พระเจ้าทรงอยู่ห่างไกล – ความชั่วร้ายจึงมีชัยชนะ

            23 ¹โยบจึงตอบว่า

          ²“จนถึงวันนี้ ข้าพเจ้ายังคร่ำครวญอย่างขมขื่น

แม้ข้าพเจ้าจะคร่ำครวญ พระหัตถ์พระองค์^aก็ยังกดข้าพเจ้าลง

³ข้าพเจ้าอยากรู้ว่าจะพบพระองค์ได้ที่ใด

จะได้เข้าถึงพระที่นั่งของพระองค์

⁴ข้าพเจ้าจะเสนอคดีของข้าพเจ้าเฉพาะพระพักตร์

และอ้างเหตุผลมากมายมาป้องกันตน

⁵ข้าพเจ้าจะได้ฟังพระวาจาที่ตรัสตอบ

จะเข้าใจว่าพระองค์จะตรัสอะไรแก่ข้าพเจ้า

⁶พระองค์จะทรงใช้พระอานุภาพยิ่งใหญ่มาสู้ความกับข้าพเจ้าหรือ

มิใช่เลย พระองค์จะทรงฟังข้าพเจ้าต่างหาก

⁷ที่นั่นผู้ชอบธรรมจะสู้ความกับพระองค์

แล้วผู้พิพากษาจะประกาศว่าข้าพเจ้าไม่มีความผิดตามข้อกล่าวหานี้ตลอดไป^b

⁸ถ้าข้าพเจ้าจะเดินไปทางทิศตะวันออก พระองค์ไม่ทรงอยู่ที่นั่น

ถ้าข้าพเจ้าจะเดินไปทางทิศตะวันตก ข้าพเจ้าก็จะพบพระองค์ไม่ได้

⁹แม้พระองค์ทรงทำงานทางทิศเหนือ ข้าพเจ้าก็มองไม่เห็นพระองค์

ถ้าพระองค์ทรงซ่อนอยู่ทางทิศใต้ ข้าพเจ้าก็หาพระองค์ไม่พบ^c

¹⁰แต่พระองค์ทรงทราบทางที่ข้าพเจ้าเดิน^d

ถ้าทรงทดสอบข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็จะเป็นเหมือนทองคำบริสุทธิ์

¹¹ข้าพเจ้าเดินตามรอยพระบาทอย่างใกล้ชิด

ประพฤติตามวิถีทางของพระองค์โดยไม่หันเห

¹²ข้าพเจ้าไม่ละเลยบทบัญญัติที่พระองค์ตรัส

รักษาพระวาจาจากพระโอษฐ์ไว้ในใจ^e

¹³ถ้าพระองค์ทรงเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่ง^f ผู้ใดจะเปลี่ยนพระทัยพระองค์ได้

พระองค์มีพระประสงค์สิ่งใด ก็ทรงกระทำสิ่งนั้น

¹⁴พระองค์จะทรงกระทำสิ่งที่ทรงกำหนดไว้สำหรับข้าพเจ้าจนสำเร็จ

เช่นเดียวกับแผนการอื่นๆ มากมายที่ทรงดำริไว้

¹⁵ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงมีความหวาดกลัวเฉพาะพระพักตร์

ถ้าข้าพเจ้าครุ่นคิด ข้าพเจ้าก็จะกลัวพระองค์

¹⁶พระเจ้าทรงทำให้ใจข้าพเจ้าท้อแท้

ผู้ทรงสรรพานุภาพทรงทำให้ข้าพเจ้าหวาดกลัว

¹⁷ข้าพเจ้าถูกทำลายไม่ใช่เพราะความมืด

แม้ความมืดมิดห้อมล้อมข้าพเจ้าอยู่^g

23 a “พระหัตถ์พระองค์” แปลตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “มือของข้าพเจ้า”

^b “ประกาศว่าข้าพเจ้าไม่มีความผิดตามข้อกล่าวหานี้ตลอดไป” บางคนแปลว่า “ข้าพเจ้าจะชนะคดีแน่ๆ”

^c ข้อ 8-9 นี้แปลโดยคาดคะเน

^d “ทางที่ข้าพเจ้าเดิน” แปลตามตัวอักษรว่า “หนทางกับข้าพเจ้า”

^e “ในใจ(ข้าพเจ้า)” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน

^f “ทรงเลือกสิ่งใดสิ่งหนึ่ง” แปลโดยคาดคะเน ต้นฉบับไม่ชัดเจน

^g “ความมืดมิดห้อมล้อมข้าพเจ้าอยู่” ความหมายของข้อความในข้อนี้เข้าใจยาก ดูเหมือนว่าโยบเสียใจที่ตนยังไม่ตาย จึงต้องมีความหวาดกลัว