“พระองค์ทรงเรียกอัครสาวกสิบสองคนเข้ามาพบและทรงเริ่มส่งเขา”
26. พระเยซูเจ้าทรงส่งอัครสาวกสิบสองคน ( 3 )
- ถ้าที่ใดไม่ต้อนรับท่าน หรือไม่ฟังท่าน จงออกจากที่นั่น พลางสลัดฝุ่นจากเท้าไว้เป็นพยานกล่าวโทษเขา”
บรรดาอัครสาวกต้องปฏิบัติภารกิจด้วยวิธีเรียบง่ายและถ่อมตน แต่ไม่หมายความว่าภารกิจนั้นเป็นเรื่องไม่สำคัญ เมื่อผู้คนไม่รับต้อนรับหรือรับฟังเขา เขาต้องไม่จากไปอย่างเงียบ ๆ และเฉย ๆ แต่ต้องแสดงให้ผู้ไม่ต้อนรับรู้ว่า การปฏิเสธผู้ประกาศข่าวดีนั้นมีผลร้ายเท่ากับปฏิเสธไม่ยอมรับพระเจ้า

การสลัดฝุ่นจากเท้าเป็นการกระทำของชาวยิวเมื่อกลับมาจากเขตแดนคนต่างศาสนา เพื่อแสดงว่าตนแยกตัวจากคนเหล่านั้น ละทิ้งมลทินทั้งหลายที่อาจจะมีเพราะความสัมพันธ์กับเขา  เมื่อนักบุญเปาโลและบารนาบัสถูกชาวอันทิโอกขับไล่จากดินแดนของตน "เขาทั้งสองคนจึงสลัดฝุ่นจากเท้าเป็นเครื่องหมายตัดความสัมพันธ์" (กจ 13:51) บรรดาอัครสาวกทำเช่นนี้ เพื่อเชิญชวนผู้ปฏิเสธไม่ยอมรับข่าวดีของพระเจ้า ให้ไตร่ตรองพฤติกรรมของตนและสำนึกผิดพร้อมที่จะกลับใจ

- บรรดาอัครสาวกจึงไปเทศน์สอนคนทั้งหลายให้กลับใจ 
บรรดาอัครสาวกปฏิบัติภารกิจที่พระเยซูเจ้าทรงมอบหมายทันที นักบุญมาระโกไม่อธิบายว่าเขาทั้งหลายเทศน์สอนเรื่องอะไร เขาสนใจเพียงปฏิกริยาที่หวังจะเป็นของผู้ฟังข่าวดี คือการกลับใจและการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ซึ่งเป็นจุดประสงค์การเทศน์สอนของทั้งนักบุญยอห์นผู้ทำพิธีล้าง (เทียบ 1:4) และพระเยซูเจ้า (เทียบ 1:15) ในทำนองเดียวกัน นักบุญมาระโกไม่ได้บันทึกว่าบรรดาอัครสาวกประกาศข่าวดีที่ไหนและเป็นเวลานานเท่าใด เป็นไปได้ที่เขาไม่ได้ออกจากแคว้นกาลิลี (เทียบ มธ 10:5-6) และคงจะใช้เวลานานพอสมควร เพราะนักบุญมาระโกจะเล่าเรื่องการกลับมาของบรรดาอัครสาวกจากการเทศน์สอนในข้อ 30 หลังจากที่ได้กล่าวถึงเหตุการณ์บางอย่าง เช่น ความตายของนักบุญยอห์นผู้ทำพิธีล้าง  

- ขับไล่ปีศาจจำนวนมาก
นักบุญมาระโกรับรองว่า อำนาจที่พระเยซูเจ้าทรงมอบแก่บรรดาอัครสาวกที่จะขับไล่ปีศาจเกิดผลจริง

- เจิมน้ำมันผู้เจ็บป่วยหลายคน และรักษาเขาให้หายจากโรคภัย
นอกจากประกาศข่าวดีและขับไล่ปีศาจแล้ว บรรดาอัครสาวกก็ยังได้รับอำนาจทำอัศจรรย์ ซึ่งเป็นเครื่องหมายแสดงว่าพระอาณาจักรของพระเจ้ามาถึงแล้ว ดังที่เห็นได้ชัดในศาสนบริการของพระเยซูเจ้า ชาวยิวโบราณเคยใช้น้ำมันมะกอกเทศเป็นยาบรรเทาความเจ็บปวด (เทียบ อสย 1:6; ลก 10:34) แต่ในที่นี้บรรดาอัครสาวกใช้น้ำมันมะกอกเทศเจิมผู้เจ็บป่วยเพื่อเป็นเครื่องหมายภายนอกแสดงว่า ผู้ป่วยได้รับการรักษาให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บ เดชะพระอานุภาพที่พระเยซูเจ้าทรงมอบแก่บรรดาอัครสาวกอาศัยความเชื่อและคำอธิษฐานภาวนา ผู้เชี่ยวชาญพระคัมภีร์หลายคนคิดว่าการเจิมในกรณีนี้เป็นการประกาศล่วงหน้าถึงศีลเจิมคนไข้ (เทียบ ยก 5:14-15) ดังนั้น น้ำมันมะกอกเทศจึงเป็นเครื่องหมายที่แสดงว่าพระเยซูเจ้าทรงช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นโดยการศัยการกระทำของบรรดาศิษย์ แต่พระเยซูเจ้าไม่ทรงใช้น้ำมันมะกอกเทศ เพราะทรงรักษาผู้ป่วยให้หายโดยตรงเดชะพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าและพระวาจาของพระองค์ ไม่ใช่ด้วยสัญลักษณ์ของน้ำมันมะกอกเทศ