“พระอาจารย์ต้องการใช้มัน”
56. พระเมสสิยาห์เสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม (มก 11:1-11)
     11 ¹เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จพร้อมกับบรรดาศิษย์เข้ามาใกล้กรุงเยรูซาเล็ม ที่หมู่บ้านเบธฟายีและเบธานี ใกล้กับภูเขามะกอกเทศ พระองค์ทรงใช้ศิษย์สองคนไป ²ตรัสแก่เขาว่า “จงเข้าไปในหมู่บ้านข้างหน้า เมื่อเข้าไปแล้ว ท่านจะพบลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่ ยังไม่มีใครเคยขี่ลาตัวนั้นเลย จงแก้เชือกและจูงมันมาเถิด

³ถ้ามีผู้ใดถามว่า ‘ทำไมท่านจึงทำเช่นนี้’ จงบอกเขาว่า ‘พระอาจารย์ต้องการใช้มัน และจะส่งกลับคืนมาให้ทันที’” ⁴ศิษย์ทั้งสองคนออกไป พบลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่ที่ประตูด้านนอกบนถนน ขณะที่เขากำลังแก้เชือก ⁵บางคนที่ยืนอยู่ที่นั่นถามว่า “ทำอะไรกัน แก้เชือกลูกลาทำไม” ⁶ศิษย์ทั้งสองคนก็ตอบตามที่พระเยซูเจ้าได้ตรัสไว้ เขาจึงยอมให้นำลูกลาไป ⁷ศิษย์ทั้งสองคนจูงลูกลามาถวายพระเยซูเจ้า ปูเสื้อคลุมของตนบนหลังลา พระองค์จึงทรงลูกลาตัวนั้น ⁸คนจำนวนมากปูเสื้อคลุมของตนตามทาง บางคนปูกิ่งไม้ซึ่งตัดมาจากทุ่งนาด้วย ⁹พวกที่เดินไปข้างหน้า และผู้ที่ตามมาข้างหลังต่างโห่ร้องว่า “โฮซานนา ขอถวายพระพรแด่ผู้มาในพระนามองค์พระผู้เป็นเจ้า ¹⁰ขอพระพรจงมีแด่พระอาณาจักรที่กำลังจะมาถึงของกษัตริย์ดาวิด บรรพบุรุษของเรา โฮซานนา ณ สวรรค์สูงสุด” ¹¹พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม เข้าไปในพระวิหาร เมื่อทอดพระเนตรสิ่งต่างๆ โดยรอบแล้ว พระองค์ก็เสด็จออกไปยังหมู่บ้านเบธานี พร้อมกับอัครสาวกสิบสองคน ขณะนั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว

a) อธิบายความหมาย
         พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโกตั้งแต่บทที่ 11 ถึงบทที่ 13 เป็นภาคสำคัญที่เริ่มต้น(ด้วยการ)เล่าสัปดาห์การรับทรมานของพระเยซูเจ้า สถานที่ของเหตุการณ์ต่าง ๆ คือกรุงเยรูซาเล็ม พระวิหารและหมู่บ้านโดยรอบ นักบุญมาระโกให้รายละเอียดในสามวันแรกดังนี้ วันอาทิตย์ใบลาน พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม (เทียบ 11:1-11) วันจันทร์เล่าเรื่องการสาปแช่งต้นมะเดื่อเทศและการชำระพระวิหารโดยขับไล่พ่อค้า (เทียบ 11:12-19) และวันอังคาร รวบรวมเหตุการณ์หลายเรื่อง เช่น คำสั่งสอนเกี่ยวกับการอธิษฐานภาวนา (เทียบ 11:20-25) การโต้เถียงกับคู่อริในห้าเรื่อง (เทียบ 11:27-12-:44) และจบลงด้วยคำปราศรัยเรื่องอวสานกาล (เทียบ 13:1-36)

         ข้อความพระเมสสิยาห์เสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม (มก 11:1-11) นี้เป็นเหตุการณ์ที่พระเยซูเจ้าพอพระทัยให้เกิดขึ้น เพราะพระองค์ทรงสำแดงองค์อย่างเปิดเผยต่อหน้าแม้บรรดาศัตรูว่า ทรงเป็นพระเมสสิยาห์ ผู้ที่พระเจ้าทรงส่งลงมาแก่ประชากรอิสราเอล

- เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จพร้อมกับบรรดาศิษย์เข้ามาใกล้กรุงเยรูซาเล็ม ที่หมู่บ้านเบธฟายีและเบธานี ใกล้กับภูเขามะกอกเทศ แม้ทุกวันนี้ ผู้เชี่ยวชาญพระคัมภีร์ยังไม่สามารถกำหนดอย่างแน่นอนว่า หมู่บ้านทั้งสองแห่งนี้อยู่ที่ใด(ในประเทศ..) แต่คงจะต้องอยู่ใกล้กรุงเยรูซาเล็มทางทิศตะวันออกของภูเขามะกอกเทศ คำว่า “เบธฟายี” หมายถึง “บ้านของมะเดื่อเทศ” และคำว่า “เบธานี” หมายถึง “บ้านของผู้ยากจน” ถ้าจะเดินทางจากกรุงเยรูซาเล็มไปหมู่บ้านเบธานีก็จะต้องลงมาจากยอดภูเขามะกอกเทศ (สูง 808 เมตร) และผ่านหมู่บ้านเบธฟายี

- พระองค์ทรงใช้ศิษย์สองคนไป พระเยซูเจ้าทรงเป็นผู้ริเริ่มจัดวันฉลอง ทรงสำแดงว่าเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงจัดการทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะทรงมีจิตสำนึกว่าเป็นพระเมสสิยาห์อย่างแท้จริง

- ตรัสแก่เขาว่า “จงเข้าไปในหมู่บ้านข้างหน้า ธรรมประเพณีถือว่าหมู่บ้านเบธฟายีตั้งอยู่ด้านหน้าภูเขามะกอกเทศ ปัจจุบันมีสักการสถานเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์นี้ ภายในมีหินขัดก้อนใหญ่ และบนฝาผนังมีภาพวาดเมื่อปูนยังหมาด ๆ คือภาพแสดงการกลับคืนชีพของลาซารัส ภาพบรรดาอัครสาวกนำลากับลูกลาไปหาพระองค์ ภาพประชากรถือกิ่งใบลาน และภาพบันทึกชื่อหมู่บ้านเบธฟายี

- เมื่อเข้าไปแล้ว ท่านจะพบลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่ ข้อความนี้ชวนผู้อ่านให้ระลึกถึง ข้อความในพันธสัญญาเดิมที่ว่า “ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงร่าเริงอย่างยิ่ง ธิดาแห่งกรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงโห่ร้องด้วยความยินดีเถิด ดูซิ กษัตริย์ของท่านกำลังเสด็จมาหาท่าน พระองค์ทรงเที่ยงธรรมและทรงชัยชนะ ทรงถ่อมพระองค์และประทับบนหลังลา บนหลังลาตัวน้อย ลูกแม่ลา” (ศคย 9:9) พระเมสสิยาห์– กษัตริย์จะทรงเปลื้องเครื่องทรงที่หรูหราสง่างามอย่างกษัตริย์ในอดีต จะทรงลาตามประเพณีของเจ้านาย พระเยซูเจ้าจึงทรงทำให้คำพยากรณ์นี้เป็นความจริงเมื่อทรงลาเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม

- ยังไม่มีใครเคยขี่ลาตัวนั้นเลย จงแก้เชือกและจูงมันมาเถิด ลาตัวนั้นสมควรเป็นสัตว์ที่ยังไม่เคยมีผู้ใดใช้งานเลย เพื่อเป็นเครื่องบูชาถวายแด่พระเยซูเจ้า

- ถ้ามีผู้ใดถามว่า ‘ทำไมท่านจึงทำเช่นนี้’ จงบอกเขาว่า ‘พระอาจารย์ต้องการใช้มัน และจะส่งกลับคืนมาให้ทันที’” คำว่า “พระอาจารย์” ในต้นฉบับภาษากรีกว่า “องค์พระผู้เป็นว่า” (Kyrios) ในพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโกเป็นครั้งแรกที่พระเยซูเจ้าทรงเรียกพระองค์เองโดยใช้พระนามนี้ อย่างไรก็ตาม หญิงชาวซีโรฟีนีซียเคยใช้คำเดียวกัน “Kyrios” เมื่อทูลตอบพระเยซูเจ้าว่า “ถูกแล้ว พระเจ้าข้า ”(7:28)

- ศิษย์ทั้งสองคนออกไป พบลูกลาตัวหนึ่งผูกอยู่ที่ประตูด้านนอกบนถนน ขณะที่เขากำลังแก้เชือก บางคนที่ยืนอยู่ที่นั่นถามว่า “ทำอะไรกัน แก้เชือกลูกลาทำไม” ศิษย์ทั้งสองคนก็ตอบตามที่พระเยซูเจ้าได้ตรัสไว้ เขาจึงยอมให้นำลูกลาไป ศิษย์ทั้งสองคนจูงลูกลามาถวายพระเยซูเจ้า ปูเสื้อคลุมของตนบนหลังลา พระองค์จึงทรงลูกลาตัวนั้น พระเยซูเจ้าในฐานะพระเมสสิยาห์ – กษัตริย์ทรงมีสิทธิที่จะเอาสัตว์ที่เป็นพาหนะจากประชาชนมาใช้ (เทียบ 1 ซมอ 8:17) พระองค์จะทรงลาเหมือนประทับบนบัลลังก์ บรรดาศิษย์จึงปูเสื้อคลุมของตนบนหลังลา

- คนจำนวนมากปูเสื้อคลุมของตนตามทาง บางคนปูกิ่งไม้ซึ่งตัดมาจากทุ่งนาด้วย การกระทำเช่นนี้เป็นธรรมเนียมแสดงความเคารพและความจงรักภักดีต่อกษัตริย์ (เทียบ 2 พกษ 9:13) และต่อผู้มีชัยชนะ เปรียบเทียบกับการปูพรมตามทางที่กษัตริย์จะทรงพระดำเนิน

- พวกที่เดินไปข้างหน้า และผู้ที่ตามมาข้างหลังต่างโห่ร้องว่า “โฮซานนา คำว่า “โฮซานนา” เป็นคำภาษาฮีบรูและอาราเมอิกแปลตามตัวอักษรได้ว่า “โปรดทรงช่วยให้รอดพ้น” เป็นคำวอนขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า ซึ่งต่อมาภายหลังนำมาใช้เป็นเพียงคำโห่ร้องเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชาวยิวใช้คำนี้ในวันที่เจ็ดของเทศกาลอยู่เพิง (เทียบ สดด 118:25)

- ขอถวายพระพรแด่ผู้มาในพระนามองค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นคำโห่ร้องของประชาชนที่ต้อนรับพระเมสสิยาห์ โดยประยุกต์ใช้คำนี้มาจากบทเพลงสดุดีที่ 118:26 ซึ่งกล่าวถึงผู้จาริกแสวงบุญที่เดินทางมากรุงเยรูซาเล็ม ส่วนวลีที่ว่า “ผู้มา” เป็นสำนวนที่ใช้บ่อย ๆ หมายถึงพระเมสสิยาห์ที่ประชากรอิสราเอลกำลังรอคอย (เทียบ มธ 11:3; ลก 7:19; ยน 3:31, 6:14, 11:27)

- ขอพระพรจงมีแด่พระอาณาจักรที่กำลังจะมาถึงของกษัตริย์ดาวิด บรรพบุรุษของเรา โฮซานนา ณ สวรรค์สูงสุด” พันธสัญญาใหม่เสนอภาพพระเยซูเจ้าทรงเป็นบุตรหลานตามกฎหมายของกษัตริย์ดาวิดและทรงเป็นทายาทของพระอาณาจักรในราชวงศ์กษัตริย์ดาวิด วลีที่ว่า “ณ สวรรค์สูงสุด” เป็นคำโห่ร้องที่ชวนให้คิดถึงบทเพลงของบรรดาทูตสวรรค์ เมื่อประเยซูเจ้าประสูติ (เทียบ ลก 2:14) เป็นคำสรรเสริญพระเจ้าผู้ประทานความรอดพ้นผ่านทางพระเมสสิยาห์

- พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม เข้าไปในพระวิหาร ในสมัยของพระเยซูเจ้า คำว่า “พระวิหาร” ที่กรุงเยรูซาเล็มไม่หมายถึงเพียงสักการสถานเท่านั้น แต่ยังหมายถึงตึกและลานหลายแห่งที่ตั้งอยู่ในที่ราบบนยอดเนินเขา ซึ่งในปัจจุบันเป็นที่ตั้งอยู่สุเหร่าโอมาร เป็นพระวิหารที่สร้างขึ้นใหม่ หลังจากชาวยิวถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยที่กรุงบาบิโลน เมื่อพระวิหารที่กษัตริย์ซาโลมอนทรงสร้างถูกทำลายพร้อมกับกรุงเยรูซาเล็มในปี 587 ก่อนคริสตกาล ต่อมา กษัตริย์เฮโรดมหาราชทรงขยายและบูรณะพระวิหารนี้

- เมื่อทอดพระเนตรสิ่งต่างๆ โดยรอบแล้ว เราพบรายละเอียดนี้เฉพาะในพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมาระโกเท่านั้น เป็นการเตรียมการขับไล่พ่อค้าออกจากพระวิหารในวันรุ่งขึ้น การทอดพระเนตรโดยรอบของพระเมสสิยาห์เป็นการตัดสินอย่างเด็ดขาดของพระองค์เกี่ยวกับพิธีกรรมในพันธสัญญาเดิม

-พระองค์ก็เสด็จออกไปยังหมู่บ้านเบธานี พร้อมกับอัครสาวกสิบสองคน ขณะนั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว เช่นเดียวกับเวลาเย็นในวันต่อมา (เทียบ 11:19; 13:1, 3) พระเยซูเจ้าทรงแสวงหาที่หลบภัยและที่พักผ่อนในหมู่บ้านเบธานี ทรงพักอยู่กับมิตรสหาย