พระพรพิเศษจากพระจิตเจ้า^a

12 ¹พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่ต้องการให้ท่านขาดความรู้เรื่องพระพรจากพระจิตเจ้า ²ท่านก็รู้อยู่แล้วว่าเมื่อยังเป็นคนต่างศาสนา ท่านยอมถูกชักจูงไปกราบไหว้รูปเคารพที่พูดไม่ได้^{b 3}ข้าพเจ้าขอยืนยันให้ท่านรู้ว่า ไม่มีผู้ใดพูดโดยพระจิตเจ้าทรงดลใจว่า “พระเยซูจงถูกสาปแช่ง” และหากพระจิตเจ้ามิได้ทรงดลใจ ก็ไม่มีผู้ใดพูดได้ว่า “พระเยซูคือองค์พระผู้เป็นเจ้า”

จุดประสงค์เดียวกันของพระพรพิเศษ

⁴พระพรพิเศษมีหลายประการ แต่มีพระจิตเจ้าพระองค์เดียว ⁵มีหน้าที่หลายอย่างต่างกัน แต่มีองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงพระองค์เดียว ⁶กิจการมีหลายอย่าง แต่มีพระเจ้าพระองค์เดียวผู้ทรงกระทำทุกอย่างในทุกคน^{c 7}พระจิตเจ้าทรงแสดงพระองค์ในแต่ละคนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ⁸พระจิตเจ้าประทานถ้อยคำที่ปรีชา^dแก่คนหนึ่ง พระจิตเจ้าพระองค์เดียวกันประทานถ้อยคำที่รอบรู้^eแก่อีกคนหนึ่ง พระจิตเจ้าพระองค์เดียวกัน ⁹ประทานความเชื่อ^fแก่อีกคนหนึ่ง พระจิตเจ้าพระองค์เดียวกันประทานพระพรบำบัดรักษาโรค ¹⁰ประทานอำนาจทำอัศจรรย์ให้อีกคนหนึ่ง ประทานให้อีกคนหนึ่งประกาศพระวาจา ให้อีกคนหนึ่งรู้จักจำแนกจิตต่างๆ^g ให้อีกคนหนึ่งพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ^h และให้อีกคนหนึ่งตีความอธิบายความหมายของภาษานั้นได้ ¹¹พระพรพิเศษทั้งมวลเป็นผลงานจากพระจิตเจ้าพระองค์เดียว ผู้ทรงแจกจ่ายพระพรต่างๆ ให้แต่ละคนตามที่พอพระทัย

การเปรียบเทียบกับร่างกายⁱ

¹²แม้ร่างกายเป็นร่างกายเดียว แต่ก็มีอวัยวะหลายส่วน อวัยวะต่างๆ เหล่านี้แม้จะมีหลายส่วนก็ร่วมเป็นร่างกายเดียวกันฉันใด พระคริสตเจ้า^jก็ฉันนั้น ¹³เดชะพระจิตเจ้าพระองค์เดียว เราทุกคนจึงได้รับการล้างมารวมเข้าเป็นร่างกายเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นชาวยิวหรือชาวกรีก ไม่ว่าจะเป็นทาสหรือเป็นไทยก็ตาม เราทุกคนต่างได้รับพระจิตเจ้าพระองค์เดียวกัน ¹⁴ร่างกายไม่ได้ประกอบด้วยอวัยวะส่วนเดียว แต่มีอวัยวะหลายส่วน ¹⁵ถ้าเท้าจะพูดว่า “ข้าพเจ้าไม่ใช่มือ จึงไม่เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย” แต่เท้าไม่ได้เป็นอวัยวะของร่างกายน้อยกว่าอวัยวะส่วนอื่น เพราะเป็นเพียงเท้า ¹⁶หรือถ้าหูจะพูดว่า “ข้าพเจ้าไม่ใช่ดวงตา จึงไม่ใช่ส่วนหนึ่งของร่างกาย” แต่ก็ไม่ได้ทำให้หูไม่เป็นอวัยวะของร่างกายเลย ¹⁷ถ้าร่างกายทั้งหมดเป็นดวงตา แล้วจะได้ยินได้อย่างไร ถ้าร่างกายทั้งหมดเป็นหู แล้วจะได้กลิ่นได้อย่างไร

¹⁸โดยแท้จริงแล้ว พระเจ้าทรงจัดอวัยวะต่างๆ ในร่างกายให้อยู่ในที่ที่ทรงพระประสงค์ ¹⁹ถ้าร่างกายทุกส่วนเป็นอวัยวะเดียวแล้ว ร่างกายจะอยู่ที่ไหน ²⁰เท่าที่เป็นอยู่ มีอวัยวะหลายส่วน แต่มีร่างกายเดียว ²¹ดวงตาพูดกับมือไม่ได้ว่า “เราไม่ต้องการเจ้า” และศีรษะก็พูดกับเท้าไม่ได้ว่า “เราไม่ต้องการเจ้า”

²²ตรงกันข้าม ส่วนที่เราคิดว่าเป็นอวัยวะที่อ่อนแอของร่างกายกลับเป็นอวัยวะที่จำเป็นมากกว่า ²³อวัยวะส่วนที่เราคิดว่าไม่มีเกียรติในร่างกาย เรากลับทะนุถนอมด้วยความเคารพเป็นพิเศษ และอวัยวะที่น่าอับอายของเรากลับได้รับการตกแต่งให้งดงามมากกว่าส่วนอื่น ²⁴อวัยวะที่น่าดูอยู่แล้วไม่ต้องการตกแต่งอะไรอีก พระเจ้าทรงประกอบร่างกายขึ้น โดยให้เกียรติแก่อวัยวะที่ไม่มีเกียรติมากกว่าอวัยวะอื่นๆ ²⁵เพื่อร่างกายจะได้ไม่มีการแตกแยกใดๆ ตรงกันข้าม อวัยวะแต่ละส่วนจะเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ²⁶ถ้าอวัยวะหนึ่งเป็นทุกข์ อวัยวะอื่นๆ ทุกส่วนก็ร่วมเป็นทุกข์ด้วย ถ้าอวัยวะหนึ่งได้รับเกียรติ อวัยวะอื่นๆ ทุกส่วนก็ร่วมยินดีด้วยเช่นเดียวกัน

²⁷ท่านทั้งหลายเป็นพระกายของพระคริสตเจ้า แต่ละคนต่างก็เป็นอวัยวะของพระกายนั้น ²⁸พระเจ้าทรงแต่งตั้งบางคนให้ทำหน้าที่ต่างๆ ในพระศาสนจักร คือ หนึ่งให้เป็นอัครสาวก สองให้เป็นประกาศก และสามให้เป็นครูอาจารย์^k ต่อจากนั้น คือผู้มีอำนาจทำอัศจรรย์ ผู้รักษาโรค ผู้ช่วยเหลือ^l ผู้ปกครอง^m และผู้พูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ ²⁹ทุกคนเป็นอัครสาวกหรือ ทุกคนเป็นประกาศกหรือ ทุกคนเป็นครูอาจารย์หรือ ทุกคนเป็นผู้ทำอัศจรรย์หรือ ³⁰ทุกคนได้รับพระพรพิเศษให้บำบัดโรคได้หรือ ทุกคนพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจได้หรือ ทุกคนเป็นผู้ตีความอธิบายความหมายของภาษานั้นหรือ

พระพรพิเศษของพระจิตเจ้าตามลำดับความสำคัญ บทเพลงสรรเสริญความรักⁿ

³¹ท่านทั้งหลายจงพยายามแสวงหาพระพรพิเศษที่ประเสริฐยิ่งกว่านี้เถิด ข้าพเจ้าจะขอชี้ทางที่ดีที่สุดให้ท่าน

12 a บทที่ 12 ถึงบทที่ 14 กล่าวถึงการใช้พระพรพิเศษของพระจิตเจ้าอย่างถูกต้อง พระพรพิเศษเหล่านี้พระจิตเจ้าประทานให้แก่กลุ่มคริสตชนเพื่อเป็นหลักฐานที่แลเห็นได้ว่าพระจิตเจ้าประทับอยู่ด้วย และเพื่อช่วยเหลือกลุ่มคริสตชนใหม่ๆ ให้ก้าวหน้าในความเชื่อ เพราะเขายังไม่ได้เปลี่ยนแปลงแนวความคิดเก่าๆ ทั้งหมดที่มีอยู่ก่อนจะมารับความเชื่อ คริสตชนชาวโครินธ์มีแนวโน้มที่จะให้ความสำคัญและพัฒนาพระพรพิเศษที่ดึงดูดความสนใจ และใช้พระพรพิเศษเหล่านี้เมื่อมาชุมนุมกันโดยขาดระเบียบวินัยดังที่เคยปฏิบัติในพิธีกรรมของคนต่างศาสนาบางพวก เปาโลตอบว่า พระพรพิเศษมีไว้เพื่อผลประโยชน์ของกลุ่มคริสตชนเป็นส่วนรวม จึงต้องไม่ก่อให้เกิดการแบ่งพรรคแบ่งพวกแข่งขันกันอย่างเด็ดขาด (บทที่ 12) ในความเป็นจริง ความรักแบบคริสตชนเป็นสิ่งที่ดีกว่าพระพรพิเศษทั้งหลาย (บทที่ 13) ในที่สุดเปาโลอธิบายว่า พระพรพิเศษเหล่านี้มีความสำคัญมากหรือน้อยตามที่พระพรพิเศษเหล่านี้จะช่วยเสริมสร้างกลุ่มคริสตชนได้มากน้อยเพียงไร (บทที่ 14)

^b ข้อความนี้ อาจหมายถึงการชุมนุมที่ไร้ระเบียบของคนต่างศาสนาบางกลุ่ม ซึ่งถือว่าการแสดงออกภายนอกเช่นนี้มีความสำคัญมากกว่าคำสั่งสอน ส่วนการชุมนุมของคริสตชนเน้นการเทศน์สอนและการประกาศพระวาจาว่าเป็นเครื่องหมายของพระพรพิเศษจากพระจิตเจ้า

^c ให้สังเกตถึงวิธีกล่าวถึงพระตรีเอกภาพ (เทียบ 6:11; 2 คร 13:13 เชิงอรรถ e)

^d คงจะหมายถึงพระพรให้เทศน์สอนความจริงลึกซึ้งในคริสตศาสนาเรื่องพระเจ้า และชีวิตพระเจ้าในตัวเรา นี่คือ “คำสั่งสอนที่สมบูรณ์” ใน ฮบ 6:1; ดู 2 คร 2:6-16

^e หมายถึง พระพรที่จะเทศน์สอนความจริงเบื้องต้นของคริสตศาสนา “คำสอนเบื้องต้นเกี่ยวกับพระคริสตเจ้า” ใน ฮบ 6:1

^f หมายถึง ความเชื่อที่เข้มข้นกว่าปกติ (เทียบ 13:2)

^g หมายถึง พระพรที่จะจำแนกว่าพรนั้นมาจากพระจิตเจ้า หรือเป็นพรตามธรรมชาติ หรือเป็นการกระทำของจิตชั่ว

^h ผู้ที่รับพระพรให้พูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจสามารถอธิษฐานภาวนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสรรเสริญพระเจ้าเมื่อพระจิตเจ้าทรงดลใจให้เข้าฌาน โดยเปล่งเสียงที่ฟังแล้วไม่มีใครเข้าใจ เปาโลเรียกพระพรเช่นนี้ว่าเป็น “การพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ” (14:5, 6, 18, 23, 39;14:2, 4, 9, 13, 14, 19, 26, 27) พระพรนี้เป็นผลแรกที่แลเห็นได้เมื่อพระจิตเจ้าเสด็จลงมาในพระศาสนจักรสมัยแรก (ดู กจ 2:3-4; 10:44-46; 11:15; 19:6)

ⁱ เปาโลใช้การเปรียบเทียบสังคมกับร่างกายที่เป็นหนึ่งเดียวแต่มีองค์ประกอบหลายส่วนอย่างที่คนโบราณนิยมใช้ แต่ความคิดของเปาโลเรื่องพระกายของพระคริสตเจ้า มีต้นกำเนิดมาจากการระลึกถึงการกลับใจของตน (ดู กจ 9:4ฯ; กท 1:15ฯ) เมื่อมาเชื่อว่าพระวรกายของพระคริสตเจ้าได้กลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตาย และได้รับชีวิตจากพระจิตเจ้า (รม 1:4 เชิงอรรถ c) ได้กลายเป็น “ผลแรก” ของสิ่งสร้างใหม่ (1 คร 15:23) พระวาจาที่พระเยซูเจ้าได้ตรัสเมื่อเปาโลกลับใจว่า “เราคือเยซู ซึ่งเจ้ากำลังเบียดเบียน” ส่อให้เห็นว่า คริสตชนเป็นบุคคลเดียวกับพระคริสตเจ้าผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ ในจดหมายของเปาโล ร่างกายของคริสตชนร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพระวรกายที่กลับคืนชีพแล้วของพระคริสตเจ้า (รม 8:11) โดยทางศีลล้างบาป (1 คร 12:13; เทียบ รม 6:4 เชิงอรรถ a ) และศีลมหาสนิท (1 คร 10:16ฯ) ซึ่งทำให้คริสตชนเป็นส่วนของพระวรกายนั้น (1 คร 6:15) คริสตชนร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้า จนกลายเป็นพระวรกายเดียวของพระองค์ (ซึ่งเวลานี้เรียกว่า “พระกายทิพย์” 1 คร 12:27; รม 12:4ฯ) ในภายหลังเปาโลจะพัฒนาคำสอนที่เป็นรูปธรรม ใน 1 คร นี้ ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นในจดหมายที่เขียนขึ้นระหว่างถูกจองจำ ในจดหมายเหล่านี้ความคิดพื้นฐานยังคงเหมือนเดิม คือมนุษย์ได้รับการคืนดีกับพระเจ้าโดยกลายเป็นส่วนของพระวรกายของพระคริสตเจ้า (อฟ 5:30) พระกายนี้ได้สิ้นพระชนม์แล้ว แต่บัดนี้กลับมีชีวิตอยู่เดชะพระจิตเจ้า (อฟ 2:14-18; คส 1:22) อย่างไรก็ตาม เปาโลเน้นถึงความเป็นหนึ่งเดียวของพระกายซึ่งนำคริสตชนทุกคนมารวมเป็นหนึ่งเดียวในพระจิตเจ้าองค์เดียวกัน (อฟ 4:4; คส 3:15) และเน้นว่าพระวรกายนั้น คือ พระศาสนจักรนั่นเอง (อฟ 1:22ฯ; 5:23; คส 1:18, 24) ดังนั้น เมื่อเปาโลเปรียบเทียบพระศาสนจักรกับร่างกายแล้ว (อฟ 4:12ฯ; คส 2:19) ท่านก็ยืนยันว่าพระคริสตเจ้าทรงเป็นศีรษะของพระวรกายนี้ (อฟ 1:22; 4:15ฯ; 5:23; คส 1:18; 2:19 เทียบ 1 คร 12:21) คำยืนยันนี้อาจพัฒนามาจากแนวความคิดว่าพระคริสตเจ้าทรงเป็นประมุข (ศีรษะ) ของฤทธิ์อำนาจทั้งหลาย (คส 2:10) ในที่สุด เปาโลยังขยายความหมายว่าพระวรกายของพระคริสตเจ้านี้รวมจักรวาลทั้งหมดเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองของพระคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าอีกด้วย (อฟ 1:23 เชิงอรรถ t; ดู ยน 2:21 เชิงอรรถ i)

^j ร่างกายมนุษย์รวมอวัยวะหลายส่วนให้เป็นหนึ่งเดียวกันฉันใด พระคริสตเจ้าก็ทรงนำคริสตชนทุกคนเข้ามาเป็นหนึ่งเดียวกันในพระวรกายของพระองค์ฉันนั้น และดังนี้พระคริสตเจ้าทรงเป็นที่มาของเอกภาพในพระศาสนจักร

^k กลุ่มคริสตชนแต่ละกลุ่มมีครูประจำสำหรับสอนความเชื่อ (ดู กจ 13:1 เชิงอรรถ a)

^l แปลตามตัวอักษรว่า “ความช่วยเหลือ” อาจหมายถึงผู้ที่เก็บทานและแจกจ่ายให้แก่คนยากจน หรือผู้ที่ได้รับแต่งตั้งให้คอยช่วยเหลือในการชุมนุม

^m พระพรเพื่อบริหาร และเป็นผู้นำกลุ่มคริสตชน

ⁿ บทที่ 13 แบ่งเป็นสามตอน (1) ความสูงส่งของความรัก ข้อ1-3 (2) กิจการของความรัก ข้อ 4-7 (3) ความรักคงอยู่ตลอดไป ข้อ 8-13 ข้อความนี้พูดถึงความรักระหว่างพี่น้องคริสตชน ไม่พูดถึงความรักต่อพระเจ้าโดยตรง แต่พูดเป็นนัยถึงเรื่องความเชื่อและความหวัง โดยเฉพาะในข้อ 13