ความเที่ยงธรรมของพระเจ้าอยู่เหนือกฎต่าง ๆ

9 ¹โยบจึงตอบว่า

²“จริงอยู่ ข้าพเจ้ารู้อย่างที่ท่านพูด

ว่าคนเราจะเป็นผู้ชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างไร

³ถ้าผู้ใดปรารถนาจะโต้เถียงกับพระองค์ในหนึ่งพันครั้ง

ผู้นั้นก็ตอบพระองค์ไม่ได้สักครั้งเดียว

⁴พระองค์ทรงพระปรีชารู้ทุกสิ่ง ทรงพระอานุภาพทำได้ทุกอย่าง

ผู้ใดต่อต้านพระองค์แล้วรอดชีวิตอยู่ได้

⁵พระองค์ทรงเคลื่อนย้ายภูเขาโดยที่ภูเขาไม่รู้ตัว

เมื่อพระองค์กริ้ว ก็ทรงทำให้ภูเขาปั่นป่วน

⁶ทรงขยับแผ่นดินออกจากที่ตั้งอยู่

และเสาของแผ่นดินก็สั่นสะเทือน^a

⁷ทรงบัญชาดวงอาทิตย์ ดวงอาทิตย์ก็ไม่ขึ้น

ทรงปิดผนึกดวงดาวไว้ไม่ให้ส่องแสง^b

⁸ทรงขึงท้องฟ้าแต่ลำพังพระองค์

ทรงพระดำเนินบนคลื่นของทะเล^c

⁹ทรงเนรมิตสร้างดาวจระเข้และดาวไถ

ดาวลูกไก่และกลุ่มดาวทิศใต้^d

¹⁰ทรงกระทำกิจการยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเข้าใจได้

ทรงทำการอัศจรรย์นับไม่ถ้วน

¹¹ดูซิ พระองค์ทรงผ่านมาใกล้ๆ แต่ข้าพเจ้ามองไม่เห็นพระองค์

พระองค์ทรงจากไป ข้าพเจ้าก็ไม่สังเกตเห็น

¹²ถ้าพระองค์ทรงหยิบฉวยสิ่งใด ใครจะขัดขวางพระองค์ได้

ใครจะทูลถามพระองค์ว่า ‘พระองค์ทรงทำอะไร’

¹³พระเจ้าไม่ทรงระงับพระพิโรธ

สมุนของราหับหมอบอยู่ใต้พระบาท^e

¹⁴แล้วข้าพเจ้าจะโต้ตอบพระองค์^fได้อย่างไร

จะเลือกถ้อยคำอะไรมาเถียง^gกับพระองค์

¹⁵แม้ข้าพเจ้าไม่มีความผิด ข้าพเจ้าก็ตอบพระองค์ไม่ได้

ข้าพเจ้าจะต้องขอพระกรุณาจากผู้พิพากษาของข้าพเจ้า

¹⁶ถ้าข้าพเจ้าร้องทูลถามพระองค์ และพระองค์ทรงตอบ

ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อว่าพระองค์ทรงฟังเสียงของข้าพเจ้า

¹⁷พระองค์ทรงโถมใส่ข้าพเจ้าเหมือนลมพายุ^h

และทรงทวีบาดแผลของข้าพเจ้าโดยไม่มีเหตุผล

¹⁸พระองค์จะไม่ทรงปล่อยให้ข้าพเจ้าหายใจได้

ยิ่งกว่านั้น ทรงทำให้ข้าพเจ้าขมขื่นเต็มที่

¹⁹ถ้าจะประลองกำลังกัน พระองค์ก็ทรงพลังมากกว่า

ถ้าจะพิจารณาคดีในศาล ใครจะนัดฟ้องพระองค์ได้ⁱ

²⁰แม้ข้าพเจ้าจะเป็นผู้ชอบธรรม ปากของข้าพเจ้า^jก็จะกล่าวโทษข้าพเจ้า

แม้ข้าพเจ้าจะไม่มีความผิด พระองค์ก็จะพิสูจน์ว่าข้าพเจ้ามีความผิด

²¹ข้าพเจ้าไม่รู้อีกว่ามีความผิดหรือไม่

ข้าพเจ้าเบื่อชีวิต

²²ข้าพเจ้ามีผิดหรือไม่ก็เหมือนกัน ข้าพเจ้าจึงพูดว่า

พระองค์ทรงทำลายทั้งคนไม่ผิดและคนผิด

²³เมื่อภัยพิบัตินำความตายมาโดยฉับพลัน

พระองค์ทรงเยาะเย้ยเหตุร้ายของผู้ไม่มีความผิด

²⁴พระองค์ทรงมอบแผ่นดินไว้ในอำนาจของคนชั่วร้าย

พระองค์ทรงปิดหน้าบรรดาผู้พิพากษา

ใครเล่าทำเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่พระองค์^k

²⁵วันเวลาของข้าพเจ้าผ่านไปรวดเร็วกว่านักวิ่ง

วันเวลาผ่านไปโดยไม่เห็นอะไรดีเลย

²⁶วันเวลาผ่านไปเหมือนเรือเร็ว

เหมือนนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ

²⁷ถ้าข้าพเจ้าพูดว่า ‘ข้าพเจ้าอยากลืมคำคร่ำครวญของข้าพเจ้า

อยากเปลี่ยนใบหน้าเศร้ามาเป็นใบหน้าชื่นบาน’

²⁸ข้าพเจ้าก็จะตกใจกลัวเมื่อคิดถึงความทุกข์ทั้งหมดของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้ารู้ว่าพระองค์จะไม่ประกาศว่าข้าพเจ้าไม่มีความผิด^l

²⁹ถ้าข้าพเจ้ามีความผิด

ทำไมข้าพเจ้าต้องแก้ตัวให้ลำบากเปล่าๆ

³⁰ถ้าข้าพเจ้าใช้หิมะล้างตัว

ใช้น้ำด่างล้างมือ^m

³¹พระองค์ก็ยังจะทรงโยนข้าพเจ้าลงไปในโคลนⁿ

แม้เสื้อผ้าของข้าพเจ้าก็ยังรังเกียจข้าพเจ้า

³²พระองค์ไม่ใช่มนุษย์เหมือนข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้าจะทูลตอบพระองค์ว่า

‘เราจงมาสู้คดีกันเถิด

³³ไม่มีผู้ตัดสินระหว่างเรา

ไม่มีผู้ใดจะไกล่เกลี่ยเราทั้งสอง

³⁴ไม่มีผู้ใดนำไม้เรียวของพระองค์ไปจากข้าพเจ้าได้

และความน่าเกรงขามของพระองค์ไม่ทำให้ข้าพเจ้าหวาดกลัว

³⁵แล้วข้าพเจ้าจะได้พูดโดยไม่หวาดกลัวพระองค์

ข้าพเจ้าต้องพูดคนเดียว เพราะเรื่องราวไม่เป็นเช่นนั้น’”^o

 

9 a “เสาของแผ่นดินก็สั่นสะเทือน” คนโบราณคิดว่าโลกตั้งอยู่บนรากฐานที่เป็นเสมือน “เสา” ซึ่งพระเจ้าทรงเขย่าเมื่อเกิดแผ่นดินไหว (38:6; 1 ซมอ 2:8; สดด 75:3; 104:5) ข้อ 5-7 ชวนเราให้ระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อจะสิ้นพิภพ (ดู อมส 8:9 เชิงอรรถ h)

^b “ทรงปิดผนึกดวงดาวไว้ไม่ให้ส่องแสง” บรค 3:34 จะกล่าวถึงการที่ดาวดาราส่องแสงด้วยความปีติยินดีตามพระบัญชาของพระเจ้า

^c “ทรงพระดำเนินบนคลื่นของทะเล” ผู้เขียนนำเรากลับไปยังต้นกำเนิดของโลกเมื่อพระเจ้า “ทรงพระดำเนินบนคลื่นของทะเล” ซึ่งหมายความว่าพระองค์ทรงอำนาจเหนือสิ่งสร้างทั้งหลาย สำนวนเช่นนี้พบได้อีกใน ฉธบ 33:29 (ดู 7:12 เชิงอรรถ f) ซึ่งกล่าวถึงเทพี Tiamath เทพีแห่งทะเล

^d ชื่อกลุ่มดาวต่างๆ เป็นเพียงการคาดคะเน

^e “ราหับ” เป็นสัตว์ในเทพนิยายโบราณ หมายถึง “ความปั่นป่วนวุ่นวาย” (chaos) ควบคู่กับ “เลวีอาธาน” หรือ “ทันนิน” ซึ่งเป็นการที่ตำนานเทพกล่าวถึงห้วงน้ำเมื่อแรกเริ่มหรือ Tiamath เทพีแห่งทะเล การกล่าวว่าพระยาห์เวห์ทรงพิชิต “ราหับ” ได้เป็นการเฉลิมฉลองพระยาห์เวห์ที่ทรงอำนาจเหนือสิ่งสร้างทั้งปวง (ดู 7:12 เชิงอรรถ f; 26:12; สดด 89:10; อสย 51:9) ถ้ากล่าวในบริบทประวัติศาสตร์ “ราหับ” เป็นการกล่าวถึงทะเลแดงหรืออียิปต์ประหนึ่งว่าเป็น “บุคคล” (ดู สดด 87:4; อสย 30:7)

^f “ข้าพเจ้าจะโต้ตอบพระองค์” กริยาคำนี้มีความหมายพาดพิงถึงการพิจารณาคดีในความหมายว่า “ให้การเป็นพยาน” เพื่อยืนยันว่าจำเลยไม่ได้ทำผิด

^g “เถียง” พระเจ้าทรงเป็นทั้งผู้พิพากษาและคู่ความ โยบจึงไม่อาจดำเนินคดีตามขั้นตอนทั่วไปได้ (ความต้องการพิสูจน์ว่าตนไม่ใช่ฝ่ายผิดโดยกระบวนการยุติธรรม ตามปกติยังพบได้อีกในหลายตอนของการสนทนา) โยบพูดจบโดยสงสัยว่าตนมีความผิดหรือไม่ (ข้อ 20-21) เขาคิดไปถึงการที่พระเจ้าดูเหมือนว่าทรงกระทำตามที่พอพระทัยโดยไม่มีเหตุผล (ข้อ 24) มากกกว่าจะกระทำด้วยพระปรีชาญาณไร้ขอบเขตของพระองค์ในการพิพากษา (ดังที่โศฟาร์จะยืนยันอย่างหนักแน่นในบทที่ 11)

^h “เหมือนลมพายุ” บางคนแปลตามสำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียคและอาราเมอิก (Targum) ว่า “เพราะผมเส้นหนึ่ง”

ⁱ “ใครจะนัดฟ้องพระองค์ได้” แปลตามต้นฉบับภาษากรีกและสำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียค ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ใครจะฟ้องข้าพเจ้าได้”

^j “ปากของข้าพเจ้า” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “พระโอษฐ์ของพระองค์”

^k โยบมีความเชื่อว่าพระเจ้าทรงเอาพระทัยใส่ทุกสิ่ง จึงไม่ลังเลใจที่จะกล่าวว่าพระเจ้าทรงต้องรับผิดชอบในเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเหล่านี้ด้วย

^l เอลีฟัสและบิลดัดเตือนโยบให้ยอมรับผิดแต่โดยดี (5:17; 8:5-6) แต่โยบรู้ว่าการยอมรับผิดแต่โดยดีเช่นนี้ไม่อาจเปลี่ยนท่าทีแท้จริงของตนและท่าทีของพระเจ้าต่อตนได้

^m “ล้างตัว... ล้างมือ” พระเจ้าเท่านั้นทรงชำระบาปให้หมดสิ้นไปได้ คนบาปไม่อาจชำระตนให้พ้นจากบาปได้ นอกจากอ้อนวอนขอพระกรุณาจากพระเจ้า เช่นใน สดด 51 แม้โยบจะไม่รู้สึกในมโนธรรมว่าตนมีบาป เขาก็ยังรู้สึกเช่นเดียวกันว่าตนไม่มีความสามารถจะชำระบาปได้ แต่ก็ไม่อาจรับความบรรเทาจากพระเจ้าได้ด้วย

ⁿ “ลงไปในโคลน” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ลงไปในบ่อ”

^o โยบจะไม่ยอมแสร้งรับว่าตนมีความผิดที่ตนไม่รู้สึกว่ามี