วันพฤหัสที่ 4 สิงหาคม 2016
สัปดาห์ที่ 18 เทศกาลธรรมดา

ระลึกถึงนักบุญ ยอห์น มารีย์ เวียนเนย์ พระสงฆ์

บทอ่าน ยรม 31:31-34 / มธ 16:13-23
           ท่านนักบุญได้รับการอบรมในบรรยากาศของคาทอลิก ในปี 1790 ศีลมหาสนิทครั้งแรก ตอนที่มีอายุได้ 13 ปี ท่านได้เข้าเรียนในโรงเรียนของวัด ทำให้ท่านมีโอกาสได้เรียนวิชาต่างๆ และภาษาลาติน ต่อมาในปี 1809 ท่านได้รับราชการเป็นทหารในกองทัพ ได้หนีทัพ ต่อมาล้มป่วย และได้รับการอภัยโทษของการหนีทหาร จึงได้เข้าบ้านเณรในปี 1812 ได้รับศีลบวชเป็นสังฆานุกร  และได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์

           เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 1815 ได้รับแต่งตั้งให้เป็นปลัด และเป็นพ่อเจ้าวัดแห่งอาร์ส สัตบุรุษของท่านมีใจเย็นเฉย ไม่ยอมมาวัดในวันอาทิตย์ แต่ใช้เวลาไปเต้นรำ ท่านได้เทศน์สอนเรื่องการดูหมิ่นพระเป็นเจ้าและการเต้นรำ และใช้เวลาวันละ 16 ชั่วโมงในการฟังแก้บาป ทำให้ชื่อเสียงของท่านแพร่ขจายไป และมีคนมาแก้บาปกับท่านปีละสองหมื่นคนหรือมากกว่านั้นทุกปี ตลอดระยะเวลา 30 ปี มีคนถามชาวนาคนหนึ่งว่า “ท่านพบอะไรบ้างที่อาร์ส?” เขาได้ตอบว่า “ผมพบพระเป็นเจ้าในร่างของมนุษย์คนหนึ่ง” ท่านได้เจริญชีวิตเป็นพระสงฆ์อย่างแท้จริง จนกระทั่งกลายเป็นพระคริสตเจ้าอีกองค์หนึ่ง” ท่านเสียชีวิต และได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 1925 โดยพระสันตะปาปาปีโอที่ 11 และในวันที่ 23 เมษายน 1928 ได้รับการประกาศเป็นองค์อุปถัมภ์ของพระสงฆ์เจ้าวัดทั่วโลก

          นักบุญยอห์น มารีย์ เวียนเนย์ได้เคยกล่าวว่า “การสวดภาวนาส่วนตัวเหมือนกับฟางที่อยู่กระจัดกระจายตรงโน้นบ้างตรงนี้บ้าง ถ้าท่านโยนเข้าไปในไฟ จะมีประกายไฟเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ถ้านำฟางมารวมกัน และจุดไฟเผา ก็จะเกิดเป็นกองไฟมหึมาลอยขี้นไปบนท้องฟ้า และนี่คือการสวดภาวนาพร้อมกัน”

บทภาวนาของนักบุญยอห์น มารีย์ เวียนเนย์

ข้าแต่พระเป็นเจ้า ลูกรักพระองค์ และความปรารถนาของลูก คือ รักพระองค์จนกระทั่งถึงลมหายใจครั้งสุดท้าย

ข้าแต่พระเป็นเจ้าผู้น่ารักอย่างหาขอบเขตมิได้ ลูกยินดีตายขณะที่ยังมีความรักต่อพระองค์ มากกว่าชีวิตโดยไม่มีความรักต่อพระองค์

ลูกรักพระองค์ และพระหรรษทานแต่อย่างเดียวที่ลูขอจากพระองค์ คือ รักพระองค์จนตลอดนิรันดร

ข้าแต่พระบิดาเจ้า ถ้าลิ้นของลูกไม่สามารถพูดว่ารักพระองค์ ลูกต้องการให้หัวใจของลูกได้ย้ำต่อพระองค์บ่อยครั้งที่ลูกหายใจ