13 ¹เมื่อมีการอ่านหนังสือของโมเสสให้ประชาชนฟัง ก็พบข้อความที่เขียนไว้ว่าไม่อนุญาตให้ชาวอัมโมนหรือชาวโมอับเข้าร่วมชุมนุมถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าตลอดไป ²เพราะชนสองชาตินี้ไม่ยอมจัดหาอาหารและน้ำมาให้ชาวอิสราเอล และยังจ้างบาลาอัมให้มาสาปแช่งเขา^a แต่พระเจ้าของเราทรงเปลี่ยนคำสาปแช่งให้เป็นคำอวยพร ³เมื่อประชากรได้ยินธรรมบัญญัตินี้ ก็กีดกันชนต่างชาติทั้งหลายให้ออกจากชุมชนอิสราเอล^b

ภารกิจครั้งที่สองของเนหะมีย์^c

            ⁴ก่อนหน้านั้น เอลียาชีบสมณะ^dผู้ได้รับแต่งตั้งให้ดูแลห้องต่างๆ^e ในพระวิหารของพระเจ้าของเรา และเป็นญาติกับโทบีอาห์ ⁵ได้จัดห้องใหญ่ห้องหนึ่งให้โทบีอาห์ ห้องนี้เป็นห้องที่เคยใช้เก็บธัญบูชา กำยาน เครื่องใช้ต่างๆ และเก็บหนึ่งในสิบของข้าว เหล้าองุ่นและน้ำมันมะกอกเทศ ซึ่งธรรมบัญญัติกำหนดให้เป็นส่วนแบ่ง^fสำหรับชนเลวี นักขับร้อง ผู้เฝ้าประตูพระวิหาร และเก็บสิ่งของที่สงวนไว้สำหรับสมณะ ⁶ขณะนั้น ข้าพเจ้าไม่ได้อยู่ที่กรุงเยรูซาเล็ม เพราะในปีที่สามสิบสองแห่งรัชกาลกษัตริย์อารทาเซอร์ซีสแห่งกรุงบาบิโลน ข้าพเจ้าไปเฝ้ากษัตริย์^g และต่อมาไม่นานข้าพเจ้าก็ทูลลาพระองค์ ⁷กลับมายังกรุงเยรูซาเล็ม จึงรู้ถึงความชั่วร้ายที่เอลียาชีบได้ทำเพื่อโทบีอาห์ โดยให้เขาใช้ห้องในบริเวณพระวิหารของพระเจ้า ⁸ข้าพเจ้าโกรธมาก โยนข้าวของทั้งหมดของโทบีอาห์ออกไปจากห้อง ⁹ข้าพเจ้าสั่งให้ชำระห้องต่างๆ ให้พ้นมลทิน แล้วนำเครื่องใช้ประจำพระวิหารของพระเจ้า ธัญบูชาและกำยานกลับมาไว้ที่นั่นตามเดิม

          ¹⁰ข้าพเจ้ายังรู้อีกว่าชนเลวีไม่ได้รับส่วนแบ่งของตน ชนเลวีและนักขับร้องผู้มีหน้าที่รับใช้ในพระวิหารจึงหนีกลับไปยังไร่นาของตน ¹¹ข้าพเจ้าตำหนิบรรดาเจ้าหน้าที่ ถามว่า “ทำไมท่านจึงทอดทิ้งพระวิหาร” แล้วข้าพเจ้าก็รวบรวมชนเลวีและบรรดานักขับร้อง^hให้กลับมาปฏิบัติหน้าที่ตามเดิม ¹²ชาวยูดาห์ทุกคนก็เริ่มนำหนึ่งในสิบของข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมันมะกอกเทศเข้ามายังห้องเก็บของอีก ¹³ข้าพเจ้ามอบหน้าที่ดูแลⁱห้องเก็บของให้เชเลมิยาห์สมณะ ศาโดกธรรมาจารย์ และเปดายาห์ชนเลวี และแต่งตั้งคานันยาบุตรของศักกูร์ บุตรของมัทธานิยาห์ให้เป็นผู้ช่วย ข้าพเจ้ารู้ว่าคนเหล่านี้เป็นคนที่ไว้ใจได้ เขามีหน้าที่แจกจ่ายส่วนแบ่งสิ่งของแก่บรรดาพี่น้องสมณะและชนเลวี

          ¹⁴ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ขอทรงระลึกถึงข้าพเจ้าในเรื่องนี้ ขออย่าทรงลบล้างกิจการดีทั้งหลายที่ข้าพเจ้าทำเพื่อพระวิหารของพระองค์ และเพื่อคารวกิจในที่นั้นเลย

          ¹⁵ครั้งนั้น ข้าพเจ้าเห็นบางคนในแคว้นยูดาห์ย่ำองุ่นในวันสับบาโต บางคนบรรทุกฟ่อนข้าว เหล้าองุ่น ผลองุ่น ผลมะเดื่อเทศ และสินค้าอื่นๆ บนหลังลาเข้ามาในกรุงเยรูซาเล็มในวันสับบาโต จึงตักเตือนเขาว่าวันนั้นไม่ใช่วันขายของ^{j 16}ชาวเมืองไทระบางคนที่มาอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มยังนำปลาและสินค้านานาชนิดมาขายแก่ชาวยูดาห์และผู้คนในกรุงเยรูซาเล็มในวันสับบาโตด้วย ¹⁷ข้าพเจ้าว่ากล่าวพวกชนชั้นสูงของแคว้นยูดาห์ ถามเขาว่า “ทำไมท่านทั้งหลายจึงทำความชั่วร้ายนี้ ทำให้วันสับบาโตเป็นมลทิน ¹⁸บรรพบุรุษของท่านเคยทำเช่นนี้ และพระเจ้าของเราทรงนำเหตุร้ายทั้งหมดนี้ให้เกิดขึ้นกับเราและนครนี้ แล้วท่านยังจะทำให้วันสับบาโตเป็นมลทิน ทำให้ชาวอิสราเอลถูกลงโทษยิ่งกว่านั้นอีกหรือ” ¹⁹ข้าพเจ้าสั่งให้ปิดประตูกรุงเยรูซาเล็มตั้งแต่ตะวันตกดินก่อนวันสับบาโต^k และไม่ให้เปิดประตูจนกว่าจะสิ้นวันสับบาโตแล้ว ข้าพเจ้ายังจัดผู้รับใช้บางคนของข้าพเจ้าให้เฝ้าประตูเมือง เพื่อไม่ให้ผู้ใดนำสิ่งของเข้ามาในเมืองในวันสับบาโต ²⁰มีอยู่ครั้งหนึ่งหรือสองครั้งที่พวกพ่อค้าและผู้ขายสินค้าทุกชนิดต้องค้างคืนอยู่นอกกำแพงเมือง ²¹ข้าพเจ้าตักเตือนและถามเขาว่า “ทำไมท่านจึงมาค้างคืนอยู่ข้างกำแพงเมือง ถ้าท่านทำอีก ข้าพเจ้าจะจับกุมท่าน” ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่มาในวันสับบาโตอีก ²²ข้าพเจ้าสั่งชนเลวีให้ชำระตนและมาเฝ้าประตูเมือง เพื่อมิให้ผู้ใดล่วงละเมิดวันสับบาโต

          ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ขอทรงระลึกถึงข้าพเจ้าในเรื่องนี้ ขอทรงพระเมตตาข้าพเจ้าตามความยิ่งใหญ่แห่งความรักมั่นคงของพระองค์เถิด

          ²³ครั้งนั้น ข้าพเจ้ายังเห็นชาวยิวที่แต่งงานกับหญิงชาวอัชโดด ชาวอัมโมน และชาวโมอับ ²⁴และบุตรของเขาจำนวนครึ่งหนึ่งพูดภาษาอัชโดด^l บุตรอีกครึ่งหนึ่งพูดภาษาของชนชาติอื่นๆ ไม่มีผู้ใดรู้จักภาษายิวเลย ²⁵ข้าพเจ้าตำหนิเขา สาปแช่งเขา เฆี่ยนตีบางคน ดึงทึ้งผมของเขา แล้วให้เขาสาบานในพระนามพระเจ้าว่า “จะไม่ยกบุตรหญิงให้แก่บุตรชายของชนชาติอื่น หรือรับบุตรหญิงของชนชาติอื่นมาเป็นภรรยาของบุตรชายหรือของตนเอง ²⁶กษัตริย์ซาโลมอนแห่งอิสราเอลทรงทำบาปเพราะหญิงต่างชาติมิใช่หรือ แม้ว่าในหมู่ชนหลายชาติไม่มีกษัตริย์องค์ใดเหมือนพระองค์ และพระเจ้าก็ทรงรักพระองค์ ทรงแต่งตั้งให้เป็นกษัตริย์ของชาวอิสราเอล แต่หญิงต่างชาติก็ทำให้พระองค์ทรงทำบาปด้วย ²⁷ควรแล้วหรือที่เราจะทำความชั่วร้ายเช่นนี้ ไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าของเรา ไปแต่งงานกับหญิงต่างชาติ”

          ²⁸บุตรคนหนึ่งของโยยาดาบุตรของเอลียาชีบมหาสมณะ เป็นบุตรเขยของสันบาลลัทชาวโคโรน ข้าพเจ้าจึงขับไล่เขาออกไป

          ²⁹ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ขออย่าทรงลืมว่าเขาทั้งหลายทำให้ตำแหน่งสมณะ และพันธสัญญาที่ทรงกระทำกับสมณะ^mและชนเลวีเป็นมลทิน

          ³⁰ข้าพเจ้าจึงชำระเขาให้พ้นจากทุกสิ่งที่เป็นของชนต่างด้าว ข้าพเจ้าตั้งกฎเกณฑ์ไว้สำหรับบรรดาสมณะและชนเลวีให้แต่ละคนรู้จักหน้าที่ของตน ³¹ข้าพเจ้ายังจัดให้มีผู้หาฟืนมาถวายตามเวลากำหนด และให้มีผู้นำผลิตผลแรกมาถวายด้วย

          ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ขอทรงระลึกถึงข้าพเจ้า เพราะความดีที่ข้าพเจ้าได้ทำเถิด

13 a “เขา” ในข้อนี้อยู่ในรูปพหูพจน์ในสำนวนแปลโบราณหลายฉบับ แต่ในต้นฉบับภาษาฮีบรูอยู่ในรูปเอกพจน์

^b “ก็กีดกันชนต่างชาติทั้งหลายให้ออกจากชุมชนอิสราเอล” เป็นการปฏิบัติที่เคร่งครัดมากกว่าที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้ (ดู ฉธบ 23:7-9)

^c ข้อความต่อไปนี้เป็น “บันทึกความจำ” ของเนหะมีย์ตอนสุดท้าย เขากล่าวถึงการจัดระเบียบเพื่อแก้ไขความหละหลวมที่เกิดขึ้นในชุมชนชาวยิว เมื่อเขากลับไปยังราชสำนักเปอร์เซีย เขาจัดการกับโทบีอาห์ (2:10) ซึ่งเข้ามาอาศัยอยู่ในห้องเก็บของในพระวิหาร (ข้อ 4-9) จัดการเรื่องการบริจาคหนึ่งในสิบของรายได้เพื่อเป็นค่าตอบแทนแก่ชนเลวี (ข้อ 10-14) จัดการเรื่องการหยุดงานในวันสับบาโต (ข้อ 15-22) จัดการให้ชาวยิวหย่าร้างจากหญิงต่างชาติ (ข้อ 23-29) และกำหนดกฎเกณฑ์เรื่องพิธีกรรม (ข้อ 30-31) (ดู 10:1 เชิงอรรถ a)

^d “เอลียาชีบสมณะ” เอลียาชีบผู้นี้เป็นคนละคนกับเอลียาชีบมหาสมณะใน 3:1ฯ, 20ฯ; 12:10, 22; 13:28

^e “ห้องต่างๆ” แปลโดยคาดคะเนตาม 12:44 ต้นฉบับภาษาฮีบรูคำนี้อยู่ในรูปเอกพจน์ (ห้องเดียว)

^f “ส่วนแบ่งสำหรับ...” แปลตามสำนวนแปลภาษาละติน (Vg) ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ที่กำหนดไว้สำหรับ”

^g เนหะมีย์เป็นผู้ว่าราชการปกครองแคว้นยูดาห์ครั้งแรกตั้งแต่ปี 445-422 ก่อน ค.ศ.

^h “ชนเลวีและบรรดานักขับร้อง” ต้นฉบับว่า “เขาทั้งหลาย”

ⁱ “มอบหน้าที่ดูแลห้อง” แปลตามสำนวนแปลโบราณภาษากรีกในสำเนาโบราณฉบับหนึ่ง สำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียค ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ผู้รักษาสมบัติ”

^j “เตือนว่าวันนั้นไม่ใช่วันขายของ” แปลตามตัวอักษรว่า “เตือนเขาในวันที่เขาขายของ”

^k “ตะวันตกดินก่อนวันสับบาโต” วันสับบาโตเริ่มตั้งแต่เย็นวันศุกร์เมื่อพระอาทิตย์ตก

^l “ภาษาอัชโดด” คงเป็นภาษาอาราเมอิกตามสำเนียงท้องถิ่น ชาวยิวในสมัยนั้นพูดภาษาอาราเมอิก (8:8) แต่เนหะมีย์ยังต้องการให้ชาวยิวไม่ลืมภาษาฮีบรู โดยเฉพาะในพิธีกรรม

^m “สมณะ” แปลตามสำนวนแปลโบราณภาษาซีเรียค ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ตำแหน่งสมณะ”