โยบยืนยันความบริสุทธิ์ของตน^a

31 ¹“ข้าพเจ้าตกลงกับดวงตาของข้าพเจ้า

ว่าจะไม่จ้องมองหญิงพรหมจารีใดๆ^b

²แล้วพระเจ้าผู้สถิตเบื้องบนทรงกำหนดอะไรไว้ให้ข้าพเจ้า

พระผู้ทรงสรรพานุภาพประทานมรดกอะไรแก่ข้าพเจ้าจากที่สูง

³พระเจ้าทรงกำหนดหายนะไว้สำหรับคนอธรรม

ทรงกำหนดภัยพิบัติสำหรับผู้ทำชั่ว

⁴พระองค์ทรงเห็นความประพฤติของข้าพเจ้า

ทรงนับทุกก้าวเดินของข้าพเจ้า

⁵ถ้าข้าพเจ้าเดินไปกับความเท็จ

หรือเท้าของข้าพเจ้ารีบเร่งไปสู่ความหลอกลวง^c

⁶ก็ขอพระเจ้าทรงใช้ตราชูยุติธรรมชั่งข้าพเจ้า

แล้วพระองค์จะทรงทราบว่าข้าพเจ้าไร้ตำหนิ

⁷ถ้าข้าพเจ้าย่างเท้าออกไปจากหนทาง

ถ้าใจของข้าพเจ้าปรารถนาตามที่ดวงตาแลเห็น

ถ้ามือของข้าพเจ้าเปรอะเปื้อน^dสิ่งสกปรก

⁸ก็ขอให้ผู้อื่นได้กินผลจากสิ่งที่ข้าพเจ้าได้หว่านไว้

ขอให้พืชพันธุ์ที่งอกขึ้นถูกถอนรากออกไป

⁹ถ้าข้าพเจ้ายอมให้ใจข้าพเจ้าถูกหญิงหลอกลวงให้หลงไป

และถ้าข้าพเจ้าไปซุ่มอยู่ที่ประตูของเพื่อนบ้าน^e

¹⁰ก็ขอให้ภรรยาของข้าพเจ้าต้องโม่แป้งให้ผู้อื่น

และให้ผู้อื่นหลับนอนกับนาง

¹¹เพราะการทำเช่นนี้เป็นความผิดน่ารังเกียจ

และเป็นความชั่วที่ผู้พิพากษาต้องตัดสินลงโทษ^f

¹²เป็นไฟที่เผาผลาญไปถึงแดนแห่งความพินาศ

และเผาผลาญ^gผลิตผลทั้งหมดของข้าพเจ้า

¹³ถ้าข้าพเจ้าไม่ยอมรับสิทธิของทาสชายหรือทาสหญิง

เมื่อเขานำคดีมาร้องทุกข์ต่อข้าพเจ้า^h

¹⁴ข้าพเจ้าจะทำอะไรได้ เมื่อพระเจ้าทรงลุกขึ้นพิพากษา

ข้าพเจ้าจะทูลตอบพระองค์อย่างไร เมื่อพระองค์ทรงสอบถาม

¹⁵พระองค์ผู้ทรงสร้างข้าพเจ้าในครรภ์มารดา ก็ทรงสร้างทาสผู้นั้นด้วย

พระองค์ทรงสร้างข้าพเจ้าและทรงสร้างเขาในครรภ์เช่นเดียวกัน

¹⁶ข้าพเจ้าไม่เคยปฏิเสธสิ่งที่ผู้ยากจนปรารถนา^k

ไม่เคยปล่อยให้ดวงตาของหญิงม่ายต้องมืดมัว

¹⁷ข้าพเจ้าไม่เคยกินอาหารตามลำพัง

แต่ได้แบ่งปันอาหารกับลูกกำพร้า

¹⁸เพราะพระเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าเสมือนบิดาตั้งแต่วัยเด็ก

และทรงนำทางข้าพเจ้า^lตั้งแต่เกิดจากครรภ์มารดา

¹⁹ถ้าข้าพเจ้าเห็นใครคนหนึ่งขัดสนเพราะขาดเสื้อผ้า

หรือเห็นคนยากจนที่ไม่มีผ้าคลุมกาย

²⁰ถ้าเขามิได้อวยพรข้าพเจ้าจากใจจริง

เพราะได้รับความอบอุ่นจากขนแกะของข้าพเจ้า

²¹ถ้าข้าพเจ้ายกมือขึ้นกล่าวโทษลูกกำพร้า^m

เพราะเห็นว่าผู้พิพากษาสนับสนุนข้าพเจ้าที่ประตูเมือง

²²ก็ขอให้บ่าของข้าพเจ้าหลุดจากคอ

และให้แขนหักที่ข้อศอก

²³เพราะข้าพเจ้ากลัวว่าพระเจ้าจะทรงลงโทษⁿ

และไม่อาจต่อต้านพระอานุภาพของพระองค์ได้

²⁴ถ้าข้าพเจ้าวางใจในทองคำ

หรือพูดกับทองคำบริสุทธิ์ว่า ‘ท่านเป็นที่วางใจของข้าพเจ้า’^o

²⁵ถ้าข้าพเจ้ายินดีที่มีทรัพย์สมบัติจำนวนมาก

หรือยินดีเพราะมือของข้าพเจ้าทำกำไรได้มากมาย

²⁶ถ้าข้าพเจ้าเห็นดวงอาทิตย์ส่องแสง

หรือดวงจันทร์เคลื่อนไปอย่างสุกใส

²⁷และข้าพเจ้ายอมถูกหลอกลวงในใจ

ให้กราบไหว้ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์โดยยกมือขึ้นจูบ^p

²⁸นี่เป็นความผิดที่ผู้พิพากษาจะต้องตัดสินลงโทษ

เพราะข้าพเจ้าได้ปฏิเสธพระเจ้าผู้สถิตเบื้องบน

²⁹ข้าพเจ้าไม่เคยยินดีเมื่อผู้ที่เกลียดชังข้าพเจ้าต้องประสบเหตุร้าย

ไม่เคยชื่นชมเมื่อเหตุร้ายมาถึงเขา^q

³⁰ข้าพเจ้าไม่ยอมให้ปากของข้าพเจ้าทำบาป

โดยสาปแช่งให้เขาตาย

³¹ทุกคนในกระโจมของข้าพเจ้าเป็นพยานได้ว่า

ข้าพเจ้าให้คนแปลกหน้าได้กินเนื้อจนอิ่ม

                ³²คนแปลกหน้าไม่ต้องนอนค้างคืนกลางแจ้ง

ข้าพเจ้าเปิดประตูรับผู้เดินทาง^r

³³ข้าพเจ้าไม่ปิดบังความผิดของข้าพเจ้าดังที่มนุษย์ทำกัน^s

โดยซ่อนความชั่วของข้าพเจ้าไว้ในใจ

³⁴เหมือนกับว่าข้าพเจ้ากลัวผู้คนจำนวนมาก

และกลัวว่าครอบครัวต่างๆ จะดูถูกข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าจึงนิ่ง ไม่ออกนอกประตูบ้าน^t

³⁵ข้าพเจ้าอยากให้ใครสักคนหนึ่งฟังข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าพูดจบแล้ว^u ขอพระผู้ทรงสรรพานุภาพตรัสตอบข้าพเจ้าเถิด

ขอให้คู่อริของข้าพเจ้าเขียนข้อกล่าวหาเป็นลายลักษณ์อักษรเถิด

³⁶ข้าพเจ้าจะได้แบกข้อกล่าวหานั้นไป

และคาดไว้บนศีรษะเหมือนมงกุฎ^v

³⁷ข้าพเจ้าจะรายงานทุกก้าวเดินของข้าพเจ้า

และจะกล้าเหมือนเจ้านายเข้าเฝ้าพระองค์

³⁸ถ้าที่ดินของข้าพเจ้าร้องกล่าวโทษข้าพเจ้า

และรอยไถร้องไห้พร้อมกัน

³⁹ถ้าข้าพเจ้าได้กินผลิตผลของที่ดินโดยไม่จ่ายเงินซื้อ

และทำให้เจ้าของเดิมต้องตายⁱ

⁴⁰ก็ขอให้กอหนามงอกขึ้นแทนข้าวสาลี

และข้าวละมาน^jงอกขึ้นแทนข้าวบาร์เลย์เถิด”

คำพูดของโยบจบที่นี่^w

31 a ในข้อความนี้ที่โยบยืนยันความบริสุทธิ์ของตน คำสอนทางจริยธรรมของพันธสัญญาเดิมได้พัฒนาขึ้นถึงที่สุด เป็นการกล่าวล่วงหน้าถึงจริยธรรมที่จะพบในคำสอนของพระวรสาร การยืนยันความบริสุทธิ์ของตนที่นี่เป็นการกล่าวสาปแช่งตนเอง ดังที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้ ถ้าผู้นั้นไม่ได้ประพฤติดี (อพย 22:9-10; กดว 5:20-22; 1 พกษ 8:31-32)

^b โยบเริ่มต้นยืนยันความบริสุทธิ์ของตนโดยกล่าวว่าตนไม่มีบาปที่ไม่ปรากฏภายนอก แต่เป็นเพียงการกระทำด้วยสายตาเท่านั้น (ดูข้อ 7)

^c “ความหลอกลวง” อาจหมายถึงการคดโกงในการแลกเปลี่ยนสินค้า หรือการค้าขายในตลาด ในข้อ 6 โยบเรียกร้องให้พระเจ้าทรงใช้กฎ “การปรับโทษเท่ากับความผิด” (ดู อพย 21:25 เชิงอรรถ f) ในการพิจารณาการกระทำของตนอย่างยุติธรรม

^d “มือ...เปรอะเปื้อน” หมายถึงความผิดอย่างอื่นต่อเพื่อนบ้าน โยบไม่ได้โลภอยากได้หรือขโมยทรัพย์สินของผู้อื่น

^e “ซุ่มอยู่ที่ประตูของเพื่อนบ้าน” เพื่อเป็นชู้กับภรรยาของเขา

^f ข้อ 11 นี้อาจเป็นข้อความที่ผู้คัดลอกเสริมเข้ามา

^g “เผาผลาญ” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ถอนราก”

^h กฎหมายมักกำหนดไว้เสมอให้นายปฏิบัติอย่างดีต่อบ่าวไพร่ ข้อ 15 ปกป้องสิทธิของทาสโดยคำนึงถึงความจริงที่ว่าพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ทุกคนรวมทั้งทาสด้วย นักบุญเปาโลให้ข้อสังเกตว่าทั้งทาสและนายล้วนมีพระคริสตเจ้าทรงเป็น “เจ้านาย” องค์เดียวกัน

^k “ปฏิเสธสิ่งที่ผู้ยากจนปรารถนา” เป็นบาปผิดต่อความรักและความใจดีต่อเพื่อนพี่น้อง ซึ่งเป็นหน้าที่ที่ความรู้คุณต่อพระเจ้าเรียกร้อง

^l “ทรงนำทางข้าพเจ้า” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทรงนำนาง” (หมายถึง “มารดาของข้าพเจ้า”)

^m “ยกมือขึ้นกล่าวโทษลูกกำพร้า” เป็นการแสดงความเป็นอริหรือข่มขู่ (ดู อสย 11:15; 19:16; ศคย 2:13) เพื่อจะได้ชนะคดี

ⁿ “พระเจ้าจะทรงลงโทษ” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ภัยพิบัติจากพระเจ้าสำหรับข้าพเจ้า

^o “ท่านเป็นที่วางใจของข้าพเจ้า” คนร่ำรวยที่โลภและหยิ่งยโสมักคิดว่าตนทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องพึ่งพระเจ้า

^p “กราบไหว้...โดยยกมือขึ้นจูบ” หลังจากกล่าวถึงการกราบไหว้เงินทองเป็นพระเจ้า ผู้ประพันธ์กล่าวถึงการกราบไหว้ดวงดาราบนท้องฟ้าเป็นพระเจ้า การยกมือขึ้นจูบเป็นท่าทางของการกราบไหว้นมัสการเทพเจ้า

^q โยบไม่เคยนึกจะแก้แค้นผู้ทำร้ายตน ดังที่คนทั่วไปมักคิดว่าเป็นสิ่งที่ควรทำ (บางครั้งพระคัมภีร์สั่งให้เราแสดงความรักต่อคู่อริด้วย เช่น อพย 23:4-5; ลนต 19:18; สภษ 20:22; 25:21-22) แต่โยบก้าวไปไกลกว่านั้น เขาไม่ยินดีเมื่อผู้ทำร้ายตนต้องประสบเหตุร้าย เขาไม่สาปแช่งคู่อริของตน

^r “รับผู้เดินทาง” พบในสำนวนแปลหลายฉบับ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “บนถนน” ในดินแดนตะวันออกสมัยโบราณ การต้อนรับแขกถือว่าเป็นคุณธรรมใหญ่อันหนึ่ง

^s “ดังที่มนุษย์ทำกัน” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “เหมือนมนุษย์” วลีนี้ยังอาจแปลได้อีกว่า “เหมือนคนทั่วไป” หรือ “เหมือนอาดัม”

^t ข้อ 33-34 ไม่กล่าวถึงความผิดอะไรโดยเฉพาะ เป็นแต่เพียงท่าทีของผู้ที่คิดว่าตนมีความผิด โยบไม่เคยคิดจะซ่อนตัวจากผู้อื่น ยิ่งกว่านั้น เขายังพร้อมที่จะปรากฏตัวเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าเสียด้วย

^u “ข้าพเจ้าพูดจบแล้ว” แปลตามตัวอักษรว่า “นี่เป็นอักษร ‘ตาว’ ของข้าพเจ้า” (อักษร ‘ตาว’ เป็นพยัญชนะตัวสุดท้ายของภาษาฮีบรู)

^v โยบมั่นใจว่าตนจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ เขาจึงประกาศว่าจะใช้เอกสารที่คู่อริเขียนข้อกล่าวหาตนทำเป็นมงกุฎสวมศีรษะแสดงความมีเกียรติของตน

ⁱ “ทำให้เจ้าของเดิมต้องตาย” การได้ที่ดินมาโดยวิธีทุจริตเป็นบาปผิดต่อสังคมอีกประการหนึ่ง

^j “ข้าวละมาน” แปลโดยคาดคะเน คำภาษาฮีบรูในต้นฉบับหมายถึงพืชชนิดหนึ่งที่มีกลิ่นเหม็น

^w “คำพูดของโยบจบที่นี่” อาจเป็นข้อความที่ผู้คัดลอกเสริมเข้ามา *** NJB จัดข้อ 38-40ก ไว้หลังข้อ 15 ก่อนข้อ 16 เพราะเป็นบาปผิดต่อความยุติธรรม ก่อนจะกล่าวถึงบาปผิดต่อความรักเพื่อนมนุษย์ เชิงอรรถ i และ j จึงมาอยู่หลังเชิงอรรถ v