โยบพูดประชดบิลดัด
26 1โยบจึงตอบว่า
2“ผู้อ่อนแอได้รับความช่วยเหลือจากท่านมากจริงหนอ
ท่านได้เสริมกำลังให้แขนที่ไม่มีแรงแล้วใช่ไหม
3ท่านให้คำปรึกษาแนะนำมากมายแก่คนที่ไม่มีปรีชา
ทำให้เขามีความรู้มากจริงหนอ
4ท่านกล่าวถ้อยคำกับใคร
ใครดลใจท่านให้พูดเช่นนี้”a
พระราชกิจยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
5“วิญญาณของผู้ตายbสั่นสะท้านอยู่ใต้แผ่นดิน
น้ำcและผู้ที่อยู่ในน้ำกลัวจนตัวสั่น
6แดนผู้ตายเปิดเผยอยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า
แดนแห่งความพินาศdไม่มีอะไรปิดบัง
7พระองค์ทรงขึงท้องฟ้าทางทิศเหนือeปกคลุมที่ว่างเปล่า
ทรงแขวนแผ่นดินไว้เหนือความว่างเปล่าf
8พระองค์ทรงขังน้ำไว้ในเมฆของพระองค์
แต่น้ำที่หนักก็ไม่ทำให้เมฆขาด
9พระองค์ทรงคลี่เมฆมาคลุมพระบัลลังก์ไว้
มิให้ผู้ใดเห็นg
10พระองค์ทรงขีดวงไว้เป็นเขตhบนพื้นน้ำ
ทรงแยกความสว่างออกจากความมืด
11เสาของท้องฟ้าสั่นสะเทือนi
ตกใจเมื่อทรงข่มขู่
12พระองค์ทรงใช้พระอานุภาพปราบทะเลให้สงบ
ทรงใช้พระปัญญาทำลายราหับ
13ลมปราณของพระองค์ทำให้ท้องฟ้าแจ่มใส
พระหัตถ์พระองค์แทงงูดึกดำบรรพ์ที่กำลังหนีj
14นี่เป็นเพียงพระราชกิจส่วนหนึ่งของพระองค์
เป็นเพียงเสียงกระซิบเบาๆ ที่เราได้ยินเกี่ยวกับพระองค์
ใครจะเข้าใจเสียงกึกก้องของพระอานุภาพได้”k
26 a ข้อ 1-4 เป็นคำที่โยบกล่าวประชดประชันบิลดัด ซึ่งดูเหมือนจะมีความคิดไม่ต่อเนื่องกับความคิดเดิมของตน ส่วนข้อความในข้อ 5-14 ไม่น่าจะเป็นคำพูดต่อไปของโยบ เพราะดูเหมือนจะเป็นความคิดต่อเนื่องของบิลดัดต่อจากข้อ 6 ในบทที่ 25 จึงทำให้โยบต้องกล่าวประชดประชันในข้อ 1-4
b “วิญญาณของผู้ตาย” แปลคำภาษาฮีบรูว่า “rephaim” ซึ่งอาจหมายถึง “ผู้ตาย” (ดู สดด 88:10) หรือ “ผู้อ่อนแอ ไม่มีอำนาจ” ก็ได้
c “น้ำ” หมายถึงห้วงน้ำลึกของมหาสมุทร ซึ่งคนโบราณมักคิดว่าเป็นที่อาศัยของสัตว์ทะเลมหึมาที่พระเจ้าทรงปราบไว้เมื่อทรงสร้างโลก (ดู 7:12 เชิงอรรถ f) “กลัวจนตัวสั่น” แปลโดยคาดคะเน คำนี้ผู้คัดลอกอาจเขียนตกไปเพราะมีเสียงคล้ายกับคำก่อนหน้านั้น (คำว่า “ใต้แผ่นดิน”)
d “แดนแห่งความพินาศ” ภาษาฮีบรูว่า “อาบัดโดน” [Abaddon] (ดู วว 9:11) เป็นคำมีความหมายพ้องกับคำ “sheol” (แดนผู้ตาย) คำนี้แต่เดิมอาจหมายถึงเทพเจ้าของแดนผู้ตาย
e “ขึงท้องฟ้าทางทิศเหนือ” คนโบราณคิดว่าท้องฟ้าทางทิศเหนือเป็นเหมือนผืนผ้าที่ถูกม้วนไว้ จึงต้องถูกคลี่ออกเพื่อขึงให้คลุมแผ่นดินได้
f “ทรงแขวนแผ่นดินไว้เหนือความว่างเปล่า” คนโบราณคิดว่าแผ่นดินตั้งอยู่บนเสา (9:6) แต่ก็ไม่รู้ว่า “เสา” นี้ตั้งอยู่บนสิ่งใด (38:6) ข้อความนี้เป็นข้อเดียวในพระคัมภีร์ที่กล่าวพาดพิงถึงความว่างเปล่าไร้ขอบเขตของจักรวาล
g “พระองค์ทรงคลี่เมฆมาคลุมพระบัลลังก์ไว้มิให้ผู้ใดเห็น” บางคนเข้าใจว่าข้อความนี้หมายถึง “จันทรุปราคา” เมื่อดวงจันทร์มืดไปเหมือนถูกเมฆมาบังไว้
h “ทรงขีดวงไว้เป็นเขต” แปลโดยคาดคะเน
i “เสาของท้องฟ้าสั่นสะเทือน” เมื่อฟ้าร้อง ซึ่งเป็นพระสุรเสียงของพระเจ้า ดูเหมือนว่าภูเขาสูงซึ่งเป็นเสมือนเสาที่ค้ำท้องฟ้าไว้นั้นสั่นสะเทือน (สดด 29) หรืออาจหมายถึง “แผ่นดินไหว” (สดด 18:7) ก็ได้
j “งูดึกดำบรรพ์ที่กำลังหนี” หมายถึง “เลวีอาธาน” (สัตว์ทะเลมหึมาในตำนานเทพ) (ดู 3:8 เชิงอรรถ e และ 7:12 เชิงอรรถ f)