เพลงสดุดีที่ 91

บทภาวนาขอความคุ้มครองจากพระเจ้า^a

          สดด บทนี้จัดอยู่ในประเภท “ปรีชาญาณ” แสดงความวางใจเต็มที่ต่อพระเจ้าผู้ทรงอานุภาพและพร้อมที่จะปกป้องผู้ที่เข้ามาพึ่งพระองค์ในพระวิหารให้พ้นจากภยันตรายทั้งปวง พันธสัญญาใหม่อ้างข้อความจาก สดด บทนี้เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสว่าบรรดาศิษย์จะได้รับความคุ้มครองจากพระเจ้าในงานแพร่ธรรม (มก 16:18; ลก 10:19) คริสตชนแต่ละคนกำลังเดินทางมุ่งสู่นครเยรูซาเล็มในสวรรค์ แต่การเดินทางนี้เต็มไปด้วยอันตรายต่างๆ มีแต่พระเจ้าเท่านั้นจะทรงช่วยป้องกันเราได้ “เพราะเรามิได้ต่อสู้กับพลังมนุษย์ แต่ต่อสู้กับนิกรเจ้าและนิกรอำนาจ ต่อสู้กับผู้ปกครองพิภพแห่งความมืดมนนี้ ต่อสู้กับบรรดาจิตแห่งความชั่วร้ายที่อยู่บนท้องฟ้า” (อฟ 6:12)

¹ท่านผู้อาศัยอยู่ในที่คุ้มครองของพระผู้สูงสุด

        และพำนักอยู่ใต้ร่มเงาของพระผู้ทรงสรรพานุภาพ^b

²จงทูล^cพระยาห์เวห์ว่า “พระองค์ทรงเป็นแหล่งลี้ภัยของข้าพเจ้า และทรงเป็นป้อมปราการของข้าพเจ้า

        พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าวางใจในพระองค์

³พระองค์จะทรงช่วยท่านให้พ้นจากบ่วงแร้วของนายพราน

        ให้พ้นจากโรคระบาด^dที่นำความตายมาให้

⁴พระองค์จะทรงปกป้องท่านไว้ด้วยปีกของพระองค์

        ท่านจะมีที่ลี้ภัยอยู่ภายใต้ร่มปีกของพระองค์

ความซื่อสัตย์ของพระองค์เป็นโล่กำบังและเป็นเกราะป้องกัน

⁵ท่านจะไม่ต้องกลัวความน่าพรั่นพรึงในเวลากลางคืน

        หรือกลัวลูกธนูที่พุ่งไปในเวลากลางวัน

⁶กลัวโรคระบาดที่เดินอยู่ในความมืด

        หรือกลัวโรคติดต่อที่คร่าชีวิต^eตอนเที่ยงวัน

⁷แม้คนนับพันจะล้มลงข้างท่าน

        หรือคนนับหมื่นร่วงอยู่ทางขวามือของท่าน แต่ท่านก็จะยังคงปลอดภัย

⁸ท่านเพียงแต่เปิดตาดู

        ท่านก็จะเห็นว่าคนชั่วร้ายถูกลงโทษ

⁹ท่านพูด^fว่า “พระยาห์เวห์ทรงเป็นแหล่งลี้ภัยของข้าพเจ้า”

        ท่านทำให้พระผู้สูงสุดเป็นที่พำนักของท่าน

¹⁰ไม่มีอันตรายใดจะเกิดขึ้นกับท่าน

        ไม่มีภัยพิบัติใดจะเข้ามาใกล้กระโจมของท่าน

¹¹เพราะพระองค์ทรงบัญชาบรรดาทูตสวรรค์ไว้แล้ว

        ให้พิทักษ์รักษาท่าน ไม่ว่าท่านจะไปทางไหน

¹²ทูตสวรรค์จะโอบอุ้มท่านไว้

        มิให้เท้าของท่านสะดุดก้อนหิน

¹³ท่านจะเดินเหยียบงูเห่า^gและงูพิษ

        ท่านจะย่ำสิงโตหนุ่มและนาคราช

¹⁴เราจะช่วยเขาให้รอดพ้น เพราะเขาไว้ใจเรา

        เราจะพิทักษ์รักษาเขา เพราะเขารู้จักนามของเรา

¹⁵เมื่อเขาร้องเรียกหาเรา เราก็จะตอบเขา

        เราจะอยู่กับเขาในยามทุกข์ยาก

เราจะช่วยเขาให้รอดพ้นและจะให้เกียรติยศแก่เขา

¹⁶เราจะให้เขามีอายุยืนยาวและมีความสุข

        เราจะแสดงว่าเราเป็นผู้ช่วยเขาให้รอดพ้น

91 a เพลงสดุดีบทนี้ยืนยันคำสอนดั้งเดิมของผู้มีปรีชา (ดู โยบ 5:19ฯ) เรื่องพระเจ้าทรงคุ้มครองผู้ชอบธรรม * ข้อ 14-16 เป็นพระดำรัสของพระเจ้า อธิบายว่าแม้ผู้ชอบธรรมจะถูกภยันตรายทดลอง พระเจ้าก็จะทรงช่วยเขาให้รอดพ้นในที่สุด

^b ในข้อ 1-2 เราพบพระนามพระเจ้า 4 แบบด้วยกัน คือ “ผู้สูงสุด” (‘เอลีโยน’) “ผู้ทรงสรรพานุภาพ” ('ชัดดาย' ดู ปฐก 17:1 เชิงอรรถ d) “พระยาห์เวห์” (อพย 3:13,14; 13 เชิงอรรถ g) และ “พระเจ้า” (‘เอโลฮิม’)

^c “จงทูล” แปลโดยคาดคะเน แปลตามตัวอักษรว่า “ข้าพเจ้าทูล”

^d “จากโรคระบาด” บางคนอ่านว่า “จากคำพูด”

^e “โรคติดต่อที่คร่าชีวิต” สำนวนแปลโบราณหลายฉบับว่า “ปีศาจ”

^f “ท่านพูด” ต้นฉบับภาษาฮีบรูมีแต่ “ท่าน...” และละกริยาไว้ จึงแปลโดยคาดคะเน

^g “งูเห่า” แปลโดยคาดคะเนตามสำนวนแปลโบราณภาษากรีกและซีเรียค ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “สิงโต”