บทเพลงของนางเดโบราห์และบาราค^a

            5 ¹ในวันนั้น นางเดโบราห์กับบาราคบุตรของอาบีโนอัมได้ร้องเพลงบทนี้ว่า

          ²จงถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์เถิด

                    เพราะบรรดาหัวหน้าในอิสราเอลยอมเป็นผู้นำทัพ^b

          และประชากรก็สมัครใจออกศึก

               ³กษัตริย์ทั้งหลายเอ๋ย จงฟังเถิด บรรดาเจ้านายเอ๋ย จงเงี่ยหูเถิด

                    ข้าพเจ้าจะร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์

          ข้าพเจ้าจะร้องเพลงสรรเสริญพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล

               ⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ เมื่อพระองค์เสด็จออกจากเสอีร์

                    เมื่อพระองค์ทรงพระดำเนินจากทุ่งของเอโดม

          แผ่นดินก็สั่นสะเทือน

                    ท้องฟ้าหวั่นไหว

          เมฆก็ละลายหลั่งน้ำฝนลงมา

          ⁵ภูเขาทั้งหลายสั่นสะท้านเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งภูเขาซีนาย

                    เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล

               ⁶ในสมัยชัมการ์บุตรของอานาท

                    ในสมัยยาเอล

          ทางหลวงไม่มีใครเดิน^c

                    ผู้เดินทางต้องหลบไปใช้ทางอ้อม

               ⁷ชาวไร่ชาวนาในอิสราเอลละทิ้งถิ่นฐาน

                    เขาละทิ้งถิ่นฐาน

          จนกระทั่งเธอ เดโบราห์เอ๋ย ลุกขึ้นมา

จนกระทั่งเธอ มารดาเอ๋ย ลุกขึ้นมาในอิสราเอล

⁸ประชาชนพากันเลือกเทพเจ้าใหม่

                    สงครามก็ประชิดเข้ามาถึงประตูเมือง

          ไม่เห็นมีโล่ หรือหอกสักอัน

                    ในหมู่พลอิสราเอลสี่หมื่นคน

               ⁹ใจของข้าพเจ้านิยมชมชอบบรรดาผู้นำแห่งอิสราเอล

                    นิยมชมชอบประชาชนที่อาสาสมัคร

          จงถวายพระพรแด่พระยาห์เวห์เถิด

               ¹⁰ท่านทั้งหลายที่ขี่ลาเผือก

                    และนั่งบนพรม

          ท่านทั้งหลายที่เดินตามถนน จงไตร่ตรองเถิด^d

          ¹¹จงร่วมเสียงกับผู้เลี้ยงแพะแกะ^e

                    ที่แหล่งน้ำ

          ที่นั่นเขาเล่าถึงชัยชนะของพระยาห์เวห์

                    คือชัยชนะของชาวไร่ชาวนาของพระองค์ในอิสราเอล

          เมื่อประชากรของพระยาห์เวห์ลงมาที่ประตูเมือง^f

               ¹²นางเดโบราห์เอ๋ย จงตื่นเถิด จงตื่นเถิด

                    ตื่นเถิด จงตื่นขึ้นมาร้องเพลง

          บาราคเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด^g

                    บุตรของอาบีโนอัมเอ๋ย ใครที่จับท่านเป็นเชลย ท่านจงจับเขาเป็นเชลยเถิด

          ¹³แล้วผู้รอดชีวิตก็ลงมาร่วมกับบรรดาเจ้านาย

                    ประชากรของพระยาห์เวห์ลงมาอย่างผู้กล้าหาญ เพื่อปกป้องข้าพเจ้า^h

               ¹⁴บรรดาเจ้าชายของเอฟราอิมอยู่ในหุบเขาⁱ

                    เบนยามินตามท่านมาในหมู่กำลังพลของท่าน

          ผู้บังคับบัญชาเดินลงมาจากมาคีร์

                    ผู้ถือคทาของผู้บังคับบัญชา^jมาจากเศบูลุน

               ¹⁵บรรดาเจ้านายของอิสสาคาร์เดินไปกับนางเดโบราห์

                    บาราค^kวิ่งตามไปในหุบเขา

          ที่หนองน้ำของรูเบนมีความลังเลใจมาก

               ¹⁶รูเบนเอ๋ย ทำไมท่านนั่งรออยู่ที่คอกแกะ

                    เพื่อจะฟังเสียงปี่ของคนเลี้ยงแกะหรือ^l

          ที่หนองน้ำของรูเบนมีความลังเลใจมาก

          ¹⁷กิเลอาด^mค้างอยู่ทางฟากโน้นของแม่น้ำจอร์แดน

                    ทำไมดานจึงอาศัยอยู่กับเรือกำปั่น ⁿ

          อาเชอร์นั่งเฉยอยู่ที่ฝั่งทะเล

                    อาศัยอยู่อย่างสงบในท่าเรือของตน

               ¹⁸เศบูลุนเป็นประชาชนที่กล้าเสี่ยงตาย

                    นัฟทาลีก็เป็นเช่นเดียวกันในสนามรบ^o

          ¹⁹บรรดากษัตริย์มาถึงก็รบกัน

                    บรรดากษัตริย์ของชาวคานาอันก็ต่อสู้

          ที่เมืองทาอานาค ริมหนองน้ำเมกิดโด

                    แต่ไม่ได้ริบเงินเป็นของเชลยแต่อย่างใด

          ²⁰ดวงดาวสู้รบจากท้องฟ้า

                    สู้รบกับสิเสราจากวงโคจรของมัน

          ²¹ห้วยคีโชนพัดกวาดเขาไป

                    ห้วยคีโชนกลายเป็นห้วยน้ำไหลแรง^p

          วิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย จงเดินต่อไปอย่างเข้มแข็งเถิด

          ²²เมื่อนั้นกีบม้าส่งเสียงกระทบดัง

                    ขณะที่ม้าห้อไป ห้อไป

          ²³ทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์กล่าวว่า “จงสาปแช่งเมโรสเถิด^q

                    “จงสาปแช่ง จงสาปแช่งประชาชนที่อยู่ที่นั่น

          เพราะเขาไม่ยอมออกมาช่วยพระยาห์เวห์

                    ไม่ยอมเป็นนักรบมาช่วยพระยาห์เวห์”

               ²⁴หญิงที่ได้รับพรยิ่งกว่าหญิงใดๆ คือนางยาเอล

                    ภรรยาของเฮเบอร์ชาวเคไนต์^r

          นางได้รับพรยิ่งกว่าหญิงใดๆ ที่อาศัยในกระโจม

          ²⁵เขาขอน้ำ นางก็ให้น้ำนม

                    นางเอานมข้นใส่ชามของเจ้านายมาให้

               ²⁶นางเอื้อมมือซ้าย^sฉวยหลักผูกกระโจม

                    มือขวาถือตะลุมพุกของนายช่าง

          นางเอาตะลุมพุกตอกสิเสรา บี้ศีรษะของเขา

                    นางทุบและแทงทะลุขมับของเขา

          ²⁷เขาจมลง ล้มลงและนอนแทบเท้าของนาง

                    แทบเท้าของนาง เขาจมลงและล้มลง

          เขาจมลงที่ไหน เขาก็ล้มลงตายที่นั่น

               ²⁸มารดาของสิเสรามองทางบานเกล็ด

                    ยืนพิงหน้าต่างและคร่ำครวญ^tว่า

          “ทำไมรถศึกของเขาจึงมาช้า

                    ทำไมเสียงกีบม้าของรถศึกของเขาจึงล่าช้า”

          ²⁹สตรีที่ฉลาดที่สุดของนางกล่าวตอบ

                    และนางก็พูดถ้อยคำนั้นซ้ำกับตนเองว่า

               ³⁰“เขาทั้งหลายคงจะพบและแบ่งของเชลยกันอยู่

                    ชายแต่ละคนคงจะได้หญิงสาวหนึ่งหรือสองคน

          ผ้าย้อมสีที่ริบมาส่วนหนึ่งเป็นของสิเสรา

                    ผ้าพันคอย้อมสีปักลวดลายที่ริบมาผืนหนึ่ง สองผืนเป็นของฉัน”^u

               ³¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้ศัตรูทั้งปวงของพระองค์พินาศสิ้นดังนี้เถิด

                    แต่ขอให้ทุกคนที่รักพระองค์^v จงเป็นดังดวงอาทิตย์

          ที่ส่องแสงแรงกล้าเถิด

          แล้วแผ่นดินก็สงบสุขเป็นเวลาสี่สิบปี

 

5 a บทเพลงของนางเดโบราห์เป็นบทประพันธ์โบราณที่สุดชิ้นหนึ่งในพระคัมภีร์ แต่งขึ้นไม่นานหลังจากเหตุการณ์ที่กล่าวถึง บทประพันธ์นี้เป็นบทเพลงฉลองชัย มีโครงสร้างเป็นบทเพลงสรรเสริญ เฉลิมฉลองสงครามศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงต่อสู้กับศัตรูของประชากรของพระองค์ (ข้อ 20-21, 23) เพราะศัตรูนี้เป็นศัตรูของพระองค์ด้วย (ข้อ 31) บทประพันธ์บทนี้ยกย่องเผ่าต่างๆ ที่ตอบสนองการเรียกรวมพลของนางเดโบราห์ และตำหนิเผ่าที่ไม่ยอมออกมาร่วมต่อสู้ กลุ่มชนทั้งสิบที่กล่าวถึงในเพลงบทนี้ไม่สอดคล้องกับรายชื่อเผ่าทั้งสิบสองที่นิยมใช้กันในภายหลัง ในที่นี้กล่าวถึงมาคีร์แทนมนัสเสห์ (ข้อ 14) กิเลอาดแทนกาด (ข้อ 17) เมโรส (ข้อ 23) ไม่ปรากฏในรายชื่อเผ่า แต่เป็นชื่อเมืองหนึ่งในดินแดนของเผ่านัฟทาลี กลุ่มชนสี่กลุ่มในจำนวนสิบกลุ่มที่ถูกเรียกไม่ได้มาร่วมรบ ยูดาห์และสิเมโอนอาจไม่ได้มาร่วมรบเพราะทั้งสองเผ่านี้แยกอยู่ต่างหากทางใต้ หรือไม่ก็เพราะในเวลานั้นยังไม่ได้เข้าร่วมในสหภาพอิสราเอล

^b ยังแปลได้อีกว่า “เมื่อบรรดานักรบในอิสราเอลสยายผม” อาจหมายถึงพิธีถวายตนเพื่อทำสงครามศักดิ์สิทธิ์ (ดู ฉธบ 32:42) หรือการถวายตนเป็นนาศีร์ (ดู วนฉ 13:5; 16:17 และ กดว 6:1-21)

^c “ทางหลวง” แปลตามต้นฉบับภาษาฮีบรู ‘arahot บางคนอ่านว่า ‘orchot ซึ่งแปลว่า “กองคาราวาน”

^d “จงไตร่ตรองเถิด” บางคนแปลว่า “จงร้องเพลง”

^e “ผู้เลี้ยงแพะแกะ” แปลตามตัวอักษรว่า “ผู้ที่แยก” (น้ำ หญ้าแห้ง หรือฝูงสัตว์)

^f บางคนคิดว่าข้อความในบรรทัดนี้น่าจะเป็นบรรทัดแรกของข้อ 13 ซึ่งตัวบทไม่สมบูรณ์ และแปลโดยคาดคะเน (ดูเชิงอรรถ h)

^g “บาราคเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด” ต้นฉบับภาษากรีกเสริมว่า “บาราคเอ๋ย จงกล้าหาญเถิด จงลุกขึ้น…”

^h “ข้าพเจ้า” บางคนคาดคะเนว่า “เขา” หมายถึง บาราคหรือพระยาห์เวห์

ⁱ แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ผู้ที่มีรากในอามาเลขลงมาจากเอฟราอิม”

^j หลังวลี “คทาของผู้บังคับบัญชา” ต้นฉบับภาษาฮีบรูเสริมคำว่า “ของอาลักษณ์” ซึ่งอาจเป็นคำอธิบายของผู้คัดลอก

^k “บาราค” ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “อิสสาคาร์กับบาราค” ซึ่งอาจเป็นความผิดพลาดของผู้คัดลอก

^l ชนเผ่ารูเบน ซึ่งเป็นคนเลี้ยงสัตว์ไม่ได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนมาช่วยเผ่าอื่นๆ ต่อสู้กับชาวคานาอัน เลือกจะอยู่อย่างสบายเพื่อเฝ้าฝูงแกะของตน “เสียงปี่” บางคนแปลว่า “เสียงนกหวีด” ซึ่งเป็นสัญญาณเตือนภัยและเป็นเสียงเรียกแกะ (ดู อสย 5:26; 7:18; ศคย 10:8)

^m “กิเลอาด” ไม่ใช่ชื่อเผ่า แต่เป็นชื่อของดินแดนที่ชนเผ่ากาดยึดครอง (ดู กดว 32:1ฯ) รูเบนและกาดเป็นเผ่าทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดนซึ่งมักจะถูกกล่าวถึงควบคู่กัน

ⁿ เวลานั้น ชนเผ่าดานคงจะได้อพยพขึ้นไปทางเหนือแล้ว (ดู 1:34-35; บทที่ 17-18; ยชว 19:40 เชิงอรรถ k) ดูเหมือนว่า ชนเผ่าดานรับจ้างเป็นกะลาสีเรือของชาวฟีนีเซีย

^o “ในสนามรบ” แปลตามตัวอักษรว่า “ในที่สูงของทุ่งนา” ข้อความภาษาฮีบรูน่าจะเป็นคำพังเพยพาดพิงถึงการรบที่ห้วงน้ำเมโรม (ยชว 11) แต่การรบกับสิเสราเกิดขึ้นในที่ราบเมกิดโด

^p แปลโดยคาดคะเน

^q เราไม่ทราบว่า “เมโรส” เป็นชื่อสถานที่หรือบุคคล

^r วลีนี้อาจเป็นคำอธิบายเพิ่มเติมของผู้คัดลอกจาก 4:11, 17, 21

^s “นางเอื้อมมือ” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ในภาษาฮีบรูกริยาอยู่ในรูปพหูพจน์

^t “คร่ำครวญ” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “มอง”

^u ดูเหมือนว่าข้อความนี้ยังไม่จบ ทั้งๆ ที่มีคำซ้ำกันหลายครั้ง

^v “ที่รักพระองค์” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ในภาษาฮีบรูกรรมของกริยาอยู่ในบุรุษที่สาม