II. ภาคผนวกa
ชาวกิเบโอนเรียกร้องให้ประหารชีวิตเชื้อสายของกษัตริย์ซาอูลb
21 1ในรัชสมัยของกษัตริย์ดาวิด เกิดกันดารอาหารเป็นเวลาสามปี กษัตริย์ดาวิดจึงทูลถามพระยาห์เวห์cในเรื่องนี้ พระยาห์เวห์ตรัสตอบว่า “กษัตริย์ซาอูลและราชวงศ์ทำผิดที่ได้ฆ่าชาวกิเบโอน” 2กษัตริย์จึงทรงเรียกชาวกิเบโอนเข้ามาเจรจา ชาวกิเบโอนไม่ใช่ชาวอิสราเอล แต่เป็นชาวอาโมไรต์กลุ่มน้อยที่ชาวอิสราเอลเคยสาบานจะไว้ชีวิต แต่กษัตริย์ซาอูลทรงพยายามจะทำลายล้างd เพราะความรักเกินไปต่อชนชาติอิสราเอลและยูดาห์ กษัตริย์ดาวิดตรัสกับชาวกิเบโอนว่า 3“เราจะช่วยอะไรท่านทั้งหลายได้บ้าง เราจะชดใช้ความเสียหายที่ท่านได้รับ เพื่อท่านจะได้ขอพรeให้แก่ประชากรของพระยาห์เวห์”
4ชาวกิเบโอนทูลตอบว่า “กรณีพิพาทระหว่างพวกเรากับกษัตริย์ซาอูลและราชวงศ์นั้นจะตกลงกันด้วยเงินหรือทองไม่ได้ พวกเราก็ไม่ต้องการฆ่าชาวอิสราเอลคนใดด้วย” กษัตริย์ดาวิดตรัสถามว่า “แล้วท่านทั้งหลายคิดว่าเราควรทำอะไรให้ท่าน” 5เขาเหล่านั้นทูลตอบกษัตริย์ว่า “กษัตริย์ซาอูลทรงต้องการทำลายล้างพวกเราไม่ให้เหลืออยู่ในดินแดนอิสราเอลเลย 6บัดนี้ ขอพระองค์ทรงมอบบุตรหลานที่เป็นชายเจ็ดคนของกษัตริย์ซาอูลให้พวกเราแขวนคอเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ที่กิเบอาห์ เมืองของกษัตริย์ซาอูล ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงเลือกสรร”f กษัตริย์ตรัสตอบว่า “เราจะมอบพวกเขาให้ท่าน” 7กษัตริย์ทรงไว้ชีวิตเมริบบาอัลบุตรของโยนาธานพระโอรสของกษัตริย์ซาอูล เพื่อทรงรักษาคำสาบานที่ทรงให้ไว้กับโยนาธานพระโอรสของกษัตริย์ซาอูลเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ 8กษัตริย์รับสั่งให้จับอาร์โมนีและเมริบบาอัลพระโอรสของกษัตริย์ซาอูลที่เกิดจากนางริสปาห์ธิดาของอัยยาห์ รวมทั้งบุตรห้าคนของนางเมราบgพระธิดาของกษัตริย์ซาอูล ภรรยาของบอาดรีเอลบุตรของบารซิลลัยชาวเมืองเมโหลาห์ 9กษัตริย์ดาวิดทรงมอบคนเหล่านี้ให้ชาวกิเบโอนเอาไปแขวนคอบนเนินเขาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ทั้งเจ็ดคนตายพร้อมกัน เขาถูกฆ่าในวันแรกๆ ที่เริ่มเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์
10นางริสปาห์ธิดาของอัยยาห์นำผ้ากระสอบขึ้นไปบนก้อนหินที่มีศพของบุตร ใช้ผ้าทำเพิงสำหรับตนh และอยู่ที่นั่นตั้งแต่ต้นฤดูเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์จนกระทั่งฝนเริ่มตกiจากท้องฟ้า คอยไล่นกไม่ให้มาจิกศพเวลากลางวัน และคอยไล่สัตว์ป่าเวลากลางคืน 11เมื่อกษัตริย์ดาวิดทรงทราบการกระทำของนางริสปาห์ธิดาของอัยยาห์สนมของกษัตริย์ซาอูล 12จึงเสด็จไปรับพระอัฐิของกษัตริย์ซาอูลและของโยนาธานพระโอรสจากชาวเมืองยาเบชในแคว้นกิเลอาด ชาวยาเบชได้ลอบนำพระศพมาจากลานเมืองเบธชาน ที่ชาวฟีลิสเตียได้แขวนประจานไว้ เมื่อเขาปลงพระชนม์กษัตริย์ซาอูลที่ภูเขากิลโบอา 13กษัตริย์ดาวิดรับสั่งให้นำพระอัฐิของกษัตริย์ซาอูลและของโยนาธานพระโอรสมารวมกับพระอัฐิของพระโอรสอีกเจ็ดองค์ที่ถูกแขวนคอ 14เขาทั้งหลายจึงฝังพระอัฐิของกษัตริย์ซาอูลและโยนาธานพระโอรสjในที่ฝังศพของคีชบิดาของกษัตริย์ซาอูล ที่เมืองเศลาในดินแดนของชนเผ่าเบนยามิน เมื่อทุกคนปฏิบัติตามพระบัญชาของกษัตริย์ดาวิดแล้ว พระเจ้าทรงโปรดให้แผ่นดินพ้นจากการกันดารอาหาร
การต่อสู้กับชาวฟีลิสเตียk
15ชาวฟีลิสเตียเริ่มทำสงครามกับชาวอิสราเอลอีก กษัตริย์ดาวิดทรงยกทัพไปสู้รบกับชาวฟีลิสเตีย ระหว่างการรบ กษัตริย์ดาวิดทรงเหนื่อย 16อิชบีเบโนบlเชื้อสายของชนราฟาร่างยักษ์ มีหอกทองสัมฤทธิ์หนักราวสี่กิโลกรัม คาดดาบเล่มใหม่ คิดจะฆ่ากษัตริย์ดาวิด
17แต่อาบีชัยบุตรของนางเศรุยาห์มาช่วยกษัตริย์ไว้ ฟันชาวฟีลิสเตียคนนั้นและฆ่าเขา ข้าราชบริพารของกษัตริย์ดาวิดทูลขอร้องว่า “ขอพระองค์อย่าเสด็จออกรบพร้อมกับพวกเราอีก เพราะถ้าพระองค์สิ้นพระชนม์ ราชวงศ์ในอิสราเอลก็จะสิ้นสุดดุจตะเกียงที่ดับลง”
18ในสงครามกับชาวฟีลิสเตียอีกครั้งหนึ่งที่โกบ ศิบเบคัยชาวคุชาห์ฆ่าสัฟ ชนราฟาร่างยักษ์อีกคนหนึ่ง
19แล้วยังมีสงครามกับชาวฟีลิสเตียที่โกบอีกครั้งหนึ่ง เอลคานันบุตรของยาอีร์mชาวเบธเลเฮม ฆ่าโกลิอัทชาวเมืองกัท ด้ามหอกของเขาเหมือนกับไม้ม้วนผ้าสำหรับเครื่องทอผ้า
20ต่อมามีสงครามอีกครั้งหนึ่งที่เมืองกัท ชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่n มือแต่ละข้างมีหกนิ้ว และเท้าแต่ละข้างก็มีหกนิ้ว มีนิ้วรวมทั้งหมดยี่สิบสี่นิ้ว เขาเป็นชนราฟาร่างยักษ์ด้วย 21เมื่อเขาออกมาท้าทายอิสราเอล โยนาธานบุตรของชิเมอาพี่ชายของกษัตริย์ดาวิดก็ฆ่าเขา
22ชาวฟีลิสเตียทั้งสี่คนนี้เป็นชนราฟาร่างยักษ์อยู่ที่เมืองกัท แต่ถูกกษัตริย์ดาวิดและข้าราชบริพารฆ่า
21 a บทที่ 21-24 เข้ามาขัดจังหวะเรื่องเล่าเกี่ยวกับตระกูลของกษัตริย์ดาวิดและการสืบสันตติวงศ์ ซึ่งจะมีต่อใน 1 พกษ 1 สี่บทเหล่านี้เขียนขึ้นจากบทผนวกสั้น 6 บทซึ่งถูกจัดไว้เป็นคู่ ประกอบด้วยเรื่องเล่าสองเรื่องใน 21:1-14 (ความอดอยาก) และบทที่ 24 (โรคระบาดสามวัน) การทำสงครามทางการทหารสองชุดใน 21:15-22 (ยักษ์สี่ตนชาวฟีลิสเตีย) และ 23:8-39 (นักรบของดาวิด) และบทกวีนิพนธ์สองบท ในบทที่ 22 (บทเพลงของดาวิด) และ 23:1-7 (วาทะสุดท้ายของดาวิด)
b เรื่องเล่าเรื่องนี้ถูกดึงออกจากบริบทจริงของมัน และเหตุการณ์นี้น่าจะใส่ไว้ก่อน 9:1 ข้อ 7 น่าจะเป็นคำอธิบายที่เสริมเข้าไปในภายหลัง
c แปลตามตัวอักษรได้ว่า “แสวงหาพระพักตร์พระยาห์เวห์” อย่างที่คนหนึ่งพยายามเข้าเฝ้ากษัตริย์ (1 พกษ 10:24) “ซาอูล...มีความผิดฐานกระทำฆาตกรรม” แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
d ไม่มีการเล่าเหตุการณ์เหล่านี้ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน
e ชาวกิเบโอนที่ถูกรังแก ทำให้อิสราเอลต้องอยู่ใต้คำสาปแช่ง นั่นคือความอดอยากที่เกิดขึ้น พวกเขาจึงเป็นพวกเดียวที่สามารถพลิกผลที่เกิดขึ้นได้ด้วยการกล่าวอวยพรที่ตรงกันข้ามกับคำสาปแช่ง (ดู วนฉ 17:2; 1 พกษ 2:33, 44-45)
f เพราะซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว ดังนั้น การล้างแค้นโลหิตจึงตกอยู่กับคนในราชวงศ์ของพระองค์ “ที่กิเบอาห์เมืองของกษัตริย์ซาอูลซึ่งพระยาห์เวห์ทรงเลือกสรร” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “ที่กิเบโอน บนเนินเขาของพระยาห์เวห์” วลี “เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์” เป็นวิธีพูดในจารีตพิธี ในที่นี้ หมายถึงพิธีการลงโทษ
g “เมราบ” แปลตามสำนวนแปลโบราณบางฉบับ (ดู 1 ซมอ 18:19) ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “มีคาล”
h การสวมผ้ากระสอบเป็นเครื่องหมายของการไว้ทุกข์ (3:31; 12:16)
i ฝนแสดงให้เห็นว่า ความอดอยากกำลังจะผ่านพ้นไปในไม่ช้า และพระเจ้าได้ทรงยอมรับการใช้โทษ หลังจากนั้น กษัตริย์ดาวิดจึงได้สั่งให้นำศพออกไป ในกรณีนี้ พระองค์ไม่ได้ทรงปฏิบัติตามกฎของ ฉธบ 21:22-23 (เทียบ ยชว 10:27)
j ต้นฉบับภาษากรีกเสริมว่า “พร้อมกับพระอัฐิเหล่านั้น”
k เรื่องราวเกี่ยวกับสงครามฟีลิสเตียน่าจะอยู่หลัง 5:17-25 ในตอนต้นรัชสมัยกษัตริย์ดาวิด จะเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว (ดู 1 ซมอ 17:40 เชิงอรรถ g) ระหว่างนักรบชาวฟีลิสเตียและกษัตริย์ดาวิด หรือนักรบคนหนึ่งของพระองค์ (ดู 2 ซมอ 23:20-21) ในเรื่องแรก (ข้อ 15ข-17) กษัตริย์ดาวิดปลอดภัยเพราะอาบีชัยเข้ามาช่วยเหลือได้ทัน แต่นี่ขัดกับกฎการต่อสู้ตัวต่อตัว หลังจากนั้น คนของเขาจึงให้เขาสัญญาว่า จะไม่เอาตัวเองเข้าเสี่ยงในการต่อสู้ตัวต่อตัวอีก (ข้อ 17)
l “นักรบกล้าหาญ” เป็นการแปลตามการคาดคะเน ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน “ดาบ” ตามสำนวนแปลโบราณบางฉบับ ต้นฉบับภาษาฮีบรูละคำนี้
m “บุตรของยาอีร์” ตาม 1 พศด 20:5 ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
n “รูปร่างสูงใหญ่” ตาม 1 พศด 20:6 ต้นฉบับภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
