28 ¹คนชั่วร้ายย่อมหนีแม้เมื่อไม่มีใครไล่ตาม

แต่ผู้ชอบธรรมย่อมกล้าหาญอย่างสิงห์หนุ่ม

²เมื่อคนในแผ่นดินเป็นกบฏ เจ้านายก็มีจำนวนมากขึ้น

แต่ถ้ามีคนที่มีความเข้าใจและมีความรู้ แผ่นดินก็จะมีความมั่นคง^a

³คนยากจน^bที่ข่มเหงคนยากจนด้วยกัน

ก็เหมือนฝนหนักที่ทำลายพืชผล แล้วจะขาดแคลนอาหาร

⁴ผู้ทอดทิ้งธรรมบัญญัติย่อมสรรเสริญคนชั่วร้าย

แต่ผู้รักษาธรรมบัญญัติย่อมต่อต้านเขา

⁵คนชั่วไม่เข้าใจความยุติธรรม

แต่ผู้แสวงหาพระยาห์เวห์เข้าใจทุกอย่าง

⁶คนยากจนที่ดำเนินชีวิตสุจริต

ย่อมดีกว่าคนที่มีความประพฤติคดโกง แม้เขาจะร่ำรวย

⁷ผู้รักษาธรรมบัญญัติย่อมเป็นบุตรที่มีความเข้าใจ

แต่ผู้เป็นเพื่อนกับคนตะกละนำความอับอายมาให้บิดา

⁸การเพิ่มทรัพย์สมบัติของตนโดยเรียกดอกเบี้ยเกินควร

กลับเป็นการสะสมทรัพย์สมบัติไว้สำหรับผู้สงสารคนยากจน^c

⁹ผู้ใดไม่ยอมฟังธรรมบัญญัติ

แม้แต่คำอธิษฐานภาวนาของเขาก็น่าสะอิดสะเอียน

¹⁰ผู้หลอกลวงคนเที่ยงตรงให้เดินในทางชั่ว

ก็จะตกลงในหลุมของตน

แต่ผู้ไร้มลทินจะได้ความสุขเป็นมรดก

¹¹คนร่ำรวยคิดว่าตนมีปรีชา

แต่คนยากจนที่มีความเข้าใจย่อมรู้จักเขาดี

¹²เมื่อผู้ชอบธรรมมีชัยชนะ ทุกคนย่อมยินดีมาก

แต่เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจ ทุกคนย่อมซ่อนตัว

¹³ผู้ซ่อนการล่วงละเมิดของตนจะไม่เจริญ

แต่ผู้สารภาพผิด^dและเลิกล่วงละเมิดจะได้รับความกรุณา

¹⁴ผู้มีความเกรงกลัวอยู่เสมอย่อมเป็นสุข

แต่ผู้มีใจกระด้างย่อมได้รับความยากลำบาก

¹⁵คนชั่วร้ายที่ปกครองประชาชนยากจน

เป็นเหมือนสิงโตคำรามและหมีหิวโหย

¹⁶ผู้ปกครองที่ขาดความเข้าใจย่อมเรียกร้องของกำนัลมากมาย

แต่ผู้เกลียดผลกำไรทุจริตย่อมมีชีวิตยืนยาว

¹⁷ผู้มีความผิดเพราะฆ่าผู้อื่น ย่อมหลบหนีจนถึงวันตาย

อย่าให้ใครช่วยเหลือเขาเลย

¹⁸ผู้ดำเนินชีวิตอย่างไร้ตำหนิจะได้รับความรอดพ้น

แต่ผู้ประพฤติไม่ซื่อตรงจะล้มลงทันที

¹⁹ผู้เพาะปลูกในที่ดินของตนย่อมมีอาหารอุดมสมบูรณ์

แต่ผู้มีเพียงความเพ้อฝัน^eจะยากจนยิ่งขึ้น

²⁰คนซื่อสัตย์สุจริตจะได้รับพรมากมาย

แต่ผู้ที่ร่ำรวยอย่างรวดเร็วจะไม่พ้นโทษ

²¹การแสดงความลำเอียงย่อมไม่ดี

คนหนึ่งอาจทำผิดเพื่อขนมปังเพียงชิ้นเดียวก็ได้

²²คนโลภรีบแสวงหาทรัพย์สมบัติ

เขาไม่รู้ว่าความขัดสนกำลังจะมาถึงเขา

²³ผู้ตำหนิผู้อื่นจะได้รับความชื่นชอบ

มากกว่าคนชอบประจบประแจง

²⁴ผู้ขโมยสิ่งของของบิดาหรือมารดาแล้วพูดว่า “ไม่ผิด”

ย่อมเป็นมิตรกับโจร

²⁵คนโลภก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท

แต่ผู้วางใจในพระยาห์เวห์จะเจริญรุ่งเรือง

²⁶ผู้วางใจตนเองย่อมเป็นคนโง่เขลา

แต่ผู้ดำเนินชีวิตอย่างมีปรีชาจะได้รับความรอดพ้น

²⁷ผู้ให้แก่คนยากจนจะไม่ขาดสิ่งใด

แต่ผู้ปิดตาไม่ยอมช่วยเหลือจะถูกสาปแช่งอย่างมาก

²⁸เมื่อคนชั่วร้ายมีอำนาจ ทุกคนก็ซ่อนตัว

แต่เมื่อคนชั่วร้ายพินาศ คนชอบธรรมจะมีจำนวนมากขึ้น

28 a ต้นฉบับภาษากรีกอธิบายสุภาษิตบทนี้อีกแบบหนึ่งว่า “เมื่อมีการกบฏรุนแรง การถกเถียงกันก็เกิดขึ้น ผู้ที่ฉลาดรู้ว่าจะดับ(การถกเถียงนี้)ได้อย่างไร”

^b “คนยากจน” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “คนชั่ว” หรือ “คนไม่นับถือพระเจ้า”

^c ผลกำไรที่ได้มาอย่างไม่สุจริตจะไม่เป็นประโยชน์ตลอดไป ในที่สุดทรัพย์สมบัตินั้นจะตกเป็นของคนยากจน

^d “ผู้สารภาพผิด” เป็นการกล่าวพาดพิงถึงการสารภาพบาป (เทียบ ลนต 5:5; กดว 5:7; สดด 32:5; อสย 1:16-18; ฮชย 14:2-4)

^e “ความเพ้อฝัน” หรือ “สิ่งไร้ประโยชน์” สำหรับผู้เขียนสุภาษิตเหล่านี้ อาจหมายถึงธุรกิจการค้า สุภาษิตหลายบทยังคงยกย่องการกสิกรรมว่าเป็นอาชีพตามอุดมการณ์ในสมัยโบราณ