เพลงสดุดีที่ 120

ประณามผู้ทำลายสันติ

ข้อความของ สดด บทนี้ชวนให้คิดว่าชาวยิวใจศรัทธาคนหนึ่งกำลังหวนคิดถึงช่วงเวลายากลำบากที่เขาพำนักอยู่ท่ามกลางชนต่างด้าวที่ไม่เป็นมิตรนอกแผ่นดินปาเลสไตน์ เขารู้สึกขมขื่นเมื่อระลึกว่าพวกเหล่านั้นมีแต่กล่าวมุสาใส่ร้ายเขา พยายามหาเรื่องทะเลาะกับเขา ทั้งๆ ที่เขารักสันติ บัดนี้เขารู้สึกขอบคุณพระเจ้าที่ทรงฟังคำอธิษฐานของเขา และทรงช่วยเขาให้พ้นภัยกลับมาอยู่ในบ้านเมืองอีก เขาอ้อนวอนพระองค์ให้ทรงปกป้องเขาต่อไป ในบทเทศน์บนภูเขาพระเยซูเจ้าทรงสอนว่า “ผู้สร้างสันติย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของพระเจ้า” (มธ 5:9) นักบุญเปาโลก็สอนคริสตชนชาวโรม และสอนเราทุกคนด้วย ให้ดำเนินชีวิตในสันติกับทุกคน (รม 12:18)

บทเพลงของผู้แสวงบุญ^a

¹ในยามทุกข์ยาก ข้าพเจ้าร้องหาพระยาห์เวห์

        พระองค์ก็ทรงตอบข้าพเจ้า

²ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากปากที่พูดเท็จ

        และจากลิ้นหลอกลวง

³เจ้าลิ้นหลอกลวงเอ๋ย พระองค์จะทรงตอบแทนเจ้าอย่างไร

        และจะทรงตอบแทนมากกว่านี้อีกอย่างไร^b

⁴พระองค์จะทรงยิงเจ้าด้วยลูกธนูศึกสุดคม

        พร้อมกับถ่านไม้ซากที่ลุกโชน

⁵ข้าพเจ้าโชคร้ายที่ต้องอาศัยอย่างคนต่างถิ่นในแดนเมเชค^c

        ต้องอาศัยอยู่ในกระโจมของชนเคดาร์

⁶ข้าพเจ้าพำนักอยู่นานเกินไป

        กับผู้คนที่เกลียดชังสันติ

⁷ข้าพเจ้ารักสันติ

        แต่เมื่อพูดถึงสันติ เขาทั้งหลายก็มุ่งจะทำสงคราม

120 a เพลงสดุดีบทนี้เป็นบทแรกในชุด “บทเพลงของผู้แสวงบุญ” (สดด 120-134) ซึ่งผู้แสวงบุญชาวอิสราเอลขับร้องเมื่อเดินทางขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็ม (ดู สดด 84:6 เชิงอรรถ c; อสย 30:29)

^b คำถาม “จะตอบแทนอย่างไร...ตอบแทนมากกว่านี้อย่างไร” เลียนแบบสูตรที่ใช้ในการสาบานและขอให้พระเจ้าทรงสาปแช่ง “ขอให้พระเจ้าทรงตอบแทนเช่นนี้ และมากยิ่งกว่านี้อีก...” (ดู นรธ 1:17 เชิงอรรถ f; 1 ซมอ 3:17; 14:44; 20:13; 25:22)

^c “เมเชค” เป็นดินแดนแถบเทือกเขาคอเคซัส ถิ่นอาศัยของชนผิวขาว (ปฐก 10:2; อสค 27:13) ในภายหลัง “โกก” จะเป็นกษัตริย์ของดินแดนนี้ (อสค 38:2) * “ชนเคดาร์” คือชาวอาหรับซึ่งอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารซีเรีย ผู้ประพันธ์เพลงสดุดีบทนี้ใช้ชนสองเผ่านี้ในความหมายคล้ายกับว่าเป็นคนป่าเถื่อน ไร้อารยธรรม