สัปดาห์ที่ 11 เทศกาลธรรมดา
11 กุมภาพันธ์ 2018
บทอ่าน ลนต 13:1-2, 44-46 ; 1 คร 10:31-11:1 ; มก 1:40-45
พระวรสารสัมพันธ์กับ คำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก (CCC) 1504, 2616
จุดเน้น ให้เราใช้ทุกสิ่งที่พระเจ้าประทานให้เรา เพื่อช่วยคนสุดท้าย คนต่ำต้อย และยากจนรอบตัวเรา
ประชาชนในอิสราเอลและยูดาห์สมัยโบราณมีความคิดจำกัดเกี่ยวกับบาปและพระหรรษทาน สำหรับหลายคน พระเจ้าเป็นภาพห่างไกล กล่าวคือ อดทนน้อยและค่อนข้างไม่เมตตากรุณา ผลที่ตามมาสำหรับบาป ที่แย่สุดคือ โรคเรื้อน ประชาชนคิดว่าเป็นผลของบาป รักษาไม่ได้ และบาปนี้ไม่สามารถอภัยได้ สำหรับชาวยิว การพยายามปฏิบัติตามธรรมบัญญัติ เรื่องพิธีชำระมลทิน (ลนต 14:1-32) การสัมผัสคนโรคเรื้อนจะทำให้เรามีมลทิน และทำให้เกิดโชคร้ายต่างๆ
ดังนั้น เป็นพันปี คนโรคเรื้อนจึงเหมือน “ตายทั้งเป็น” ถูกตัดขาดจากครอบครัว และต้องออกไปอยู่ไกลๆ นอกสังคม ไม่สามารถทำงานหรือมีครอบครัว ถูกเหยียดหยามลดศักดิ์ศรีและถูกกระทำเหมือนไม่เป็นคน พวกเขาต้องออกไปอยู่นอกเมือง ไม่พบปะใครนอกจากคนโรคเรื้อนด้วยกัน ไม่มีที่พักอาศัย และต้องสั่นกระดิ่งบอกว่า “มีมลทิน มีมลทิน” เพื่อป้องกันคนอื่นไม่ให้มาติดต่อกับพวกเขา แม้โดยไม่ได้ตั้งใจ
ดังที่เราทราบแล้วว่า พระเยซูเจ้ามิได้มาเพื่อคนร่ำรวย คนฉลาด ฝ่ายโลก พระองค์เสด็จมาเพื่อช่วยคนสุดท้าย คนต่ำต้อย คนถูกทอดทิ้ง คนพิการ และแม้คนโรคเรื้อน พระเยซูเจ้าสัมผัสคนโรคเรื้อน ในพระวรสารวันนี้ ซึ่งมีพิธีชำระมลทินในสมัยนั้น มีอัศจรรย์เกิดขึ้น 2 ประการ ชายคนนั้นหายจากโรคเรื้อนและสัมผัสความรักของพระคริสตเจ้า
ในการรักษาคนโรคเรื้อนนี้ เราเห็นว่าอัศจรรย์มิได้เหมือนกับการทำให้ลาซารัสกลับคืนชีพ พระเยซูเจ้าทรงยื่นมือไปสัมผัส และคืนชีวิตให้เขา แต่แปลกไหมครับที่พระเยซูเจ้าไม่ต้องการให้ชายนี้ไปบอกใคร ที่ทำสิ่งนี้ พระเยซูเจ้ามีเหตุผล พระองค์ต้องการให้ประชาชนเชื่อในพระองค์ เพราะความเชื่อ มิใช่เพราะชื่อเสียง
พระเยซูเจ้าสามารถทำงานน่ามหัศจรรย์นี้ เพื่อช่วยวิญญาณที่หมดหวัง เพราะพระองค์ทำทุกสิ่งเพื่อพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า ดังที่นักบุญเปาโลได้กล่าวในบทอ่านที่ 2 พระองค์มิได้อยู่คนเดียว พระศาสนจักรได้ยกย่องบรรดานักบุญผู้ศักดิ์สิทธิ์มากมาย ผู้เลียนแบบความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของพระคริสตเจ้า ในเวลาทำงานกับผู้ป่วยและคนจน นักบุญที่เด่นๆ ได้รับการประกาศแต่งตั้งไม่นานมานี้ เช่น คุณแม่เทเรซาแห่งกัลกัตตา และนักบุญดาเมียน พระสงฆ์ผู้อุทิศชีวิตดูแลคนโรคเรื้อนแห่งโมโลไก (เกาะในหมู่เกาะฮาวาย ตอนกลางของมหาสมุทรแปซิฟิก) ความรักเมตตาของนักบุญทั้งสองมิใช่เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง แต่เพื่อช่วยผู้อื่นให้รอด นั่นคือ อุทิศความสามารถ ทรัพย์สมบัติ และเวลาเพื่อทำความดีที่ยิ่งใหญ่ เมื่อเราใช้ทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงมอบให้เรา เพื่อช่วยคนสุดท้าย คนต่ำต้อย และยากจนทุกคนรอบตัวเรา
พระสังฆราช วีระ อาภรณ์รัตน์ แปล
จาก Daily Homilies โดย Catholic Diocese of Lansing Vol. 51, No. 1 (มกราคม-มีนาคม 2018), หน้า 67-68.