วันเสาร์ที่ 16 กรกฎาคม 2016
สัปดาห์ที่ 15 เทศกาลธรรมดา

บทอ่าน มค 2:1-5 / มธ 12:14-21

 คนใช้ถูกบังคับให้นบนอบและรับใช้นายของตน
ในหนังสือพระคัมภีร์ คนใช้คือทาส ซึ่งถือว่าเป็นสมบัติของนาย นายมีสิทธิ์ทุกอย่างในชีวิตของทาส นายจะปฏิบัติตัวต่อทาสได้ทุกอย่าง ในความหมายทางศาสนา คนรับใช้ของ
พระเป็นเจ้า คือ คนที่ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าของประชากรของพระเป็นเจ้า

เขาเป็นคนกลางระหว่างพระเป็นเจ้าและประชากรของพระองค์ คนรับใช้ของพระเป็นเจ้าอาจจะเป็นประกาศกหรือกษัตริย์ ต่อไปนี้เป็นเสียงคร่ำครวญของกษัตริย์ดาวิด ในฐานะเป็นกษัตริย์ ซึ่งได้รับความระทมทุกข์จากการที่ตัวเองได้ทำผิดพลาดไปในขีวิต:
ในร่างกายที่เจ็บปวดและในจิตใจที่ไม่สบาย
กษัตริย์ดาวิดได้สวดภาวนาด้วยความทุกข์ใจในชีวิต
เพราะในไม่ช้า ทุกอย่างจะสายเกินไป

ในหลุมศพจะไม่มีคำสรรเสริญหรือชีวิต
พระเป็นเจ้าได้ยินแต่เสียงน้ำตาที่หยดลงมา
และเขารู้สึกถึงการประทับอยู่ของพระองค์
จนกว่าบรรดาศัตรูจะกลับใจมาหาพระเป็นเจ้า
เมื่อพวกเขาจะรู้สึกละอายใจ
จากหัวใจที่เป็นทุกข์ของนักร้อง
การประทับอยู่ของพระเป็นเจ้า
จะหันน้ำตาของเขาลงไปในสายรุ้ง
จะหันความเสียใจไปในความยินดี
จะหันหัวใจที่มืดมนไปในความสดชื่น
(credit: Rex H. Henderson 2003)

ในชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ามีทัศนคติอย่างไรในการเปลี่ยนแปลงชีวิตให้ดี และให้ดียิ่งขึ้น
แม้ข้าพเจ้าก็คือคนบาปคนหนึ่ง ที่ต้องการพระเมตตาจากพระเป็นเจ้า?

...ข้าพเจ้าจะพัฒนาชีวิตของข้าพเจ้าอย่างไร เพื่อเป็นคนใช้และผู้ติดตามที่ดีของพระเยซูเจ้า?