26 ¹เกียรติยศไม่เหมาะสำหรับคนโง่เขลา

เหมือนหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเก็บเกี่ยว

²คำสาปแช่งที่ไร้เหตุผลย่อมไม่เกิดผล

เหมือนนกกระจอกที่บินไปมาและนกนางแอ่นที่กำลังบิน

³แส้มีไว้สำหรับม้า บังเหียนมีไว้สำหรับลา

ไม้เรียวมีไว้สำหรับหลังคนโง่เขลา

⁴อย่าตอบคนโง่เขลาตามความโง่ของเขา

เพราะท่านจะเป็นเหมือนเขาด้วย

⁵จงตอบคนโง่เขลาตามความโง่ของเขา

เพราะเขาจะคิดว่าตนมีปรีชา^a

⁶ผู้ใช้คนโง่เขลาส่งข่าว

ก็ตัดเท้าของตนและดื่มยาพิษ

⁷สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่เขลา

เป็นเหมือนขาของคนง่อยที่ไม่อาจพยุงเขาให้ทรงตัวได้^b

⁸ผู้ให้เกียรติแก่คนโง่เขลา

ก็เหมือนผู้ที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง^c

⁹สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่เขลา

เป็นเหมือนต้นหนามทิ่มแทงมือของคนเมา

¹⁰ผู้จ้างคนโง่เขลาหรือคนเมา

ก็เหมือนนักธนูซึ่งยิงทุกคนที่ผ่านมา^d

¹¹คนโง่เขลาที่ซ้ำความโง่ของตน

ก็เหมือนสุนัขที่กลับมากินสิ่งที่มันสำรอกออกมา

¹²ท่านเคยเห็นคนที่คิดว่าตนมีปรีชาไหม

ยังมีหวังในคนโง่เขลาได้มากกว่าในคนเช่นนั้น

¹³คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสัตว์ร้ายอยู่ที่ถนน

มีสิงโตอยู่ตามลานเมือง”

¹⁴ประตูหันไปมาบนบานพับฉันใด

คนเกียจคร้านก็พลิกตัวไปมาบนที่นอนฉันนั้น

¹⁵คนเกียจคร้านจุ่มมือลงในชาม

เขาเหนื่อยเกินไปที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน

¹⁶คนเกียจคร้านคิดว่าตนมีปรีชา

มากกว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม

¹⁷ผู้ที่เข้าไปยุ่งในการทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของตน

ก็เหมือนคนที่จับหูสุนัขจรจัดที่ผ่านมา

¹⁸คนบ้าที่โยนดุ้นไฟ

ลูกธนู และความตาย

¹⁹ก็เหมือนกับคนที่ล่อลวงเพื่อนบ้าน

แล้วพูดว่า “ฉันเพียงแต่ล้อเล่นเท่านั้น”

²⁰ถ้าไม่มีฟืน ไฟก็ดับ

ถ้าไม่มีผู้ซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็หยุด

²¹ถ่านทำให้ไฟคุกรุ่น ฟืนทำให้ไฟลุกฉันใด

ผู้ชอบทะเลาะวิวาทก็ยั่วยุให้มีการทะเลาะวิวาทมากขึ้นฉันนั้น

²²ถ้อยคำของผู้ซุบซิบนินทา

เป็นเหมือนชิ้นอาหารอร่อยที่ลงลึกไปในท้อง

²³ปากประจบประแจง แต่ใจชั่วร้าย

ก็เหมือนขี้เงินที่เคลือบภาชนะดิน

²⁴ผู้ที่เกลียดผู้อื่นมักเสแสร้งด้วยคำพูดประจบสอพลอ

แต่คิดหลอกลวงอยู่ในใจ

²⁵ถ้าเขาพูดอ่อนหวาน ก็อย่าเชื่อเขา

เพราะเขามีความชั่วร้ายร้อยแปดอยู่ในใจ

²⁶แม้เขาจะเสแสร้งปิดบังความเกลียดชังไว้

ความชั่วร้ายของเขาก็จะปรากฏแก่ทุกคน

²⁷ผู้ใดขุดหลุมพรางก็จะตกลงไปเอง

ผู้ใดผลักก้อนหินให้กลิ้ง ก้อนหินนั้นก็จะกลับมาทับเขา

²⁸ลิ้นมุสาเกลียดชังผู้ที่ถูกใส่ร้าย

ปากที่ป้อยอก็ก่อให้เกิดความพินาศ

26 a สุภาษิตบทนี้ตรงกันข้ามกับสุภาษิตบทก่อนหน้านี้โดยจงใจ เป็นการย้ำความหมายสองแบบของวลี “ตามความโง่ของเขา” บทหนึ่งว่า “อย่าตอบ” อีกบทหนึ่งว่า “จงตอบ”

^b “เป็นเหมือนขา...ทรงตัวได้” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับไม่ชัดเจน

^c “มัดก้อนหินไว้กับสลิง” จึงยิงก้อนหินที่เป็นลูกกระสุนออกไปไม่ได้

^d ข้อนี้แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับไม่สมบูรณ์