(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
ความมีจิตใจดีและความมานะพากเพียร
6 1พี่น้องทั้งหลาย ถ้าท่านพบว่าใครคนหนึ่งทำผิด ท่านซึ่งมีพระจิตเจ้าเป็นผู้นำ จงตักเตือนแก้ไขเขาด้วยความอ่อนโยน จงระวังตัว ท่านอาจถูกทดลองด้วย 2จงแบ่งเบาภาระของกันและกันa แล้วท่านก็จะปฏิบัติตามกฎบัญญัติของพระคริสตเจ้าอย่างสมบูรณ์ 3หากผู้ใดคิดว่าตนเป็นคนสำคัญ ในขณะที่ไม่เป็นเช่นนั้น เขาย่อมหลอกตนเอง 4แต่ละคนจงพิจารณาการกระทำของตน แล้วจะภูมิใจในตนเอง โดยไม่ต้องเปรียบเทียบกับผู้อื่น 5แต่ละคนมีภาระของตนอยู่แล้ว
6ผู้ที่รับคำสั่งสอนพระวาจา จงแบ่งปันทรัพย์สินของตนให้แก่ผู้ที่สอน 7อย่าหลอกลวงตนเอง จะล้อพระเจ้าเล่นไม่ได้ ใครหว่านสิ่งใดก็ย่อมเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น 8ผู้ที่หว่านสิ่งใดตามธรรมชาติของตน ก็จะเก็บเกี่ยวความเสื่อมสลายจากธรรมชาติ ผู้ที่หว่านความดีในพระจิตเจ้า ก็จะเก็บเกี่ยวชีวิตนิรันดรจากพระจิตเจ้า 9อย่าท้อแท้ในการทำความดี เพราะถ้าเราไม่หยุดทำความดี เราก็จะได้เก็บเกี่ยวเมื่อถึงเวลา 10ดังนั้น ตราบใดที่ยังมีโอกาสb จงทำความดีต่อทุกคนc โดยเฉพาะต่อพี่น้องผู้ร่วมความเชื่อของเราd
ปัจฉิมลิขิต
11จงดูเถิด ข้าพเจ้าเขียนถึงท่านทั้งหลายเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่ด้วยมือของข้าพเจ้าe 12ผู้ที่ปรารถนาคำยกย่องสรรเสริญตามธรรมชาติ ย่อมบังคับfท่านให้เข้าสุหนัต เพียงเพื่อเขาเหล่านั้นจะไม่ต้องถูกเบียดเบียนเพราะไม้กางเขนของพระคริสตเจ้า 13แม้แต่ผู้ที่เข้าสุหนัตก็ไม่ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติ แต่เขาต้องการให้ท่านเข้าสุหนัตเพียงเพื่อโอ้อวดที่ทำให้ท่านเข้าสุหนัตได้g 14ส่วนข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่โอ้อวดสิ่งใดนอกจากเรื่องไม้กางเขนhของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา อาศัยไม้กางเขนนี้ โลกiถูกตรึงตายไปจากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ถูกตรึงตายไปจากโลกแล้วj 15ดังนั้น การเข้าสุหนัตหรือการไม่เข้าสุหนัตจึงไม่มีความสำคัญแต่ประการใด สิ่งที่สำคัญก็คือการเป็นสิ่งสร้างใหม่ 16สันติและพระเมตตาจงมีแก่ทุกคนที่ปฏิบัติตามกฎข้อนี้ และแก่ประชากรแท้จริงของพระเจ้าk
17นับแต่บัดนี้ อย่าให้ใครมารบกวนข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้ามีรอยประทับตราของพระเยซูเจ้าอยู่ในร่างกายของข้าพเจ้าแล้วl
18พี่น้อง ขอให้พระหรรษทานของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา สถิตในจิตใจของท่านทั้งหลายเทอญ อาเมน
6 a สำนวนว่า "แบ่งเบาภาระของกันและกัน" หมายความว่า แต่ละคนต้องรับผิดชอบการกระทำของกันและกัน
b คงจะหมายถึงเวลาที่ยังเหลืออยู่ก่อนการเสด็จมาของพระคริสตเจ้า (ดู รม 13:11 เชิงอรรถ e; 2 คร 6:2 เชิงอรรถ a)
c ขณะที่เปาโลสอนว่า ความรอดพ้นมาจากความเชื่อในพระคริสตเจ้า ก็ยังกำชับให้คริสตชนทำกิจการดีควบคู่กันไปด้วย
d ความรักของคริสตชนจะต้องแสดงออกมาในหมู่คณะก่อนเป็นอันดับแรก (รม 14:15; 1 ธส 4:9-10; 2 ธส 1:3) แต่ก็จะต้องแสดงออกมาต่อทุกคนด้วย (รม 12:18ฯ; 1 ธส 5:15) แม้กระทั่งต่อศัตรู (รม 12:20) เพื่อเป็นพยานต่อหน้ามนุษย์ทุกคนได้ (รม 12:17)
e ตามปกติ เปาโลเขียนจดหมายเป็นคำบอกให้ผู้อื่นเขียน ตอนท้ายจดหมายเปาโลมักจะเติมข้อความสั้นๆ ด้วยลายมือของตนเอง (เทียบ 1 คร 16:21-24; คส 4:18; 2 ธส 3:17) และบางที (รม 16:17-20 ด้วย) ตัวอักษรใหญ่ๆ เป็นการเน้นความคิด
f แปลตามตัวอักษรได้ว่า "บุคคลเหล่านั้นซึ่งต้องการอวดตัวในเนื้อหนังได้บังคับ…"
g แปลตามตัวอักษรได้ว่า "ภูมิใจในเนื้อหนังของท่าน"
h ไม้กางเขน (ดู 3:1) การถูกตรึงกางเขน (ดู 2:19)
i หมายถึง โลกปัจจุบันที่ทำบาป (เทียบ 1:4; 4:5; ยน 1:10 เชิงอรรถ g; 1 คร 1:20; 2 คร 4:4; อฟ 2:2)
j สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า "ในพระคริสตเยซู"
k ตามตัวอักษร "ชาวอิสราเอลของพระเจ้า" หมายถึง คริสตชนทั้งหมดซึ่งเป็นอิสราเอลที่แท้จริง เป็นทายาทของพระสัญญา (เทียบ 3:6-9, 29; 4:21-31; รม 9:6-8) ซึ่งตรงข้ามกับประชากรอิสราเอลทางสายโลหิต (1 คร 10:18)
l หมายถึง ร่องรอยการถูกทำทารุณกรรมที่เปาโลได้รับทนเพื่อพระคริสตเจ้า (ดู 2 คร 6:4-5; 11:23ฯ; คส 1:24) เปาโลคิดว่ารอยแผลเหล่านี้ถือเป็นเกียรติมากจนว่าไม่มีเครื่องหมายใดบนร่างกายเทียบได้ เช่น แผลเป็นจากการเข้าสุหนัต (ข้อ 13-14; เทียบ 2 คร 11:18; ฟป 3:7)
