เพลงสดุดีที่ 127
ความวางใจในพระญาณเอื้ออาทรa
สดด บทนี้เป็นเพลงสดุดีประเภทปรีชาญาณที่สอนว่า ความสำเร็จในการประกอบกิจการ หรือการที่สามีภรรยาจะมีบุตรสืบสกุลนั้นไม่เป็นผลจากความพยายามของมนุษย์เท่านั้น แต่ยังเป็นของประทานจากพระเจ้า สดด บทนี้มิได้ต่อต้านความพยายามหรือการงานของมนุษย์เลย เพียงแต่ประณามท่าทีโอหังของมนุษย์ ที่คิดว่าตนจะประสบความสำเร็จได้โดยไม่ต้องพึ่งพระเจ้า โลกปัจจุบันของเราอยู่ในอันตรายที่จะลืมความจริงประการนี้ และคิดว่ามนุษย์เรามีความสามารถพอที่จะสร้างบ้านเมือง และสร้างครอบครัวของตนหรือของนานาชาติได้โดยไม่ต้องพึ่งพระเจ้า ความตั้งใจเช่นนี้จะเป็นจริงไปไม่ได้ ถ้ามนุษย์ไม่เคารพกฎของพระเจ้า และให้กฎนี้ควบคุมกิจการต่างๆ ของตน คริสตชนจึงมีพันธะที่จะดำเนินชีวิตเป็นแบบฉบับแก่โลก เพื่อเตือนให้ระลึกถึงความจริงประการนี้
บทเพลงของผู้แสวงบุญ ของกษัตริย์ซาโลมอน
1ถ้าพระยาห์เวห์ไม่ทรงสร้างบ้าน
ช่างก่อสร้างก็ทำงานไร้ผล
หากพระยาห์เวห์ไม่ทรงพิทักษ์รักษานครไว้
ยามที่เฝ้าอยู่ก็เหนื่อยเปล่า
2ไม่มีประโยชน์ใดที่ท่านทั้งหลายจะรีบตื่นแต่เช้ามืด
เข้านอนเวลาดึก
และทำมาหากินด้วยความเหน็ดเหนื่อย
พระองค์ประทานอาหารแก่ผู้ที่ทรงรักb แม้เขากำลังหลับ
3บุตรเป็นมรดกที่พระยาห์เวห์ประทานให้
บุตรหลานเป็นบำเหน็จรางวัลจากพระองค์
4บุตรที่เกิดมาเมื่อบิดายังหนุ่ม
เป็นเสมือนลูกธนูในมือของนักรบ
5บุรุษที่มีลูกธนูเต็มแล่งเช่นนี้ย่อมเป็นสุข
เขาจะไม่ต้องอับอายเมื่อต้องแก้คดีกับคู่ความในศาลc
127 a ถ้าพระเจ้าไม่ทรงช่วยเหลือ มนุษย์จะตรากตรำทำงานสักเท่าใดก็ไร้ผล อาหารประจำวันและลูกหลานล้วนเป็นของประทานจากพระเจ้าทั้งสิ้น
b “ผู้ที่ทรงรัก” อาจหมายถึงกษัตริย์ซาโลมอน (เทียบ 2 ซมอ 12:25) ดังที่คำขึ้นต้นสันนิษฐานว่า สดด บทนี้เป็นของกษัตริย์ซาโลมอน
c “ในศาล” แปลตามตัวอักษรว่า “ที่ประตูเมือง” ซึ่งเป็นสถานที่ที่ชาวเมืองมาชุมนุมกันเพื่อพบปะและประกอบธุรกิจต่างๆ
