(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
การระวังตัวขณะรอคอยการเสด็จมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าa
5 1พี่น้องทั้งหลาย ไม่จำเป็นที่จะเขียนบอกท่านเรื่องวันเวลาที่กำหนดb 2ท่านรู้อยู่แล้วว่า วันขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเหมือนขโมยที่มาตอนกลางคืน 3เมื่อใดที่กล่าวกันว่า “มีสันติและความปลอดภัยแล้ว” เมื่อนั้นความพินาศจะอุบัติแก่เขาโดยฉับพลันเหมือนความเจ็บปวดของหญิงมีครรภ์ แล้วเขาจะหนีไม่พ้น
4ส่วนท่าน พี่น้องทั้งหลาย อย่าดำรงชีวิตในความมืด เพราะวันนั้นcจะมาถึงโดยไม่รู้ตัวเหมือนขโมย 5ทุกท่านเป็นบุตรแห่งความสว่างและบุตรแห่งทิวากาล เรามิได้อยู่ฝ่ายราตรีกาลหรือความมืด 6ดังนั้น เราอย่าหลับใหลเหมือนคนอื่น จงตื่นอยู่เสมอและจงรู้จักประมาณตน 7เพราะคนหลับก็หลับตอนกลางคืน และคนเมาก็เมาตอนกลางคืน 8ส่วนพวกเรานั้น เราอยู่ฝ่ายกลางวัน เราจงรู้จักประมาณตน ไม่เมา จงสวมความเชื่อและความรักเป็นเกราะป้องกัน จงสวมความหวังที่จะได้รับความรอดพ้นเป็นเกราะป้องกันศีรษะ 9เพราะพระเจ้ามิได้ทรงกำหนดให้เราต้องรับโทษ แต่ทรงกำหนดให้เราได้รับความรอดพ้นเดชะพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา 10พระองค์สิ้นพระชนม์เพื่อเรา เราจะได้มีชีวิตอยู่ร่วมกับพระองค์ ไม่ว่าเราจะตื่นหรือหลับd 11ดังนั้น จงให้กำลังใจกัน และจงช่วยเสริมสร้างกันและกัน ดังที่ท่านกำลังทำอยู่แล้วนี้เถิด
12พี่น้อง เราวอนขอท่านให้มีความเคารพผู้ที่ทำงานในหมู่ท่านทั้งหลาย เป็นผู้นำในองค์พระผู้เป็นเจ้าและเป็นผู้ตักเตือนท่านe 13จงเคารพรักเขาเหล่านั้นให้มากเพราะงานที่เขาทำ จงอยู่ด้วยกันอย่างสันติ 14พี่น้องทั้งหลาย เราขอร้องท่านให้ตักเตือนแก้ไขผู้ขาดวินัย จงให้กำลังใจผู้หวาดกลัว จงค้ำจุนผู้อ่อนแอ จงอดทนต่อทุกคน 15จงระวังอย่าให้ใครตอบแทนความชั่วด้วยความชั่ว แต่จงแสวงหาความดีให้แก่กันและให้แก่ทุกคน 16จงร่าเริงยินดีเสมอ 17จงอธิษฐานภาวนาอย่างสม่ำเสมอf 18จงขอบพระคุณพระเจ้าในทุกกรณี เพราะพระองค์ทรงปรารถนาให้ท่านทำสิ่งเหล่านี้ในพระคริสตเยซู
19อย่าดับไฟของพระจิตเจ้าg 20อย่าดูหมิ่นการประกาศพระวาจา 21จงทดสอบทุกสิ่งและยึดสิ่งที่ดีงามไว้ 22จงละเว้นความชั่วทุกรูปแบบ
บทภาวนาส่งท้ายและคำอำลา
23ขอพระเจ้าผู้ประทานสันติ บันดาลให้ท่านทั้งหลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์อย่างสมบูรณ์ ขอพระองค์ทรงคุ้มครองท่านให้พ้นคำตำหนิทั้งด้านจิตใจ วิญญาณและร่างกายh เมื่อพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราเสด็จมา 24พระองค์ผู้ทรงเรียกท่านนั้นทรงซื่อสัตย์ พระองค์จะทรงกระทำให้สำเร็จ
25พี่น้องทั้งหลาย จงภาวนาเพื่อเราด้วย
26จงทักทายพี่น้องทุกคนด้วยจุมพิตศักดิ์สิทธิ์ 27ข้าพเจ้าขอสั่งท่านทั้งหลายเดชะองค์พระผู้เป็นเจ้า จงอ่านจดหมายฉบับนี้ให้พี่น้องทุกคนiฟัง
28ขอพระหรรษทานของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา สถิตกับท่านทั้งหลายเทอญ
5 a เปาโลพูดว่าตนไม่รู้ว่าวันสุดท้ายจะมาถึงเมื่อไร เขาเพียงแต่ซ้ำพระวาจาที่พระเยซูเจ้าได้ตรัสไว้ (มธ 24:36//; กจ 1:7) ว่าต้องตื่นตัวอยู่จนกว่าวันนั้นจะมาถึง (มธ 24:42//, 50; 25:13) วันขององค์พระผู้เป็นเจ้า (1 คร 1:8 เชิงอรรถ e) จะมาเหมือนขโมย (เทียบ มธ 24:43//) ดังนั้น จึงจำเป็นต้องตื่นตัวอยู่เสมอ (1 ธส 5:6; เทียบ รม 13:11; 1 คร 16:13; คส 4:2; 1 ปต 1:13; 5:8; วว 3:2ฯ; 16:15) วันนั้นจะมาถึงในไม่ช้า (2 คร 6:2 เชิงอรรถ a) ในตอนแรก เปาโลคิดว่าตนจะยังมีชีวิตจนถึงวันสุดท้าย (4:17; เทียบ 1 คร 15:51) ต่อมา เปาโลตระหนักว่าตนอาจจะต้องตายก่อนก็เป็นได้ (2 คร 5:3; ฟป 1:23) จึงเตือนทุกคนว่า วันนั้นอาจจะไม่มาเร็วดังที่คิด (2 ธส 2:1ฯ) แต่ยิ่งกว่านั้น ความคิดที่ว่าจะต้องใช้เวลานานก่อนที่คนต่างชาติทั้งหมดจะกลับใจ (รม 11:25) ทำให้เกิดความแน่ใจว่าวันสุดท้ายจะยังไม่มาถึงในเร็ววัน (มธ 25:19; ลก 20:9; 2 ปต 3:4, 8-10; เทียบ 1 คร 8:8 เชิงอรรถ e)
b “เรื่องวันเวลาที่กำหนด” เป็นสูตรที่นิยมใช้กัน (ดู กจ 1:7 เชิงอรรถ i) แสดงให้เห็นว่า พระเจ้าทรงอยู่นอกกาลเวลา แต่ในขณะเดียวกันยังทรงควบคุมเวลาทั้งหมดและแต่ละส่วนด้วย (กจ 17:26)
c การพูดถึง “วันนั้น” โดยไม่มีคำขยายอื่นๆ เช่นเดียวกับใน 1 คร 1:8 เชิงอรรถ e ทำให้เปาโลพูดถึงแสงสว่างและเวลากลางวัน รวมทั้งยกเอา “การตื่นอยู่เสมอ” มาโต้กับความมืด กลางคืนและการนอนหลับ (ในความหมายที่แตกต่างไปจาก 1 ธส 4:13ฯ) การพูดเช่นนี้ยังแสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างคริสตชน (บุตรแห่งความสว่าง) กับคนอื่นๆ (บุตรแห่งความมืด) (ดู ยน 8:12 เชิงอรรถ b) คำสอนโดยสรุปของเปาโลก็คือ พระเจ้าทรงช่วยเราให้รอดพ้น เดชะพระคริสตเจ้าผู้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา
d “ตื่นหรือหลับ” หมายถึง “มีชีวิตหรือตายแล้ว” เหมือนกับใน 4:14-17 ผู้มีความเชื่อทุกคนจะได้รับความรอดพ้นในวาระสุดท้าย
e เราไม่รู้ว่า “ผู้ตักเตือน” เหล่านี้เป็นใคร มีหน้าที่อะไร แต่คริสตชนควรให้ความเคารพและความรักแก่คนเหล่านี้ เพราะว่าเขาได้อุทิศตนแด่พระคริสตเจ้า
f คำแนะนำสั้นๆ เหล่านี้ได้มีอิทธิพลมากต่อวิถีการดำเนินชีวิตฝ่ายจิตของคริสตชน (ดู 1:2; 2:13; ลก 18:1 เชิงอรรถ a; รม 1:10; 12:12; อฟ 6:18; ฟป 1:3-4; 4:6; คส 1:3; 4:2; 2 ธส 1; 11; 1 ทธ 2:8; 5:5; 2 ทธ 1:3)
g พระคุณของพระจิตเจ้า (4:8) เป็นลักษณะเฉพาะประการหนึ่งของยุคพระผู้ไถ่ และการทดสอบการดลใจของพระจิตเจ้าก็เป็นพระคุณประการหนึ่งเช่นเดียวกัน (1 คร 12:10; 14:29; 1 ยน 4:1; เทียบ 2 ธส 2:2; ดู 1 คร 12:1 เชิงอรรถ a)
h นี่เป็นครั้งเดียวที่เปาโลพูดถึงการแบ่งมนุษย์ออกเป็น 3 ส่วน คือร่างกาย (ดู รม 7:24 เชิงอรรถ I) วิญญาณ (ดู 1 คร 15:44 เชิงอรรถ w) และจิต (ซึ่งเข้าใจได้สองความหมาย คือ ในฐานะเป็นการประทับอยู่ของพระเจ้าในมนุษย์ บันดาลให้เกิดชีวิตใหม่ร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้า (รม 5:5 เชิงอรรถ e) หรือน่าจะหมายถึงส่วนลึกที่สุดของจิตใจมนุษย์ที่เปิดออกและตื่นตัวรอรับพระจิตเจ้า) (ดู รม 1:9 เชิงอรรถ e) เปาโลเน้นถึงผลงานของพระเจ้าผู้บันดาลให้มนุษย์มีความศักดิ์สิทธิ์ในทุกองค์ประกอบ (3:13; 4:3 เชิงอรรถ c) อันเป็นผลมาจากความซื่อสัตย์ของพระองค์
i นี่เป็นครั้งแรกที่พูดถึงคำสั่งให้อ่านจดหมายของอัครสาวกในที่ชุมนุม เปาโลต้องการเขียนถึงและสอนสมาชิกทุกคนของพระศาสนจักร ไม่ใช่สอนแต่เพียงผู้นำเท่านั้น ใน 2 คร 1:1; และ คส 4:16 เปาโลยังขอให้ส่งจดหมายต่อไปยังพระศาสนจักรอื่นๆ ด้วย ในชั่วระยะเวลาไม่นานนักจดหมายของบรรดาอัครสาวกได้รับความเคารพเท่ากับหนังสือพระวรสารและพันธสัญญาเดิม (2 ปต 3:15-16; ดู 1 มคบ 12:9 เชิงอรรถ c; 1 ทธ 5:18-19, 18 เชิงอรรถ g)
