส่บทบัญญัติของเราในจิตใจของเขา
เราจะจารึกไว้ในดวงใจของเขา
และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา
และเขาจะเป็นประชากรของเรา
11แต่ละคนจะไม่สอนเพื่อนบ้าน
และพี่น้องของตนอีกแล้วโดยพูดว่า “จงรู้จักองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด”
เนื่องจากทุกคนตั้งแต่ผู้น้อยจนถึงผู้ใหญ่จะรู้จักเรา
12เพราะเราจะกรุณาต่อความอธรรมของเขา
และจะไม่จดจำบาปของเขาอีกต่อไป”
13เมื่อพระเจ้าตรัสถึงพันธสัญญาใหม่ พระองค์ทรงหมายความว่าพันธสัญญาแรกนั้นเก่าไปแล้ว ของที่เก่าและล้าสมัยแล้ว ย่อมใกล้จะสูญสิ้น
8 a ความคิดจนถึงเวลานี้พยายามพิสูจน์ว่า ฐานะที่พระคริสตเจ้าทรงเป็นคือการเป็นสมณะที่สมบูรณ์และตลอดไป สูงส่งกว่าฐานะของสมณะตระกูลเลวี เนื่องจากว่าสมณะตระกูลเลวีเป็นมนุษย์ที่ต้องตายและเป็นคนบาป (บทที่ 7) บัดนี้ ความคิดดำเนินต่อไปเพื่อพิสูจน์ว่า ภารกิจที่พระคริสตเจ้าทรงปฏิบัตินั้นยิ่งใหญ่กว่าภารกิจของสมณะตระกูลเลวีด้วย พระวิหารของพระคริสตเจ้าที่อยู่ในสวรรค์จึงดีกว่า (8:1-5; ดู 9:11ฯ) พระวิหารบนแผ่นดินนี้เป็นเพียงภาพจำลองของพระวิหารในสวรรค์ (อพย 25:40) และพันธสัญญาที่พระคริสตเจ้าทรงเป็นคนกลางนำมาให้นั้นก็ดีกว่าพันธสัญญาเดิมด้วย (ฮบ 6-13)
b โดยแท้จริงแล้ว พระคริสตเจ้าทรงเป็นคนกลางแท้จริงแต่เพียงพระองค์เดียว พระองค์ทรงเป็นมนุษย์แท้และพระเจ้าแท้ (คส 2:9) ดังนั้น จึงทรงเป็นคนกลางแต่ผู้เดียวระหว่างพระเจ้าและมนุษยชาติ (รม 5:15-19; 1 ทธ 2:5; เทียบ 1 คร 3:22-23; 11:3) พระองค์ทรงทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวและคืนดีกับพระเจ้า (2 คร 5:14-20) เดชะพระองค์มนุษย์ได้รับพระหรรษทานจากพระเจ้า (ยน 1:16-17; อฟ 1:7) และรับการเปิดเผยความจริงอย่างสมบูรณ์ (1:1-2) พระคริสตเจ้าในสวรรค์ยังคงทูลวอนพระเจ้าแทนผู้มีความเชื่อในพระองค์ต่อไป (7:25 เชิงอรรถ f)
