วันจันทร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2017
ระลึกถึง น.เปาโล มีกิ พระสงฆ์และเพื่อนมรณสักขี
ปฐก 1:1-19 /  มก 6:53-56
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                       
                เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงข้ามฟากพร้อมกับบรรดาศิษย์มาจอดเรือขึ้นฝั่งที่เมืองเยนเนซาเร็ธเมื่อเสด็จขึ้นจากเรือประชาชนก็จำพระองค์ได้ทันทีและคนในบริเวณนั้นต่างรีบมาหานำผู้เจ็บป่วยนอนบนแคร่มาเฝ้าพระองค์ณสถานที่ที่เขาได้ยินว่าพระองค์ประทับอยู่ไม่ว่าพระองค์เสด็จไปที่ใดในหมู่บ้านในเมืองหรือในชนบทเขาก็นำผู้เจ็บป่วยมาวางตามลานสาธารณะทูลขอพระองค์ให้เขาสัมผัสเพียงชายฉลองพระองค์เท่านั้นและทุกคนที่สัมผัสแล้วก็หายจากโรคภัย

 (พระวาจาของพระเจ้า)

----------

     นักปรัชญาชาวกรีก ได้นิยามความวุ่นวายคือ เคออส ตามตำนานเทพปกรณัมกรีก เคออส (อังกฤษ: Chaos หรือ Khaos, เสียงอ่าน: /ˈkeɪɒs/) เป็นสภาพแรกเริ่มของการมีอยู่อันเป็นต้นกำเนิดของเหล่าทวยเทพรุ่นแรก หรืออีกนัยหนึ่งก็คือความว่างเปล่าอันมืดดำของอวกาศ

    การเล่าเรื่อง "ความวุ่นวาย" ไม่เป็นระเบียบ เพื่อจะบอกเรื่อง "ความเรียบร้อยเป็นระบบระเบียบ"

   ในหนังสือปฐมกาล เริ่มด้วย
 "เมื่อแรกเริ่มนั้น พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างฟ้าและแผ่นดินแผ่นดินยังเป็นที่ร้างไร้รูปร่างความมืดมิดปกคลุมอยู่เหนือทะเลลึก และลมพายุแรงกล้าพัดอยู่เหนือน้ำ"

 เมื่อไม่เป็นระเบียบ ต่อมา ก็ด้วยการจัดระเบียบ มีวันและเวลาเป็นวันแรก

 ความวุ่นวาย ไร้ระบบ ที่นำมาซึ่งการป่วยกาย ป่วยใจ ป่วยจิต ที่เป็นไปได้จาก ชีวิตไร้ระบบ การไม่ได้จัดการให้หัวใจเป็นหัวใจรัก แต่เป็น "หัวใจพิพากษา" เราก็ "ป่วยใจ"

 ดังนั้น "การเยียวยา" ของพระ ก็คือ จัดให้สงบ ลบกระบวนการเรียกร้อง วุ่นวาย จัดการข้ามหน้า เอาแต่ได้ ที่เป็นเรื่องการ "ป่วยใจ" ที่สะท้อนในภาพของในพระวาจาที่บอกว่า

 "เขาก็นำผู้เจ็บป่วยมาวางตามลานสาธารณะทูลขอพระองค์ให้เขาสัมผัสเพียงชายฉลองพระองค์เท่านั้นและทุกคนที่สัมผัสแล้วก็หายจากโรคภัย"